Sedatie en/of analgesie (PSA) bij kinderen - Nederlandse ...

51015202530354045afgerond kon worden. Bij Gozal (2004) bleek 5554 pijnlijke en niet-pijnlijke onderzoekendoor een team van anesthesioloog en verpleegkundige in 100% succesvol. Hierbij werd ookde tevredenheid bij ouders gemeten, waarbij 95% van de ouders aangaf tevreden te zijn metde wijze van uitvoering. Malviya (2000) liet tijdens sedatie voor CT en MRI bij 922 kinderendoor niet-anesthesiologen een inadequate sedatie bij 16% en falen bij 7% zien. Hierbij werdde sedatie bereikt na orale toediening van chloralhydraat of midazolam. Uit eenobservationele studie van Motas (2004) bij 86 kinderen bleek een incidentie te bestaan vanonbedoeld diepe sedatie en onbedoeld ondiepe sedatie. Er zijn ook onderzoeken waaruitblijkt dat diepe sedatie ook door niet-anesthesiologen een hoge mate van effectiviteit kanbetekenen. Uit een observationeel onderzoek bij 1285 kinderen voor overwegend diepesedatie bij niet-pijnlijke ingrepen door getrainde artsen (emergency medicine physicians) lieteen effectiviteit zien van 99,1% (Pershad 2006).Ten aanzien van veiligheidVeiligheid werd beoordeeld in relatie tot de uitvoerend professional: anesthesioloog endiverse categorieën niet-anesthesiologen, alsmede in relatie tot het uitvoeren van de PSAvolgens gestandaardiseerde richtlijnen en in relatie tot het type ingreep en het risicoprofielvan het kind. Met andere woorden: wie voert de PSA uit, bij welke ingreep wel/niet, bij welkkind wel/niet.Geconstateerd kan worden dat de incidentie van ernstige morbiditeit en mortaliteit naanalgosedatie volgens de literatuur laag is. In een retrospectief onderzoek bij 30.037sedaties (Cravero, 2006) werd geen mortaliteit en slechts één cardiopulmonale resuscitatiezonder neurologische beschadiging gemeld. In een onderzoek bij 5554 geprotocolleerdesedaties door anesthesiologen en gespecialiseerde pediatrische IC-verpleegkundigen bleekde sedatie altijd afdoende, met 1,7% milde adverse effects (Gozal 2004).Bij bestudering van de literatuur op veiligheid in relatie tot de uitvoerend professional, valthet op dat er sprake is van grote verschillen in competenties tussen diverse nietanesthesiologischegroepen: variërend van radiologielaboranten tot kinderintensivisten. Ineen aantal literatuurstudies is sprake van diepe sedatie door niet-anesthesiologen, maar danwordt vermeld dat een anesthesioloog direct beschikbaar is. Er zijn geen studiesbeschikbaar waarbij het optreden van complicaties tijdens sedatie door anesthesiologenwerd vergeleken met niet-anesthesiologen. Wel zijn diverse studies verricht naar hetoptreden van complicaties bij sedatie door niet-anesthesiologen.In 2000 verscheen een observationele studie van Coté, waarin hij o.a. keek naar incidentievan ernstige complicaties bij PSA door niet-anesthesiologen in de periode 1969 tot 1996.Ook werd een survey gehouden onder kinderanesthesiologen, kinderintensivisten en SEHartsen.Er werden in deze periode 95 incidenten gevonden, waarvan 51 leidden tot de dood,9 tot blijvende neurologische schade, 21 tot verlengde ziekenhuisopname en 14 zonderblijvende schade. Al deze casus werden uitgebreid bekeken en uit de gevonden resultatenbleek er vooral een sterk verband te bestaan tussen het optreden van complicaties eninadequate monitoring, c.q. inadequate resuscitatie. Overlijden en ernstige morbiditeit tengevolge van inadequate resuscitatie kwam vooral voor bij sedaties die plaatsvonden buitenhet ziekenhuis (92,8% versus 37,2%), ondanks het feit dat de populatie kinderen die sedatiebuiten het ziekenhuis onderging duidelijk ouder was en een lagere ASA-classificatie had.Conceptrichtlijn Sedatie en/of analgesie (PSA)58 bij kinderen op locaties buiten de OK, 2009