Sedatie en/of analgesie (PSA) bij kinderen - Nederlandse ...

51015202530354045Alleen Babl (2006) beschrijft uitvoerig de ontwikkeling en implementatie van een opleidingvoor PSA bij kinderen in een IC-omgeving. De invloed van het programma op dezorgkwaliteit werd geëvalueerd in een apart artikel van dezelfde auteurs (Priestley 2006).Babl beschrijft de ontwikkeling van een trainingsprogramma voor PSA en noemt alsbelangrijkste elementen: het sedatiehandboek, klinische lessen, formulieren voor hetaanvragen van PSA waarin opgenomen een checklist voor contra-indicaties en schriftelijkeinformatie voor de patiënt of de ouders. Ervaringen met de opleiding van 294 professionalsop het gebied van spoedeisende hulp bij kinderen en de invloed daarvan op hetopleidingsprogramma worden besproken.Priestley (2006) vergeleek de veranderingen die bovengenoemd opleidingsprogrammateweegbracht ten aanzien van documentatie, risico-inschatting en patiëntenzorg bij 200patiënten in een spoedeisende hulpafdeling en een spoedeisende hulpafdelingen voorkinderen. Duidelijke verbeteringen waren de documentatie van informed consent (87 vs.15%, P < 0.0001); aantoonbare risicoschatting vóór de procedure (87 vs. 1%, P < 0.0001)en correcte vastlegging van vitale functies (58 vs. 27%, P < 0.0001). Er werden ookverbeteringen geconstateerd in het vastleggen van het gewicht, overgevoeligheden, nuchterzijn en monitoring en overige informatie van belang voor veilige PSA.Leitch (2006) vergeleek in een follow-up studie de omvang en de kwaliteit van vijftiensedatieopleidingen voor tandartsen met die van een voorgaande studie in 1998. Hijconstateert een toename in het onderwijs en in de hands-on training. Leitch beschrijft dat inGroot Brittannië door de beroepsgroep van tandartsen richtlijnen worden uitgegeven, maardat bij de implementatie de Dental Sedation Teachers Group een belangrijke rol speelt. Dit iseen nationaal forum voor beroepsbeoefenaren die sedatieopleidingen willen geven. Elk(opleidings)instituut heeft hierin een vertegenwoordiger. Deze personen zijn op de hoogtevan de actuele richtlijnen en de praktijk in hun instituut.De DSTG hanteert voor de opleiding in conscious sedation kwantitatieve criteria voor risicoinschatting(5 gevallen), inhalatiesedatie (10 gevallen) en intraveneuze sedatie (20gevallen).Boynes (2006) deed een prospectief enquêteonderzoek met negen vragen bij tandartsen diein 2003 afstudeerden. Van de 1328 formulieren kwamen er 718 ingevuld terug (respons54%). De meerderheid constateerde dat er behoefte was aan PSA maar dat de kwaliteit vande opleiding daarvan in de Amerikaanse tandartsopleidingen overall laag was. Hands-ontraining ontbrak vrijwel geheel.Wilson (2006) onderzocht de training in sedatietechnieken van kaakchirurgen i.o. in hetVerenigd Koninkrijk. Er werden 81 vragenlijsten verzonden naar afgestudeerden in delaatste drie jaar. Er werden 67 formulieren terug ontvangen (83%). Het bleek dat 44 (69%)artsen tijdens hun opleiding sedatietraining had gekregen en dat 50 (78%) tijdens hunopleiding behandeling onder PSA sedatie hadden uitgevoerd. Van degenen die sedatietoepasten had 32% het laatste jaar geen resuscitatiecursus gevolgd. Algemeen (92%)heerste de overtuiging dat alle kaakchirurgen sedatietraining zouden moeten krijgen en 71%dacht dat een gestructureerde kerncursus daarvoor de meest geschikte vorm was.Twite (2004) stuurde 59 directeuren van geaccrediteerde pediatrische intensive careopleidingen in de VS vragenlijsten en ontving er 35 terug (59,3%). De meeste (66%) van deafdelingen hebben procesbeschrijvingen voor sedatie op papier. Van de respondentengebruikt 85,7% een scoringssysteem om onrust en pijn bij kinderen te schatten, met name inConceptrichtlijn Sedatie en/of analgesie (PSA)186 bij kinderen op locaties buiten de OK, 2009