Sedatie en/of analgesie (PSA) bij kinderen - Nederlandse ...

510152025303540uitgevoerd door een kinderlongarts en twee verpleegkundigen. Lokaal werd lidocaïnegegeven. Tijdens de procedure werd ofwel lachgas (50% mengsel N 2 O/O 2 ) ofwel placebo(50% stikstof en zuurstof mengsel) gegeven. Het endoscopie team was geblindeerd voor hetmengsel.De failure rate was in de controle groep significant hoger, 62% tov 21%. De pijn endiscomfort tijdens de procedure werden beoordeeld door de patiënt zelf (aan de hand vaneen Visual Analog Scale (VAS)), door het endoscopie team en door een onafhankelijkebeoordeling van de video opnames. Er werd daarvoor gebruik gemaakt van gevalideerdemeetinstrumenten voor observatie van pijn en stress.Er werd een significant betere acceptatie gezien met gebruik van het lachgas mengsel danmet het placebo mengsel. Toch was er in de lachgasgroep nog sprake van eenfaalpercentage van 21% ten gevolge van onvoldoende sedatie. De Visual Analoge Scalevoor pijn (uitgedrukt in millimeter op een schaal van 0-100) was twee maal zo hoog (50 ± 11)in de placebo groep. De gemiddelde VAS score in de lachgasgroep bedroeg ook nog 24 ± 6,wat er op wijst dat ook onder lachgas nog een mate van pijn en/of stress werd ervaren.Complicaties werden in beide groepen evenveel gezien: een voorbijgaande saturatiedaling(< 94%, >30 sec) werd bij 3 patiënten gezien (5.6%) en bronchospasme bij één patiënt(1.8%) in elke groep. (Fauroux 2004)2.3 Midazolam en een opiaatIn de retrospectieve multicenter studie van Karl (1999) (N=91, 1-17 jaar, 17bronchoscopieën, verder andere procedures waaronder gastroduodenoscopiën), waarbijkinderen werden gesedeerd met midazolam+meperidine of met midazolam+fentanyl bleekdat kinderen tussen 1 en 5 jaar oud significant hogere doses van beide medicijnen nodighadden. Aan het eind van de procedures bleken 16 kinderen (18 %) diep gesedeerd.Hiervan waren 15 kinderen 5 jaar of jonger. Van de 13 kinderen < 5 jaar die eenbronchoscopie hadden ondergaan waren er 7 diep gesedeerd. Bij diepe sedatie werdsignificant meer midazolam gegeven (0.25 ± 0.15 vs 0.14 ± 0.10 mg/kg) en opioid (3.1± 1.5vs 1.6 ± 1.1 mg of mcg/kg) en over een langere periode (51 ± 23 vs 29 ± 16 min.) De diepgesedeerde kinderen hadden twee keer zo vaak incidenten met een lagere O2 saturatie invergekijking met de niet diep gesedeerde. Bij kleinere kinderen werd de dosis meestalgetitreerd op het effect, oudere kinderen kregen vaker een single dosis. De studie beschrijftniet de mate van effectiviteit van de sedatieregimes, noch de mate waarin gebruik moestworden gemaakt van geforceerde fixatie of immobilisatie (restraint).2.4 Ketamine en midazolam en een opiaatBerkenbosch (2004) beschreef retrospectief zijn ervaring met een sedatieprotocol op basisvan ketamine, midazolam en fentanyl voor flexibele bronchoscopieën bij kinderen onder 1jaar (59 procedures bij 55 kinderen, leeftijd 6.1± 3.1 maand). Het sedatieschema bestond uit:midazolam 0.05-0.1 mg/kg iv, gevolgd door een ketamine bolus van 1 mg/kg iv met daarnaop geleide van de mate van sedatie aanvullende doseringen ketamine van 0.5-1.0 mg/kg iv.Bijna de helft van de patiënten (n=29) kregen aanvullend fentanyl 1 ug/kg iv om het hoestente verminderen. Tevens werd lokaal lidocaine gegeven. Alle patiënten kregen standaard O2via de neus. De sedatie werd door een kinderintensivist gegeven op een kinder IC.Richtlijn Sedatie en/of analgesie (PSA)bij kinderen op locaties buiten de OK, 2010 209