Sedatie en/of analgesie (PSA) bij kinderen - Nederlandse ...

5101520253035404531 kinderen die 65 oncologische procedures (beenmergpunctie of lumbaal punctie) moestenondergaan werden gerandomiseerd voor een van de volgende behandelingen: ofwel PSA(N= 14) met lachgas/zuurstof 50%/50% + midazolam (0,1-0,15 mg/kg i.v.), ofwel algeheleanesthesie (N=17;een of meerdere van de volgende: lachgas/zuurstof 50%/50%, midazolam0,2-0,5 mg/kg, fentanyl 1-2 microgram/kg i.v. , S-Ketamine 0,25-1 mg/kg i.v. en sevoflurane).Bij alle kinderen werd voordien de huid verdoofd met Emla® en werd net vóór de punctie depunctieplaats geïnfiltreerd met lidocaÏne 2%. Effectiviteit werd gemeten aan de hand vaneen checklist voor het gedrag tijdens de procedure en een evaluatievragenlijst voor oudersen kind. Tevens werden de kosten van beide regimes berekend. In de PSAgroep was er in6,6% sprake van een inadequate sedatie waardoor extra sedatie toedienen of eenalternatieve techniek noodzakelijk was. In alle andere gevallen was de sedatie even effectiefals de algehele anesthesie. Wat betreft complicaties of ongewenste neveneffecten was ergeen verschil tussen beide groepen. Wat betreft kosten bleek anesthesie duurder dan PSAte zijn. (Iannalfi 2005)- Observationele of vergelijkende studies van verschillende vormen van diepesedatieVan een aantal anesthetica is onderzoek beschikbaar over hun gebruik voor diepe sedatiebij oncologische procedures, met name ketamine, propofol en kortwerkende opiaten.Historisch gezien werd ketamine het eerst toegepast en bestudeerd. De ontoereikendheidvan midazolam voor de meeste oncologische procedures (zie ook de hierbovenaangehaalde literatuur), de matige beschikbaarheid van anesthesiologische ondersteuningen de brede veiligheidsmarges van ketamine (vooral wat betreft respiratoire complicaties)hebben het gebruik van ketamine gestimuleerd. Een aantal vervelende bijwerkingen vanketamine (met name de psychogene effecten bij het ontwaken), de vrij lange recoverytijd enhet beschikbaar worden van kortwerkende preparaten hebben geleid tot het gebruik enbestuderen van medicijnen die tot voor kort uitsluitend in het kader van anesthesie werdengebruikt zoals propofol en kortwerkende opiaten als remifentanyl.De studies over deze verschillende medicijnen binnen de context van diepe sedatie bijkinderoncologische ingrepen werden onderzocht.A. KetamineEvans bestudeerde prospectief het gebruik van intraveneuze ketamine (zonder midazolam)bij 58 kinderen (gemiddelde leeftijd 5 jaar) die 119 oncologische procedures ondergingen.De PSA werd gesuperviseerd door een oncoloog met training in advanced pediatric lifesupport. Patiënten werden volledig bewaakt en alle neveneffecten en complicaties werdengenoteerd. De kwaliteit van de sedatie werd beoordeeld aan de hand van een VisualAnalogue Score (VAS) van de pijn en stress door een onafhankelijk observator en door deverrichtende oncoloog. Tevens werden de patiënten nadien geïnterviewd om eventuelelaattijdige effecten te kunnen ontdekken. 100% van de sedatiesessies waren effectief,waarbij tevens sprake was van minimale VAS scores voor pijn. Er deden zich geen ernstigecomplicaties voor. 24 uur na de procedure werd in 3,3% der gevallen nachtmerrie, in 10,8%braken en in 4,2% abnormaal gedrag genoteerd. (Evans 2005)In de meeste studies van ketamine voor kinderoncologische procedures wordt ketaminegecombineerd met een lage dosis midazolam. Dit is gebaseerd op de veronderstelling datConceptrichtlijn Sedatie en/of analgesie (PSA)216 bij kinderen op locaties buiten de OK, 2009