in dit nummer: de weeksluiting - Nederlandse Jenaplanvereniging

Peter van Heereveld Schoolwerkplan 4.2.6ENGELS IN DE STAMGROEP,EEN ANDERE BENADERINGIn het verleden werkte ik in mijn stamgroep met een methode voor het vakgebiedEngels, te weten: ‘No Problem’.Deze methode was al langer op school dan ik en het lag dan ook voor dehand, toen ik de groep overnam, dat ik ermee zou gaan werken. Het was eenteamkeuze geweest, er was een investering gedaan en het schoolwerkplanverwijst ernaar.Eén keer per week werkte ik er mee op de donderdagmiddag, gedurendezo’n 45 minuten, met de zevende- en achtstejaarskinderen.Op zich zit de methode prima in elkaar. Er is een thema en elk thema is opgesplitstin deelthema’s, zodat je iedere les een ander onderwerpje kunt behandelen.Als de methode wordt gevolgd, wordt een bepaalde (hoeveelheid) leerstofgegarandeerd en staat een verantwoorde didactiek van de Engelse taal aande basis van het onderwijs. Het werken met de methode beviel mij echterniet. De voorgekauwde leerstof, het semi-populaire, zogenaamd ‘levendeEngels’ op de bandjes, het keurslijf van de thema’s en deelthema’s hinderdenmij. Of ik dit uitstraalde, is mij niet duidelijk maar ook de kinderen vondenEngels niet echt leuk en leerzaam.Voor sommigen kan een methode een veilig en verantwoord werkmiddelzijn. Voor mij geldt dat niet.Het experimentuit: The mice and the cat, Carol BarnetAan de hand van deze boekjes koos ikvoor de volgende aanpak:A. Voorlezen:Ik las de verhalen nogal ‘dramatisch’voor met verschillende stemmen. Ikvertelde of verklaarde af en toe wattussendoor, waar ik dat nodig achtte.De kinderen smulden van de veelalkomische verhalen en prenten.B. Gesprek:Ik stelde enkele vragen na aanleidingvan het verhaal om te controleren ofhet begrepen was, liet soms het verhaalnavertellen, vroeg wat ze er vanvonden en liet ze reageren. Mijn strevenwas de kinderen tot Engels sprekente brengen.C. Schriftelijke verwerking:De voor de kinderen nieuwe woordenzetten ik op het werkblad. De kinderenmoesten de woorden uit het hoofdleren, hetgeen de meesten heel goedoppikten.Vervolgens gaf ik een aantalopdrachten rond het verhaal. Hierbijeen voorbeeld ter illustratie:Tijdens het blok Kunstzinnige Vormingvan het Seminarium voor Jenaplanpedagogiek,werkten we een avond metprentenboeken.Ik koos die avond, vanwege mijn liefdevoor de Engelse taal, een Engels prentenboek.Een andere benadering van het Engelsin mijn stamgroep was geboren, namelijkeen benadering vanuit prentenboeken.Op dit moment wist ik nog nietprecies hoe ik een en ander zou gaanaanpakken, maar ik was bereid eenexperiment te wagen.Een bron van inspiratie daarbij was eenaantal artikelen rond het werken metprentenboeken.De methode ‘No Problem’ verdween inde kast en ik ging op zoek naar Engelseprentenboeken.Al snel stuitte ik op een aantal boekjesmet een sterk educatief karakter. De taalwas simpel en helder. De inhoud wasaantrekkelijk, de woorden en constructieswaren eenvoudig. Een didactischvoordeel zat hem in het feit dat de tekstenvol herhalingen zaten, zodat woordenen zinsconstructies vaak aan de ordekwamen.10MENSEN-KINDEREN/JANUARI 1993