Het Chronisch vermoeidheidssyndroom - Inspectie SZW

Het Chronisch vermoeidheidssyndroom | november 2010In het voorjaar van 2010 zijn voor het incidenteel monitoren van het gebruik vanhet gedachtegoed van de diverse specifieke protocollen (waaronder het protocolCVS) "kwaliteitsindicatoren protocollen" ontwikkeld. Hierin worden een aantal belangrijkeaspecten per protocol benoemd, zodat duidelijk wordt welk aspect van hetprotocol niet bekend lijkt bij de beoordeelde verzekeringsarts in een specifieke casus.Er wordt niet getoetst of het protocol (of het stramien) expliciet genoemd ofgevolgd is.De resultaten van de controles en de review worden één op één teruggekoppeldnaar de desbetreffende verzekeringsarts c.q. stafverzekeringsarts.Daarnaast vindt per kwartaal terugkoppeling plaats naar het Districtmanagement enjaarlijks op kwaliteitsdagen ook naar de staf.Voor bezwaarverzekeringsartsen geldt een vergelijkbare systematiek van dossiercontroles.2.7 Inhoud claimbeoordeling2.7.1 Houding verzekeringsartsen ten opzichte van CVSDe artsen zijn gevraagd naar de algemene houding ten opzichte van somatisch onvoldoendeverklaarbare lichamelijke aandoeningen en CVS in het bijzonder. IWIheeft geen aanwijzingen dat verzekeringsartsen cliënten waarbij de diagnose CVS isgesteld anders beschouwen dan cliënten met andere diagnoses. Het gegeven dat erbij CVS geen gangbaar fysisch-diagnostisch 4 onderzoekscriterium is op grond waarvandeze diagnose kan worden bevestigd of verworpen, maakt dat verzekeringsartsende claimbeoordeling bij cliënten met CVS complex vinden. 5 Niettemin doet deverzekeringsarts een individuele beoordeling en onderzoekt hij of er sprake is vanmedische beperkingen.Net zo min als dat bij andere diagnoses het geval is zal de verzekeringsarts bij voorbaatbeperkingen aannemen. Ook het omgekeerde, géén beperkingen aannemen alsde diagnose CVS is gesteld, is onder verzekeringsartsen geen gangbare opvatting.Uit Nederlands onderzoek in 2003 bleek dat driekwart van de bedrijfs- en verzekeringsartsenCVS als een ziekte of gebrek beschouwde. 62.7.2 Verzekeringsartsen over het protocol CVSHet protocol CVS is een hulpmiddel voor verzekeringsartsen bij de beoordeling vancliënten met CVS. Vanaf het begin dat dit protocol beschikbaar is, is het omstreden.De verzekeringsartsen die in het kader van dit onderzoek zijn geïnterviewd, kennende discussies die rondom het protocol spelen.4 Het totaal van medisch onderzoek (zoals laboratoriumonderzoek, lichamelijk onderzoek, röntgenonderzoek, etc.)wat meetbare resultaten oplevert.5 Overigens geven diverse verzekeringsartsen daarbij ook aan dat er nog vele andere aandoeningen zijn waarbijhet moeilijk is de ernst van de beperkingen te bepalen. In dit verband worden ook aandoeningen als angststoornissenof schizofrenie genoemd. De overeenkomst is doorgaans dat er geen exacte maat, norm of parameter is,waarmee de ernst en de gevolgen voor functioneren kan worden bepaald.6 De door IWI geïnterviewde verzekeringsartsen gaven aan dat men in het verleden (doorgaans sprak men over 5-6 jaar gelden) vaker collegae kende die vanwege het (al dan niet vermeende gebrek) aan objectieve stoornissen,moeite hadden met de acceptatie van ME/CVS als ziekte. Op een enkele vestiging gaf men aan dat deze denklijnvooral onder oud-USZO verzekeringsartsen gangbaar was. Op één vestiging na, herkenden de verzekeringsartsenzich zelf, maar ook hun directe collegae niet in deze denklijn.Pagina 20 van 53