in dit nummer: de weeksluiting - Nederlandse Jenaplanvereniging

More documents

Recommendations

Info

Een vergelijkbare constatering doetSchram ten aanzien van de Montessorischolen.In de ontwikkelingslijnen vanhet materiaal worden meer jaarnormenen -cesuren opgenomen. Op zich is hetmateriaal longitudinaal gericht, maarhoge eisen van ouders en concurrentieoverwegingenten aanzien van anderescholen zorgen voor een sterke neigingom tegemoet te komen aan “de maatschappelijkedruk”. Een gemeenschappelijkprobleem bij Montessori- enJenaplanscholen. Iedere vernieuwingsrichtingzal het op een conceptgebondenmanier moeten oplossen. Maar zousamenwerking hier niet meer voor dehand liggen? Met name ten aanzien vanhet omgaan met leerlijnen/streefdoelen,zonder te vervallen in jaargroepgebondencesuren met zijn uitwassen vanuitval, achterstand en bijwerken? Watoverigens te denken van het gemeenschappelijkeverschijnsel van schoolduurverlengingin een bouwgroep?Hoe wordt dit concreet ingevuld en welzo dat het echt iets anders is dan het zittenblijvenin een leerstof-jaarklassenschool?3. Een volgende belangrijk punt waaropSchram ons attent maakt is de positievan scholing/begeleiding van deJenaplanschool. Groepsleiders die vanklassikale scholen komen en die ditonderwijsgedrag in de Jenaplanschoolcontinueren. Die de instructiegroepmaken tot een jaargroep en die de stamgroepmaken tot een combinatieklasvan drie jaargroepen. Scholing, nascholingen begeleiding zullen sterk denadruk moeten leggen op de relatie vanvorm en functie. De twee “gewone”scholen die in het onderzoek een bredezorg realiseren, hanteren allerlei vormenvan Jenaplan, terwijl de vormenop deze scholen een duidelijk pedagogischefunctie hebben. Zijn deze tweescholen eigenlijk niet meer Jenaplanschooldan enkele van de onderzochteJenaplanscholen, die het etiketje welhebben maar die de relaties tussenvorm en functie te weinig in de gatenhouden?4. Schram constateerde een grondhoudingbij de Jenaplanscholen om eenbrede populatie op te vangen. Ditondanks een groot aantal “kinderen metproblemen.” Er wordt ook niet zo snelgesproken over “echte LOM - kinderen.”De onderzoeker wijst daarbij opde rijke overlegstructuur die Jenaplanscholenhebben, wanneer het gaat ombespreking van kinderen. Groepsleiderservaren dit als zinvol, maar welzeer zwaar. Dit punt verdient nadereoverweging. Er zullen verantwoordeprioriteiten gesteld moeten worden,met name waar het gaat om het verzamelenvan gegevens over kinderen, deinhoud van het overleg en de wijzewaarop intern en extern gerapporteerdwordt. De nadruk zal moeten liggen opkwetsbare kinderen en daarnaast zalmen meer oog moeten hebben voor deautonomie van de andere kinderen.5. De kwantitatieve gegevens dieSchram heeft proberen te verzamelenmaken duidelijk hoe gevoelig we in depraktijk zijn voor kinderen die vanschool wisselen. Doornbos noemde deconcurrentie tussen scholen een van deduidelijke knelpunten in het strevenvan “Weer Samen Naar School”. Destructuren die nu opgezet worden willeneen duidelijker samenwerkingbevorderen. Vanuit het onderzoekkomt overigens een zeer gebrekkigesamenwerking naar voren tussen Jenaplanscholenen scholen voor speciaalonderwijs. Het Jenaplan heeft op concept-en praktijkniveau iets te bieden.Moeten we dan zo bang zijn voorsamenwerking? Schram adviseert meerdiscussie en onderzoek op het terreinvan samenwerking tussen basis- enspeciaal onderwijs en samenwerkingtussen basisscholen onderling.Maar tochHet onderzoek heeft geen spectaculaire,maar toch wel waardevolle gegevensopgeleverd voor de streefrichtingvan Jenaplanscholen. In deze werkt hetbewustwordend door middel van eenbetekenisvolle spiegel die ons wordtvoorgehouden. Toch wel wat kanttekeningen:1. De noodzaak van een bredere kijkwijzerhebben we al voldoende benadrukt.2. De reductie van de gegevens tot eengroepsverslag van vijf scholen maaktsamenvattende gegevens zo algemeen,dat het concrete beeld van een schoolverloren gaat. Wetenschappelijkereductie en analyse van “een schat aangegevens” is voor het doel van de promovendusvoldoende. Voor de praktijkzou nadere concretisering betere beeldenhebben opgeleverd om je eigenonderwijs aan te spiegelen, bijvoorbeeldhet gebruik van middelen en evaluatie-instrumenten.Een aanvullenddeel zou veel vragen opgelost hebbenen waardevol zijn voor de streefrichtingvan zorgverbreding in Jenaplanscholen.3. Aansluitend bij het vorige punt is eriets te zeggen over het aantal scholenen de onderzoeksstrategie. De onderzoekeris op iedere school drie à vierdagen geweest. Naast het bestuderenvan schriftelijk materiaal vonden teamgesprekken,participerende observaties,nagesprekken op deze dagen plaats. Endat bij een totaal van 17 scholen. Hadeen vermindering van het aantal scholenmet meer tijd voor onderzoek iniedere school, niet een hoger rendementopgeleverd voor het uiteindelijkedoel van het onderzoek en voor depraktijk?4. Bij het lezen van het samenvattendverslag heb je voortdurend het gevoeldat de aandacht van het teamstandpuntzich meer richtte op de oudere groepkinderen dan op de jongste groep. Eensterke programgerichtheid is toch nietde praktijk in de onderbouwgroepen?Of hebben teams het beeld dat zorgverbredingprimair gaat over de bovenbouw?Deze verbreding had ook plaats kunnenvinden naar de spreiding in Jenaplanscholen.Het voornaamste criterium datbij Jenaplanscholen is gehanteerd,betreft het lid zijn van de NJPV. Bij de“gewone” scholen is gezocht naardiverse vormgevingen van basisonderwijs.Ook bij Jenaplanscholen had eenbreder beeld kunnen ontstaan van dediversiteit aan realiseringen van hetconcept. Het had de gegevens rijkergemaakt. Maar dat had een andere procedurevoor schoolkeuze vereist.32MENSEN-KINDEREN/JANUARI 1993
5. De onderzoeker heeft zich voor hetJenaplanconcept voornamelijk beperkttot het oorspronkelijke concept. DeNederlandse versie die Suus Freudenthalals streefrichting formuleerde krijgtzeer geringe aandacht, laat staan degeactualiseerde Nederlandse versie inde vorm van de 20 basisprincipes. Misschienhad de praktijk beter bekekenkunnen worden vanuit deze basisprincipes.Toch een gemiste kans.6. In het algemeen geldt dat er in hetboek te weinig gereflecteerd wordt opde wijze waarop praktijk en conceptaan elkaar getoetst kunnen worden: Detoetsing van de praktijk van nu aan hetconcept van Petersen, kan dat zomaar?Dat doen wij als hedendaagse Jenaplannersin ons land meestal ook nietop zo’n rechtstreekse manier, hoe nuttighet af en toe ook kan zijn. Bovendienmaken wij (na het onderzoek naarTraditionele Vernieuwingsscholeneind zeventiger jaren) onderscheid tusseneen algemeen (landelijk) Jenaplanconcepten het plaatselijke (schoolgebonden)concept. En tenslotte gaat hetin het aan elkaar toetsen van concept enpraktijk om een pendelbeweging: kijkenin de praktijk op zoek naar conceptendie mensen daadwerkelijk hanterenen toetsing daarvan aan de uitgangspunten(basisprincipes).LITERATUUR-E.C Schram : Zorgverbreding in vernieuwingsscholen. Wolters- Noordhoff, Groningen 1992-Prof. dr. K.Doornbos e.a.: Samen naar school. Intro, Nijkerk 1991-A. van Poucke/ Danny Defruyt : Begeleiden van kleuters in moeilijkheden. Projectgroep Ervaringsgericht Kleuteronderwijs. Leuven 1987 (ook te bestellenvia het KPC, Postbus 482, ‘s Hertogenbosch, tel. 073-215435).-Voor informatie over het OPA- project kunt U terecht bij het CPS, Hoevelaken.Tjitse Bouwmeester is docent (antropologie van het kind) nascholing Jenaplan en projectleider van het project Wereldoriëntatie Jenaplan van de SLO.De klok gaat me te vlugNu al tijd? Nu al naar binnen?'t Hoeft voor mij nog lang niet, hoor.Maar de school gaat al beginnen,en we gaan de schooldeur doorachter meester's brede rugDe klok gaat me te vlug.Ja. Te vlug. En als ik meedoeaan een leuke rekenles,nou. Dan ben ik aan som 2 toe,en de rest is aan som 6.En dan gaat ineens de bel.De klok gaat me te snel.Soms vertelt de meester grappen,en dan lacht de hele klas.Ik kan dat zo gauw niet snappen:'s Nachts in bed, dan lach ik pas.Dan begrijp ik alles wel.De klok gaat me te snel.Alles wat anderen kunnen,kan ik ook. Maar ik ben te traag.'t lijkt wel of ze 't me niet gunnenals ik ook een keer wat vraag.'k Hoor gelach achter mijn rug.De klok gaat me te vlug.Later maak ik schilderijen,waar ik heel lang over doe.Mensen komen, hele rijen,daarvoor naar 't museum toe.Dacht je dat er iemand vroeg:'Maakte hij dat snel genoeg?'Willem WilminkMENSEN-KINDEREN/JANUARI 199333
Page 1: jaargang 8nummer 4maart 1993IN DIT
Page 4 and 5: Rinus Korteweg/Henk Overeem Schoolw
Page 6 and 7: Tom de Boer Schoolwerkplan 4.2.7WIS
Page 8 and 9: van het denken weer de plaats die h
Page 10 and 11: Peter van Heereveld Schoolwerkplan
Page 12 and 13: de kleuters geen bezwaar was. Het v
Page 14 and 15: Laatstgenoemde roept om hulp, maarJ
Page 17 and 18: Schoolwerkplan 4.1./4.2.16Ron Benja
Page 19 and 20: het verhaal zelf. Daarmee maakt Gil
Page 22 and 23: goed voorbeeld van een productiepro
Page 24 and 25: toch al flauwekul...- Nee, da’s n
Page 26 and 27: Er zijn ongeveer vijftig receptenop
Page 28 and 29: de goede dingen in het hier en nu.
Page 30 and 31: Tjitse Bouwmeester Schoolwerkplan 3
Page 34 and 35: Kees BothSUUS FREUDENTHAL,de graal

in dit nummer: de weeksluiting - Nederlandse Jenaplanvereniging

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?