Sedatie en/of analgesie (PSA) bij kinderen - Nederlandse ...

51015202530354045Sury onderzochten prospectief de mogelijkheid tot het invoeren van een sedatieteam geleiddoor verpleegkundigen ten behoeve van MRI. Deze verpleegkundigen hadden een ICopleiding achter de rug en werden voor hun taak eerst specifiek opgeleid. Er werden 1155sedaties met behulp van Chloralhydraat of een combinatie van Temazepam met Droperidolonderzocht. De medicatie werd voorgeschreven door de radioloog en toegediend door deverpleegkundigen. In totaal waren 61 sedaties (5%) niet succesvol en er werden geencomplicaties betreffende de luchtweg of ademhaling gemeld. (Sury 1999).Dezelfde onderzoekers publiceerden recent een prospectief onderzoek van 780 kinderen diegesedeerd moesten worden voor een MRI scan. Speciaal daar voor opgeleideverpleegkundigen coördineerden het hele zorgtraject. Hun opleiding had als doel hetverwerven van de noodzakelijke competenties en skills zoals die ook in hoofdstuk 2 vandeze richtlijn worden beschreven. Eerst werden patiënten zorgvuldig geselecteerd aan dehand van een gedetailleerde lijst met contra-indicaties en bij twijfel over een mogelijkecontra-indicatie werd overlegd met een anesthesioloog. Een strikt medicatieprotocol werdgevolgd: kinderen 5-15 kg kregen oraal chloralhydraat, kinderen > 15 kg kregen oraaltemazepam en droperidol. De verpleegkundige bleef bij de patiënt vanaf toediening van hetmedicijn tot bij het ontwaken. De medicatie werd toegediend in een donkere, stille en goedverwarmde ruimte. Eenmaal in slaap werden pulse-oximetrie en capnometrie gestart, enwerd de patiënt overgeplaatst naar de MRI ruimte. Indien er na 40-60 minuten nog geensprake was van slapen werd een zogenaamde “top-up”sedatie gegeven door middel van i.v.diazepam. In de 5-15 kg groep was het totale succespercentage 95% en moest in 10% dergevallen i.v. diazepam worden toegediend. In de > 15 kg groep was het totale succespercentage93% en moest in 29% der gevallen i.v. diazepam worden toegediend. Er wassprake van in totaal 7 milde incidenten. (Woodthorpe 2007)Gozal et al onderzochten 8760 sedaties bij kinderen (5554) waarbij 20% door een speciaalopgeleide verpleegkundige werd gestart en 80% door een anesthesioloog. Deverpleegkundige verstrekte eenmalig volgens protocol Chloralhydraat en mocht geenherhalingsdosis geven. In 115 gevallen = 6,5% van deze sedaties was assistentie van eenanesthesioloog nodig in verband met onvoldoende sederend effect. De verpleegkundigenkregen een speciale sedatie opleiding welke bestond uit colleges, complicatie scenario’s enluchtwegmanagement. Alle patiënten werden vóór de sedatieprocedure gezien door eenanesthesioloog die (1) zonodig kinderen uitsloot voor sedatie ivm een acute luchtweginfectieen (2) vervolgens de patiënten op basis van de aard van de procedure, de te verwachtennoodzakelijke sedatiediepte en de medische voorgeschiedenis verdeelde in 2 groepen. Eengroep die sedatie door een verpleegkundige toegediend kregen en 1 groep die sedatie doorde anesthesioloog toegediend kregen. De verpleegkundige mocht sedatie geven aankinderen ouder dan 1 maand, die een niet invasieve procedure ondergingen en waarbijvisueel contact met het kind ten alle tijden mogelijk was. Bewaking hierbij bestond uit eenpulse oximeter.In totaal (8760 sedaties) werden 153 = 1,7% complicaties gemeld waarvan in 132 het eenmilde desaturatie betrof (allen in de groep sedaties door een anesthesioloog). In allegevallen werd een voldoende sedatieniveau bereikt. (Gozal 2003)Slechts enkele studies vermelden het gebruik van anesthetica (propofol of ketamine) door(gesuperviseerde) verpleegkundigen in het kader van een PSA bij kinderen. De studie vanLowrie werd reeds hierboven samengevat: IC verpleegkundigen dienden onder supervisieConceptrichtlijn Sedatie en/of analgesie (PSA)180 bij kinderen op locaties buiten de OK, 2009