Het Chronisch vermoeidheidssyndroom - Inspectie SZW

Het Chronisch vermoeidheidssyndroom | november 2010ringsarts dient van het bestaan daarvan te zijn overtuigd. De verzekeringsarts gaatdaarbij uit van de beleving van de cliënt, maar stelt zelf vast. De gezondheidsbelevingvan betrokkene alleen kan nooit doorslaggevend zijn. Er is altijd een verschil inperceptie mogelijk, waarbij de verzekeringsarts de situatie van de cliënt als ernstigerdan wel als minder ernstig kan inschatten dan de cliënt zelf doet. Uiteindelijkechter is het de verzekeringsarts die verantwoordelijk is voor de vraag of ongeschiktheidals gevolg van ziekte is vastgesteld.De tweede voorwaarde is dat het vaststellen van de ongeschiktheid medisch dient tezijn, hetgeen wil zeggen op in de reguliere gezondheidszorg aanvaarde wijze. Ditvereist dat onderzoeksmethoden toegepast dienen te worden die in de verzekeringsgeneeskundeonder artsen en paramedische deskundigen algemeen geaccepteerdzijn. De gebruikte onderzoeksmethoden dienen gerelateerd te zijn aan hetdoel van het onderzoek, het vaststellen van de 'ongeschiktheid als gevolg van ziekte'.De belangrijkste methode daartoe is het beoordelingsgesprek met de cliënt.Een derde voorwaarde is dat het oordeel van de verzekeringsarts objectief moetzijn. Objectief in dit verband wil zeggen gebaseerd op de feiten, niet beïnvloed doorvooroordelen. Objectiviteit wordt hier geoperationaliseerd in controleerbaarheid,reproduceerbaarheid en consistentie.'De uitvoeringspraktijk heeft verder de medische beoordelingspraktijk voorzien vandiverse standaarden en richtlijnen (cba.uwv.nl/richtlijnen-en standaarden) waarbijde inspectie voor de claimbeoordeling CVS specifiek noemt:- De Lisv standaard Communicatie met behandelaars van december 1996;- Het rapportageprotocol verzekeringsgeneeskunde Lisv 1999;- De Lisv standaard Verminderde arbeidsduur van januari 2000;- De Lisv standaard Onderzoeksmethoden van oktober 2000 .Specifieke regelsIngevolge bepalingen uit de materiewetten maakt de verzekeringsarts bij de beoordelingvan arbeidsongeschiktheid zo veel mogelijk gebruik van de bij ministeriëleregeling vastgelegde wetenschappelijke inzichten die de beoordeling van arbeidsongeschiktheidkunnen ondersteunen.Ingevolge artikel 2 van de Regeling verzekeringsgeneeskundige protocollen arbeidsongeschiktheidswetten(Stcrt. 2006, 33, hierna: de Regeling) maakt de verzekeringsartsals hulpmiddel bij de beoordeling van arbeidsongeschiktheid als bedoeld inde Wajong, Waz of WAO of volledige en duurzame arbeidsongeschiktheid of gedeeltelijkearbeidsgeschiktheid als bedoeld in de Wia, waarbij sprake is van de in artikel3 genoemde diagnoses, gebruik van de in de bijlagen bij deze regeling vastgelegdewetenschappelijke inzichten met betrekking tot die diagnoses.Ingevolge artikel 3, eerste lid, aanhef en onder i, van de Regeling wordt bij de beoordelingvan CVS met ingang van 1 januari 2008 gebruik gemaakt van bijlage 9 bijdeze regeling.In bijlage 9 van de Regeling is het protocol CVS (Stcrt.2007, 146) opgenomen.Het verzekeringsgeneeskundig protocol CVS biedt een handreiking aan verzekeringsartsenvoor de verzekeringsgeneeskundige beoordeling bij werknemers metCVS. Het behandelt in deel A het onderzoek van de verzameling van gegevens diede verzekeringsarts voor zijn beoordeling nodig heeft. Vervolgens komen in deel Baan de orde de vier beoordelingstaken die de verzekeringsarts te vervullen heeft bijeen werknemer met CVS, namelijk de beoordeling van:- sociaal-medische voorgeschiedenis;- functionele mogelijkheden;- te verwachten beloop;- behandeling en begeleiding.Pagina 40 van 53