Sedatie en/of analgesie (PSA) bij kinderen - Nederlandse ...

51015202530354045laryngospasme, nausea, braken, aspiratie en myoclonieën. Groep I had de hoogsteincidentie van complicaties, met name dan desaturaties (26,5% in groep I, ten opzichte van10% in groep II en 0,8% in groep III). Verschillen tussen deze groepen waren significant.Wat betreft effectiviteit kwamen sedatiefalen het vaakst voor in groep I (8,9%) in vergelijkingmet groep II (8,6%) en groep III (3,1%). Deze verschillen waren niet significant. Het niveauvan sedatie en mate van restraint worden echter niet beschreven. De auteurs concludeerdendat de combinatie van ketamine en midazolam een veilige en effectieve sedatie geeft metweinig psychogene reacties van de ketamine en minder risico op ademdepressie en hypoxiedan bij de combinatie van midazolam en merepidine.Een retrospectieve analyse van een cases serie waarbij sedatie met ketamine werdtoegepast door pediatrische gastro-enterologen voor gastroscopieën bij kinderen(gemiddelde leeftijd 5,3 jaar) toonde een hoge incidentie van laryngospasme (13,9 % in deleeftijdsgroep < 6 jaar; 3,6 % in de leeftijdsgroep > 6 jaar). De auteurs concludeerden datketamine niet geschikt is voor procedures waarbij manipulaties plaatsvinden in de buurt vande keel en hoge luchtwegen.(Green 2001)3.4. Propofol3.4.1. Propofol in vergelijking met benzodiazepine in combinatie met een opiaatIn een gecombineerd retrospectief (n=200) en prospectief gerandomiseerd (n=60)onderzoek werd propofol (4.8 ± 1.6 mg/kg) + midazolam (0.05 ± 0.03 mg/kg bolus)vergeleken met midazolam (0.19 ± 0.06 mg/kg) + meperidine (2.4± 0.7 mg/kg). In depropofol groep werd significant minder noodzaak tot geforceerde fixatie en immobilisatie(restraint) gezien (18 % vs 89 %, retrospectief en 3 % vs 57% prospectief). In deprospectieve studie had de midazolam en meperidine groep meer O2 behoefte en noodzaaktot masker en ballon beademing dan de propofol groep. Dit verschil was niet significant. Indie groep kon ook in 3% der gevallen de procedure niet volledig uitgevoerd worden alsgevolg van ineffectieve sedatie. Wel significant was het verschil in de mate van amnesievoor de procedure: 55% (midazolam+meperidine) versus 83% (propofol). De procedurewerd op de kinder ICU door een kinderintensivist uitgevoerd.( Leeftijd 0- 18 jaar, EGD).(Koshoo 2003)3.4.2. Propofol buiten de operatiekamer door een anesthesioloogEr werden vier studies gevonden over het gebruik van propofol voor PSA in een endoscopieruimte, toegediend door een anesthesioloog. Ellitsur (2000) (N= 109 procedures, 8.7 ± 3.3jaar EGD, 10.9 ± 5.0 jaar Colo) analyseerde in een retrospectieve studie het gebruik vanpropofol alleen (P, N=19) of propofol+midazolam (PM, N=56) of propofol++midazolam+fentanyl (PMF, N=32) door een anesthesist op de endoscopie unit. Degebruikte propofol dosering bleek significant lager te zijn in de combinatie groepen, 5.4 ± 2.7(P),versus 5.0 ± 3.0 (PM) en 3.1 ± 1.3 mg/kg (PMF). Bij navraag bleek dat ruim 95% van allekinderen geen of weinig pijn hadden gehad en geen herinnering aan de procedure hadden.In de groepen die ook midazolam hadden gekregen was de mate van amnesie significantbeter. Er was geen verschil in verkoevertijd tussen de groepen. Op één patiënt na, (PMF,binnen de mean dose range),die geïntubeerd werd ivm desaturatie werden geen bijzonderecomplicaties gezien zoals, hypoxie en/of masker en ballon beademing.Wengrower (2004) bestudeerde prospectief 296 endoscopische interventies bij kinderen(mean 4.5 jaar, 3 weken-16 jaar, ASA classificatie I-III), waarbij door een kinderanesthesistRichtlijn Sedatie en/of analgesie (PSA)bij kinderen op locaties buiten de OK, 2010 199