INFO 27E JAARGANG NUMMER 101 JUNI 2007 - LSOVD

INFO 27E JAARGANG NUMMER 101 JUNI 2007Uitgave LSOVD Redactie: Medewerkers:Verschijnt 4x per jaar Betty Huizinga Rita HartgersRedactieadres: (eindredactie) Sonja MeijerMeerkoethof 40, Postbus 121323501 AC UtrechtTel. (030) 25 44 300Verzending:E-mail: info@lsovd.nl ISSN: 1388-0187 Groep ZeelandWebsite: www.lsovd.nlInhoudIn deze Info 3Voor grootouders 4Geloof in jezelf (gedicht) 8Scholieren en drugs 9Steunpunt grootouders 13Om over na te denken 14Boekbespreking: Dalrymple: Drugs 15Steunpunt broers en zussen 17Voor u gelezen 18Lezers schrijven 20Uw bijdragen voor de INFO ontvangen we graag.Dat kan geschreven of getypt, op een diskette of per e-mail.De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden artikelen teredigeren en/of in te korten.Grafische verzorging: ADZ, Postbus 140, 4380 AC Vlissingen.2

IN DEZE INFO …weer een bericht van Daisy Middelburg voor pleeg-/grootouders. Verdereen samenvatting van een onderzoek naar druggebruik van scholieren inhet voortgezet onderwijs in de grensstreek Zeeland/Belgisch Vlaanderen.Uw eindredacteur heeft weer een en ander voor u gelezen, waaronder eenboek. Daarnaast een gedicht, weer een fragment over Eelco en een kortetekst om over na te denken.Bijdragen worden altijd geplaatst onder verantwoordelijkheid van deinzender. De LSOVD kan daar dus niet op aangesproken worden.Het boekje ‘Verslaafd aan de verslaafde’ is inmiddels weer herdrukten te koop bij het bureau van de LSOVD. U kunt het daar bestellenen krijgt het dan thuisgestuurd met een factuur. De prijs van hetboekje is € 8,50.3

VOOR GROOTOUDERSDaisy Middelburg heeft u weer het een en ander te vertellen.Zoals bekend blijf ik aan de weg spijkeren voor grootouders en de in hunhuis geplaatste kleinkinderen. Ik ben niet alleen bezig met een belangengroepvoor grootouders, maar probeer op allerlei terreinen informatie tekrijgen en eigen indrukken op te doen in mijn werk voor de LSOVD.Zo ben ik erachter gekomen dat het percentage van familie-/netwerkplaatsingen(daaronder vallen wij ook) in Amsterdam alleen al zeventigprocent bedraagt. Een groot deel van deze plaatsingen wordt uitgevoerddoor grootouders.In sommige regio’s kan dit percentage plaatsingen bij grootouders oplopentot vijfentwintig procent! Dat betekent dat bijna een kwart van dekinderen die geplaatst worden, in het netwerk bij grootouders wordengeplaatst. Dat is vergeleken bij vorig jaar een goede score.Als men aan een grootouder denkt, stelt een medewerker van JeugdzorgAmsterdam, dan ziet men over het algemeen een grijsharig persoon, eenouder iemand, die weliswaar wijs is (niet te geloven!) maar zelf ook veelaandacht en zorg nodig heeft.Niets blijkt minder waar te zijn!Pleeggrootouders, zo vertelt men, vormen met elkaar een gemengde groepvitale mensen.Sommigen blijken nog geen vijftig te zijn, staan midden in het leven enwerken, terwijl anderen al wel gepensioneerd zijn, maar evengoed nogenergiek zijn, zeker geestelijk.Wat alle pleeg-/grootouders met elkaar gemeen hebben is in ieder gevalde wens om op een goede, verantwoorde en liefdevolle manier voor hunkleinkinderen te willen zorgen, omdat zij hebben gemerkt dat hun eigenkinderen, om welke reden dan ook, dit niet kunnen. Grootouders willenhun kleinkinderen blij zien opgroeien en willen ze gelukkig zien.4

Hun inzet daarvoor getuigt van vitaliteit, van veel creativiteit, van grootdoorzettingsvermogen en natuurlijk van veel liefde voor hun kleinkinderen.Men begint toe te geven dat er een groot misverstand uit de wereld moetworden geholpen. Niet in alle situaties is het zo dat grootouders bij hetopvoeden van hun eigen kinderen gefaald hebben, waardoor deze ontspoordzouden kunnen zijn. Er is geen ouder die wenst dat zijn/haar kindte gronde gaat; en wat ook de reden zou kunnen zijn van het mislukkenvan de opvoeding door eigen ouders, niemand vraagt erom ongelukkig teworden en niemand heeft zijn/haar leven in eigen hand.Er zijn genoeg situaties waarbij het om kinderen gaat die een (psychische,psychiatrische of lichamelijke) handicap hebben waardoor de opvoedingveel moeizamer verloopt dan bij andere kinderen. Voor hen is het risicoom af te glijden, naar bijvoorbeeld drug- of bovenmatig alcoholgebruik,veel groter.Het is voor grootouders zwaar om de kinderen van deze probleemkinderenop te willen voeden, maar waar daar sprake van is, getuigen grootouderssteeds weer van hun vitaliteit en hun doorzettingsvermogen enhun inzet.Grootouders maken vroeg of laat bewuste keuzes tussen eigen probleemkinden kleinkind. Ga er maar voor staan en zie met hoeveel overgave zijbereid zijn voor hun kleinkind te kiezen met toch ook de onverbrekelijkeband naar eigen kind.Grootouders moeten kunnen rekenen op mentale ondersteuning vanpleegzorgwerkers, indien ze daar behoefte aan hebben; ze dienen gerespecteerdte worden. Deze groep grootouders is een belangrijke, vaakonzichtbare groep mensen die harder werken dan menig pleegzorgwerkeren zij hebben meer inlevingsvermogen met betrekking tot wat het kleinkindontbeerd heeft.Grootouders putten vaak uit een schat van opvoedingservaringen. Zij zijnwijs geworden door het leven en geven veel waardevolle tradities door.5

“Wij kunnen nog veel van grootouders leren”, zo stelt een onderzoekernaar de belangrijkheid van grootouders bij de opvoeding van hun kleinkinderen.Er is inmiddels een methodische handleiding opgesteld door medewerkersvan Spirit Amsterdam, waarvan ik notie heb genomen en waaroverik jullie graag nader wil inlichten.Er komt steeds meer begrip voor grootouders en er worden ook steedsmeer kinderen bij grootouders geplaatst. Alleen denkt een of anderefiguur ieder jaar weer de regels in de jeugdzorg te moeten veranderen,waardoor veel onduidelijkheden ontstaan, maar in grote trekken vindt ereen positieve ontwikkeling plaats ten aanzien van groot-/pleegouders enkleinkinderen.Daarvoor blijf ik actief!Nog enkele praktische en financiële zaken.Vanaf 1 januari 2007 gelden de onderstaande bedragen voor de pleegzorgvergoeding:Leeftijdbedrag per maand / per dag0- 8 jaar € 446 / € 14,659-11 jaar € 450 / € 14,7912-15 jaar € 492 / € 16,1816-17 jaar € 545 / € 17,9218 en ouder € 551 / € 18,12Wanneer uw pleegkind achttien jaar wordt, is hij wettelijk gezien meerderjarigen stopt officieel de pleegzorg, evenals de begeleiding en depleegzorgvergoeding.6

Als uw pleegkind nog niet voor zichzelf kan zorgen, kan een indicatievoor verlengde hulpverlening worden aangevraagd bij Bureau Jeugdzorg.Alleen als Bureau Jeugdzorg verlengde hulpverlening heeft geïndiceerd,kunt u in aanmerking komen voor verdere begeleiding en pleegzorgvergoeding.ToeslagenVanaf 1 januari 2007 ontvangen pleegouders een toeslag van € 3,– perdag, wanneer zij:• een pleegkind opvangen in een crisissituatie (maximaal vier weken).AAZ betaalt de crisistoeslag in één keer uit. U ontvangt dan eenmaligeen bedrag van € 84,–;• een pleegkind opvangen met een handicap;• drie of meer pleegkinderen tegelijk opvangen (toeslag vanaf het derdepleegkind).Denkt u er zelf ook aan de gezinsvoogd erop te attenderen dat de kleinkinderengeen extra’s ontvangen voor een vakantie?Blijf alert!Ik wens u allemaal weer veel kracht en liefde voor de kleintjes toe!Daisy Middelburg-Nanningd.nanning@orange.nl of 070-3236584STICHTING STEUNFONDS VERWANTEN DRUGGEBRUIKERSDe stichting SVD, opgericht in 1994, beoogt financiële steun te geven aan organisaties diezich richten op de verbetering van de positie van verwanten van druggebruikers. In het bijzonderen in de eerste plaats wordt gedacht aan de LSOVD. Ook u kunt uw steentje bijdragenop: giro 5524760 t.n.v. Stichting Steunfonds Verwanten Druggebruikers te Hoeven.Voor vragen over drugs: de Drugs Informatielijn 0900 - 19957

GELOOF IN JEZELFGeloof in jezelf,in de kracht die je hebt.De kracht die jou door het leven leidt,door goede en door slechte tijden.Geloof in de verborgen kwaliteiten,die iedereen bezit en die je de juisteweg zullen wijzen.Geloof in de morgen en in wat die dagje zal brengen en probeer allesvan de zonnige kant te bekijken.Want met een positieve kijkop het leven is er geen grensaan jouw mogelijkheden.(Anoniem)8

SCHOLIEREN EN DRUGSKorte samenvatting van een onderzoeksrapport uit de grensstreekZeeland en Belgisch Vlaanderen.In 2005 is een onderzoek gehouden onder scholieren van veertien totachttien jaar in het middelbaar of voortgezet onderwijs in de Nederlandseprovincie Zeeland en de Vlaamse provincies West- en Oost-Vlaanderen.Behalve het verkrijgen van inzicht in het gebruik van zowel legale alsillegale middelen was het doel gegevens te verzamelen waaruit zou blijkenwelke omstandigheden bijdragen tot een verhoogd risico en welkebijdragen tot het voorkómen van gebruik.Het gebruikWat betreft het gebruiken van legale middelen, daarbij staat alcoholbovenaan. Vrijwel alle jongeren (93%) heeft ooit alcohol gedronken;35% was dertien jaar of jonger toen ze voor het eerst alcohol dronken.Meer dan de helft van de leerlingen is ooit dronken geweest; 13% wasdertien jaar of jonger toen ze voor het eerst dronken waren.Sigaretten staan op de tweede plaats, meer dan de helft heeft ooit gerookt.Het gebruik van slaap- of kalmeringsmiddelen (zonder recept) is ookmeegenomen in het onderzoek. Het bleek dat maar ongeveer een vijfde(21%) ooit had gebruikt.Dan de illegale middelen. Cannabis is door een kwart van de leerlingen(26%) ooit gebruikt; 8% van hen was dertien jaar of jonger bij het eerstegebruik.Het gebruik van andere illegale middelen is laag: voor XTC is dat 7%,voor amfetamine, paddo’s en cocaïne telkens 5%. LSD, crack, heroïne,GHB tussen 1% en 3%.Een klein deel van de jongeren gebruikte ook ooit alcohol tegelijk metcannabis: 14%.9

Voornaamste omstandigheden die bijdragen tot het gebruik vanmiddelenNormerende invloedDe jongere conformeert zich aan zijn directe omgeving, dat wil zeggendat het gebruik sterk samenhangt met de mate waarin vrienden en oudersgebruiken. De mate waarin in de directe omgeving middelen worden afgekeurdvormt een sterk beschermende factor.Kenmerken van het middelHet risico op gebruik stijgt naarmate de jongere meent dat hij gemakkelijkaan het betreffende middel kan komen. Anderzijds daalt het gebruikvan bepaalde middelen als de jongere meent dat het middel schade veroorzaakt.ZelfbeeldEen positief zelfbeeld blijkt een goede bescherming te zijn tegen hetgebruik van diverse middelen.Activiteiten buitenshuisNaarmate de scholieren meer uitgaan (feest, disco, café, festivals, optredens)stijgt het risico op gebruik van sigaretten, alcohol en cannabis.Culturele activeiten als toneel en film vormen geen risico.ProbleemgedragDe mate van probleemgedrag hangt voornamelijk samen met het gebruikvan sigaretten en met dronkenschap.GeslachtHierbij blijkt een verschil te zijn naargelang het middel dat gebruiktwordt. Voor jongens geldt een groter risico met betrekking tot alcohol- encannabisgebruik. Voor slaap- en kalmeringsmiddelen is het net andersom.10

Omstandigheden die niet of nauwelijks iets toevoegen aan de verklaringvoor het gebruik van middelenRegioDit blijkt geen enkele invloed te hebben, ook de mate van verstedelijkingis niet belangrijk.DemografieLeeftijd en nationaliteit heeft geen invloed.ThuissituatieEr zijn in het geheel geen omstandigheden bij het gebruik van middelendie te maken hebben met de thuissituatie van de jongere. De samenstellingvan het gezin, de betrokkenheid van de ouders, de steun die de jongerekrijgt, geldende afspraken thuis, dit alles draagt niets bij tot het verklarenvan het gebruik van middelen.SchoolOok de situatie op school draagt niet veel bij. Alleen kan dronkenschapeen risico zijn bij slechte schoolresultaten of zittenblijven.Verenigingsleven en sportSporten in clubverband beschermt tegen het gebruik van sigaretten.Overige kenmerken voegen weinig toe.VriendenHet aantal vrienden en de samenstelling daarvan draagt niets bij.GeldHiervoor geldt hetzelfde.11

ConclusieDe algemene conclusie is dat de omstandigheden die het sterkst samenhangenmet het gebruik van middelen, enigszins zijn te beïnvloeden.Traditionele risicogroepen als onderwijsvormen en gebroken gezinnenzijn dat niet, maar blijken ook niet doorslaggevend.Omdat dat voor de regio ook geldt, kan een grensoverschrijdende aanpakvan drugpreventie zinvol zijn.Betty HuizingaLombaert, GeertRisico- en protectieve factoren in verband met middelengebruik;onderzoek bij 14–18-jarige scholieren in de provincies West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen en Zeeland.Dienst Wetenschappelijk Onderzoek De SleutelJozef Guislainstraat 43A9000 Gent, Belgiëwww.desleutel.beSTEUNPUNTEN VAN DE LSOVDDe LSOVD heeft een aantal steunpunten voor familieleden. Het betreft– steunpunt grootouders(ouders waarvan de verslaafde kinderen zelf kinderen hebben)– steunpunt ouders van druggebruikers met hiv/aids– steunpunt ouders van overleden druggebruikers– steunpunt partners van druggebruikers– steunpunt broers en zussen van druggebruikersDeze steunpunten zijn te bereiken via de Telefonische Hulpdienst.Het nummer van de Telefonische Hulpdienst is 0900 - 515 22 44(maandag t/m vrijdag van 10.00 tot 22.00 uur)12

STEUNPUNTGROOTOUDERS, OUDERS VAN EEN DRUGGEBRUIKERWij als ouders van … zijn ons er van bewust welke zorgen het ouderschapmet zich meebrengt, maar heeft u er wel eens over nagedacht wathet betekent om grootouder te worden van een kind, waarvan deouder(s) drugs gebruik(en)?Als houder van het grootoudersteunpunt van de LSOVD en zelf grootoudervan zo’n kleinkind heb ik mij opgeworpen om de belangen vandeze kinderen te behartigen.Wanneer u ook een grootouder bent van zo’n kindje schroom dan nietom contact op te nemen met ons. Wij behartigen niet alleen de belangenvan uw kleinkinderen, maar ook die van u als grootouders! Wij benaderenRaden van Kinderbescherming, kinderrechters, advocaten, Jeugdzorginstellingenenz. (indien gewenst) en proberen op deze wijze de juisteoplossing voor uw problemen te zoeken. De samenwerking tussen u endeze instanties verloopt niet altijd even vlekkeloos. Dan is tussenkomstof goed advies, soms ook doorverwijzing onontbeerlijk gebleken.Er is geen betere en meer vertrouwde omgeving te vinden voor een kinddan die van grootouders of andere familieleden. Het begrip en daarominlevingsvermogen voor deze kinderen vanuit de eigen familie is aleven belangrijk, zo niet nog belangrijker.Steeds meer aandacht wordt gegeven aan de kinderen van verslaafdeouders en niet ten onrechte.Wanneer u behoefte heeft om met lotgenoten van gedachten te wisselenof u ontmoet op uw weg tegenstand van hulpverleners en/of instanties,weet ons dan te vinden.Wij zullen proberen u op weg te helpen in deze doolhof.U kunt met al uw vragen terecht bij onze Telefonische Hulpdienst0900-5152244 (ma t/m vr 10.00-22.00 uur)of rechtstreeks via het Grootoudersteunpunt LSOVD 070-3236584Daisy Middelburg-Nanning, e-mail d.nanning@orange.nl13

OM OVER NA TE DENKENEr waren eens drie bomen, die alle drie in een hevige storm een grote takwaren kwijtgeraakt. De drie bomen waren elk op een andere manier methun verlies omgegaan.Jaren later ging ik de drie bomen weer opzoeken. Gisteren heb ik ze weergevonden en gesproken.De eerste boom rouwde nog steeds om zijn verlies en zei ieder voorjaarals de zon hem uitnodigde om te groeien: “Nee, dat kan ik niet want ikmis een belangrijke tak.”Ik zag dat hij klein was gebleven en in de schaduw stond van de anderebomen. De zon drong niet meer tot hem door. De wonde was duidelijkzichtbaar en zag er naakt uit. Het was het hoogste punt van de boom. Hijwas niet verder gegroeid.De tweede boom was zo geschrokken van de pijn dat hij snel had beslotenom het verlies te vergeten. Hij was moeilijk te vinden, want hij lag op degrond. Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien. Hij had zijn greepop de aarde verloren. De plek van de wonde was moeilijk te vinden. Dezezat verstopt achter een heleboel vochtige bladeren en lag daar te rotten.De derde boom was ook geschrokken van de pijn en de leegte in zijn lijf,en hij rouwde om zijn verlies. Het eerste voorjaar dat de zon hem uitnodigdeom te groeien, had hij gezegd: “Dit jaar nog niet.” Toen de zonhet tweede voorjaar weer terugkwam met de uitnodiging, had hij gezegd:“Ja zon, verwarm mij zodat ik mijn wonde kan verwarmen. Mijn wondeheeft warmte nodig, opdat ze weet dat ze erbij hoort.” Toen de zon hetderde voorjaar weer terugkwam, sprak de boom: “Ja zon, laat mij groeien.Ik weet dat er nog zoveel te groeien is.”De derde boom was ook moeilijk te vinden, want ik had niet verwacht dathij zo groot en sterk zou zijn geworden. Gelukkig heb ik hem herkend aande dichtgegroeide wonde, die vol trots in het zonlicht werd gehouden.Uit: Manu Keirse: Vingerafdruk van verdriet; woorden van bemoediging.Uitgeverij Lannoo, Tielt, 1999. ISBN 90 209 36 5014

BOEKBESPREKINGTheodore Dalrymple: Drugs; de mythen en de leugensTheodore Dalrymple is een Engelse arts-in-ruste, die onder andere werkzaamis geweest in een ziekenhuis en een gevangenis in een Engelseachterstandswijk. Hij is in Nederland vooral bekend geworden door zijnboek: ‘Leven aan de onderkant’, waarin hij stelt dat mensen aan dieonderkant hun ellende voor het merendeel aan zichzelf te danken hebben.In dit boek is hij van mening dat ongeveer hetzelfde geldt voor verslaafden:deze zijn vooral afkomstig van diezelfde onderkant. Ook is het vaakeen vlucht uit de werkelijkheid.In de huidige situatie wordt verslaving als een ziekte beschouwd, hetoverkomt een mens zomaar. Vandaar een heel bureaucratisch circus,zoals de schrijver zegt, van artsen, psychiaters, therapeuten, maatschappelijkwerkers enzovoort.Dalrymple zelf is een andere mening toegedaan. Hij stelt bijvoorbeeld datheroïne niet verslavend is: “In feite moet je behoorlijk je best doen omeen geloofwaardige heroïneverslaafde te worden”, aldus de schrijver. Enomdat het niet verslavend is, hoef je de ontwenningsverschijnselen ookniet serieus te nemen. Het gaat hem hier dan voornamelijk om de eventuelelevensbedreigende risico’s van het afkicken. Dat het wat alcoholbetreft een ander zaak is, geeft hij wel duidelijk aan. Ontwenning vanopiaten is volgens hem grotendeels een psychologische kwestie; dat iswel bekend, maar het wordt gewoon genegeerd.Mensen kunnen gewoon zonder meer stoppen met het gebruik vanopiaten. Als markante illustratie hiervan haalt hij Mao Zedong aan, deChinese dictator. Deze begon met het executeren van dealers en verslaafdentot ze eieren voor hun geld kozen: probleem opgelost.Zijn argument is dat mensen hun verslaving kunnen stoppen als hetmotief maar sterk genoeg is. Het is een kwestie van wilskracht.Dat methadontherapie niet de beste oplossing is, zullen wel velen methem eens zijn.15

In de tweede helft van het boek gaat Dalrymple vooral tekeer tegende literatuur: de schrijvers die het opiumgebruik romantiseerden: vooralThomas de Quincey (1785-1859) in zijn ‘Confessions of an Englishopium eater’(Bekentenissen van een Engelse opiumgebruiker) uit 1822,maar onder andere ook de Engelse dichter Coleridge die in diezelfdeperiode leefde en de Amerikaanse auteur Burroughs (van de ‘beat’-generation:tweede helft vorige eeuw) worden uitgebreid aangehaald en geciteerd.En het gaat maar door volgens hem: zie bijvoorbeeld het verfilmdeboek: ‘Trainspotting’ van de Schot Irving Welsh uit 1995.Na een uiteenzetting over de voors en tegens van legalisatie van de heroïnestelt hij dat het tijd wordt dat we ontsnappen aan de schaduw vande eerste twee genoemde schrijvers, de schaduw die ons al twee eeuwenachtervolgt. Als eerste stap stelt hij voor ‘de sluiting van alle kliniekenwaar men drugsverslaafden pretendeert te behandelen’. Alleen behandelingvoor lichamelijke complicaties, zoals bijvoorbeeld virusinfecties,zou nog mogelijk moeten zijn.Het boek is uiteraard toegespitst op de situatie in Engeland, waar hetharddrugprobleem veel groter is dan in Nederland. Dalrymple schrijft ophumoristische toon, maar zijn zienswijze is nogal simplistisch. Wat helemaalniet aan de orde komt, is dat uit het huidige wetenschappelijkeonderzoek blijkt dat hersenen door langdurig drank- en druggebruik blijvendontregeld raken. Het lukt niet zo vaak om definitief te stoppen. Enzouden echt zoveel mensen gaan gebruiken als gevolg van de ‘romantisering’van het druggebruik door onder andere de hierboven vermeldeschrijvers?Ten slotte vond ik het algehele gebrek aan inlevingsvermogen niet ergsympathiek. Was het allemaal maar zo simpel!Oorspronkelijke titel: Romancing opiates – pharmacological lies and theaddiction bureaucracy. Uitgeverij Nieuw Amsterdam, Amsterdam, 2006.ISBN 90-468-0148-9, www.nieuwamsterdam.nl .Betty Huizinga16

STEUNPUNTBroers en zussen van druggebruikers …… hebben het ook erg moeilijk!Wanneer je broer of zus drugs gebruikt, ontstaat er thuis vaak een heelmoeilijke situatie. Thuis draait alles om het druggebruik van deze broerof zus.Veel broers en zussen van druggebruikers proberen vaak zowel hunouders, als de druggebruiker te helpen. Vaak zetten ze hun eigenbehoeften opzij. Voornamelijk om alle ellende voor hun ouders eenbeetje te verminderen en om hen minder zorgen te geven. Ze passenzich volledig aan andere gezinsleden aan.Ben jij broer of zus van een druggebruiker en wil je hieroverpraten met een andere zus?Dan kun je terecht bij Wendy Lampe-van Rijn. Dat kan op twee manieren:• stuur een mailtje naar Wendy;• of bel naar de telefonische hulpdienst. Zij zorgen ervoor dat Wendyje terugbelt.E-mail Wendy:hxe@home.nlTelefonische hulpdienst: 0900 - 515 22 44(maandag t/m vrijdag, van 10.00 tot 22.00 uur)Ook ouders kunnen bij Wendy terecht voor hun niet-gebruikendekind(eren)!17

VOOR U GELEZENVerslaafde zwervers naar DrentheIn februari van dit jaar zijn de eerste verslaafde zwervers uit Rotterdamen Amsterdam met een rechterlijke machtiging opgenomen bij de GGZ inBeilen. Ze worden eerst opgenomen in een kliniek, alvorens ze hun eigenappartement krijgen. Er wordt alleen methadon verstrekt, geen heroïne,cocaïne of alcohol. Verder zullen ze eerst opnieuw aan het dag- en nachtritmemoeten wennen, alvorens aan een zinnige dagbesteding kan wordengedacht.Er worden op het terrein appartementen en een nieuwe kliniek gebouwd.De bedoeling is dat er over twee jaar 120 mensen voor langere tijd op ditgesloten terrein zullen verblijven.De kritiek van omwonenden is enigszins verstomd.(Psy; nr. 3; jrg. 11; maart 2007)Nieuwe snelle detoxAfkicken duurt normaal ongeveer drie weken, maar in de nieuwe snelledetox voor heroïne- en methadonverslaafden drie dagen. De gehele behandelingduurt acht dagen, de opnamedag, drie ontgiftingsdagen en driehersteldagen en het ontslag op de laatste dag. Ontgiften gebeurt metNaltrexon. Dit verdrijft de opiaten van de receptoren in de hersenen. Datleidt echter tot onthoudingsverschijnselen zoals diarree en krampen. Metmedicatie worden de klachten minder, maar het is even de hel op aarde.Tijdens het ontgiften worden de mensen vierentwintig uur per dag metvideobewaking in de gaten gehouden.Van de cliënten is vierentwintig procent na zestien maanden nog clean.Bij het traditionele afkicken blijft maar vijf tot tien procent clean in eenjaar, dit duurt ook langer, twee tot drie weken, waardoor de grootste groepafhaakt.Deze snelle detox kost ongeveer € 3.900,–. Dit is € 2.300,– goedkoperdan de eenentwintigdaagse opname met methadonafbouw. De snelledetox zit nu in het basispakket.18

Naltrexon wordt al langer gebruikt voor alcoholverslaafden. Het werktechter niet tegen cocaïne.(Psy; nr. 3; jrg. 11; maart 2007)Afkickkliniek voor jongerenSinds het begin van dit jaar zijn er bij Parnassia in Den Haag elf beddenbeschikbaar in de afkickkliniek voor jongeren tussen twaalf en twintig. Inde instelling vindt men het niet gewenst dat zij tussen de oudere verslaafdenafkicken.Het afkicken van deze jongeren gebeurt in een periode van drie tot achtweken, waarbij zo weinig mogelijk gebruik wordt gemaakt van medicatie.Niettemin is het ook een zware beproeving, er ontstaan heftige ontwenningsverschijnselen.De nabehandeling hangt af van de persoon zelfof van de doorverwijzende instelling. Er is inmiddels al een wachtlijst.Men verwacht jaarlijks tussen de honderd en honderdvijftig jongeren tekunnen behandelen.(Psy; nr. 3; jrg. 11; maart 2007)Verslavingsinstellingen gaan op de commerciële toerEen aantal verslavingszorginstellingen in Nederland heeft plannen omde strijd aan te gaan met commerciële bedrijven, die zich richten opde welgestelde verslaafden. Deze hebben grote weerzin om tussen de‘heroïnejunks’ af te kicken. Het gaat bij deze groep hoofdzakelijk omalcohol- en cocaïneverslaving.Het verblijf zal zeven weken duren. De verzekering vergoedt het zorggedeelte,de mensen betalen zelf voor het luxe verblijf.(Psy; nr. 4, jrg. 11; april 2007)19

LEZERS SCHRIJVENEELCOEen zaterdag in 2001, twee dagen vóór we voor vijf weken naar Australiëvertrekken. Eelco belt op en dat is drie jaar na ons laatste contact. Hij wilme graag spreken. We spreken af, enkele uren later, voor het centraalstation. Ik ben benieuwd of ik hem zal herkennen. Maar dat valt mee.We lopen door de stad. Onderweg moet hij stoppen, hij moet basen. Ik staerbij en kijk ernaar en weet niet wat ik nu precies voel. Misschien isoleerik het gevoel wel. Zo gek als je zoon voor je ogen drugs gebruikt.Op een terrasje drinken we een paar pilsjes en hij vertelt honderduit. Ikvoel me onwennig. Het is goed om hem te zien, maar ik zie de treurnisvan zijn teloorgang. Ik vraag me af hoe de omgeving naar ons kijkt, maarhet kan me ook niet echt veel schelen.Hij gaat een vriend van hem halen. Het blijkt één van de redenen te zijnom mij uit te nodigen. Vriend heeft wonden op zijn benen en Eelcomaakt zich zorgen. Een kant van hem die ik nog van vroeger ken. Er waseen meisje in zijn klas die het thuis moeilijk had en hij vroeg of ze eentijd bij ons kon wonen. Hij zou een goede hulpverlener geweest zijn.Ik bekijk de wonden en het lijkt mee te vallen. We komen erover te pratendat Eelco onverzekerd is en geen uitkering heeft en ik leg uit wat hij moetdoen. Vriend zal helpen.We gaan naar huis van vriend, naast hen beiden wonen er nog twee anderemannen. Rond de vijftig en begin twintig. Binnen is het fantastisch: ‘TheYoung Ones’, maar dan in een versie met verslaafden. In alle ellende hebik daar vreselijk veel binnenpret over gehad. Ik vroeg me af wat voorrelaties het waren, vriendschappelijk, seks? Het huis is volgestouwd metalles wat je op straat kan vinden en denkt nog eens nodig te hebben. Dievan twintig heeft een helm op zijn hoofd en loopt nog versuft rond van deepileptische aanval die hij die dag had gehad. Hij had een forse ruzie met20

Eelco gehad die vond dat twintig hem had zitten belazeren en Eelco haddaarop gereageerd met zijn gebruikelijke heftigheid.Ik neem afscheid, noteer het telefoonnummer. Als ik na onze vakantie belis de telefoon afgesloten en het huis kan ik niet goed vinden. Het is destart van een periode van vier jaar zonder contact, geen telefoon, niets.Vroeger werd ik heel onrustig als ik een tijd niets hoorde, maar ook daarraak ik blijkbaar aan gewend.Kan je nu aan alles wennen?Wil Bruin21

LANDELIJKE STICHTING OUDERS ENVERWANTEN VAN DRUGGEBRUIKERSDOELSTELLINGDe Landelijke Stichting Ouders en Verwanten van Druggebruikers(LSOVD) is een organisatie van ouders en andere familieleden vandruggebruikers en is sinds 1980 actief. Door het uitwisselen van ervaringenen het geven van informatie hoopt de Stichting te bereiken, datouders e.a. de problemen die het gevolg zijn van verslaving, beter aankunnen.De LSOVD treedt ook op als belangenbehartiger bij overheden eninstellingen. De LSOVD ontvangt donaties, meestal van ouders, enontvangt subsidie van het Ministerie van VWS. De LSOVD heeft eenlandelijke telefonische hulpdienst (THD); heeft gespreksgroepen doorhet hele land; geeft individuele hulp en advies; organiseert landelijkecontactdagen en geeft een kwartaalblad uit.Er is een klachtencommissie voor eventuele problemen met actievenof vrijwilligers, die werkzaam zijn bij de stichting. Het klachtenreglementis op aanvraag bij het kantoor beschikbaar.BESTUURVoorzitter: H. van Zwol; vice-voorzitter: mw. T. Ouwendijk.Secretaris: mw. F. Roschar. Penningmeester: G. Verhoef.Leden: mw. R. van den Abeele; mw. Y. Cremers; mw. P. Pankow.Alle correspondentie te richten aan: Secretariaat LSOVD,Postbus 12132, 3501 AC Utrecht.Telefoon: 030 - 25 44 300.Postgiro 1386158 t.g.v. LSOVD, Utrecht.E-mail: info@lsovd.nlWebsite: www.lsovd.nl22

TELEFONISCHE HULPDIENSTOnze Telefonische Hulpdienst (THD)is maandag t/m vrijdag te bereikenvan 10.00 tot 22.00 uur0900 - 515 22 44 (€ 0,20 p.m.)De telefonisten zijn evenals alle actieven van de LSOVD vrijwilligers.De LSOVD kan alleen haar werk doen dankzij deze vrijwilligers enUW DONATIE.U kunt zich door middel van onderstaand strookje opgeven als donateurbij ons secretariaat in Utrecht.De jaarlijkse donatie bedraagt minimaal € 27,50. U ontvangt een machtigingsformuliervoor eenmalige opdracht om dit bedrag over te maken.Vier keer per jaar ontvangt u INFO, het tijdschrift van de Stichting, en ubent welkom bij de activiteiten die de Stichting organiseert.kopiëren ofNaam: de heer/mevrouw: ........................................................................................................................✄Adres: ..........................................................................................................................................................................Postcode: ....................................... Plaats: .....................................................................................................Datum: ................................................................ Handtekening: .............................................................meldt zich aan als donateur van de LSOVD.Strookje zenden aan:Secretariaat LSOVD, Postbus 12132, 3501 AC Utrecht.23