Leerplan Regieschool voor jongeren - Keunstwurk

lok 9theatervormgevingdocentJoost van Wijmenperiodezomervakantie 2006tijd10 dagdelen van 3 urendoeltheatraal leren denken – en werkenvanuit vormgevingwerkvormen• theateraal vormgeven van objecten,ruimtes, zelfgeschreven teksten• reflecteren op eigen en andermanswerkcompetenties• vormgeving op authentieke enoriginele wijze kunnen toepassenals uitgangspunt voor een theatraalconcept• theatrale vormgeving op een praktischemanier in kunnen zetten binneneen regieconceptJoost van Wijmen:‘Twee dingen bepaalden de opzet van de lessen die ik gaf.Ik had slechts kort de tijd. En ik had te maken met jonge mensendie weliswaar de eerste stappen hadden gemaakt in het denkenover – en het maken van theater, maar die geen beeldendeachtergrond hadden.Ik wilde vanuit de eigen fascinaties van de regisseurs de invloedvan ruimte op een toeschouwer onderzoeken. In dit onderzoekstonden de volgende vragen centraal:• wat maakt een ruimte spannend, mooi, gevaarlijk ofuitdagend?• welk eigen verhaal vertelt de ruimte?• welk verhaal wil jij de ruimte laten vertellen?• hoe kun je de ruimte laten veranderen?• hoe verandert de ruimte jou?verschillende fascinaties, kenmerken en eigenschappen van alledeelnemers.Vervolgens kregen ze de opdracht om een ruimte te kiezen in hetgebouw van de Jeugdtheaterschool, en deze ons als publiek telaten ervaren door middel van de zintuigen. Dit was de aanzet omop onderzoek uit te gaan en snel te leren werken. Om niet te langte aarzelen maar direct te handelen.Een volgende opdracht was om een korte monoloog te schrijvenaan de hand van de titel ‘Geef me de ruimte’. Op basis hiervanwilde ik met de deelnemers aan de slag met kostuums. Hoewelgeschreven in het eerste weekend, ergens snel tussen reizen,werk en uitgaan, tussen ontbijt en aanvang van de tweede dag,waren de resultaten verrassend origineel. Soms deden de samengesteldekostuums afbraak aan de frisheid van de teksten. Maarook in deze snelle schetsen zag ik cursisten die er in slaagden metbeperkte middelen een fascinerende eigen wereld te scheppen.Als afsluiting hebben de deelnemers een korte presentatie gehoudenwaarin een bestaande ruimte het uitgangspunt was om eenverhaal te vertellen. Met beperkte middelen en weinig ambachtelijkekennis, maar vanuit eigen overtuiging en fascinatie, werdruimte niet geïllustreerd maar ingezet als middel om de eigenvisie op theater te verbeelden. Een ode aan de maan, een voetbalintermezzo,een rouwkamer, een ruimte voor geluk en gestoeimet wind en plastic, waren het resultaat.De regisseurs hadden aan de hand van de opdrachten somssterke, eigenzinnige, originele of kwetsbare antwoorden gevondenop de vragen. Hoewel de eerste ideeën over (theatrale)ruimte, zoals gebruikelijk, veilig en clichématig waren, werd iktelkens getroffen door de inzet, het enthousiasme en de wil om teonderzoeken. Dit resulteerde in zeven theatrale werelden waarinde ruimte telkens op een authentieke manier werd vormgeven.’Van tevoren hadden de regisseurs de opdracht gekregenthuis een kijkdoos te maken, als ‘theatraal zelfportret’.Dit gaf meteen de eerste les een verrassend beeld van de34 35