Sedatie en/of analgesie (PSA) bij kinderen - Nederlandse ...

51015202530354045Lowrie et al onderzochten retrospectief 458 PSA’s bij 399 kinderen die gedurende 8maanden werden uitgevoerd door een speciaal opgerichte pediatrische sedatieunit (PSU).De bedoeling van de unit was het realiseren van een uniforme, veilige en goed bewaaktevorm van PSA. Patiënten (leeftijd 2 weken tot 32 jaar, gemiddelde leeftijd 5,6 jaar) werdennaar deze unit verwezen voor sedatie bij 458 uiteenlopende types procedures. MRI scans(N=176) , CTscans (N=77), hartcatheterisatie (N=41), gastroscopie (N=20), botscintigrafie(N=19), neurofysiologisch onderzoek (BAEP N=15), brandwondenzorg (N=13) ennierbiopsie (N=12) De sedatieunit bestond uit een (fellow) kinderintensivist enkinderintensive care verpleegkundigen en was dagelijks (5 dagen op 7) open van 7:00 tot19:00. De randvoorwaarden wat betreft personeel, bewaking en ontslag weken niet af vande aanbevelingen geformuleerd in de ASA 2002 guidelines. (American Society ofAnesthesiology 2002).Alleen ASA klasse I, II en stabiele III kwamen in aanmerking voor sedatie door de PSU. Depatiënten kregen de medicatie toegediend op de unit m.b.v. geprotocoleerde bewakingwaarna transport naar de betreffende onderzoeksruimte plaatsvond. De bewaking tijdenstransport en procedure én het aanpassen van de medicatie gebeurden door dekinderintensive care verpleegkundige volgens een opdracht van de intensivist. Dezeintensivist was in alle gevallen continu beschikbaar voor overleg via radio communicatie. Bijte verwachten moeilijke sedaties begeleidde de intensivist zelf de patiënt.Sedatiedoel was diepe sedatie. Bij niet pijnlijke procedures werd meestal gebruik gemaaktvan propofol (eventueel voorafgegaan door lokale lidocaïne of i.v. ketamine om de pijn bijpropofol infusie te onderdrukken). Bij pijnlijke procedures werd ofwel propofol continu i.v.gecombineerd met fentanyl of ketamine in bolus net vóór de pijnlijke manipulatie, ofwelketamine gegeven.In 12% (N=54) van de gevallen werden complicaties gedocumenteerd waarvoor eeninterventie noodzakelijk was en in 11 van die 54 (20% van de complicaties;2,4% van alleprocedures) was die complicatie de reden om de procedure vroegtijdig te beëindigen.Hypotensie (4,4%), desaturatie < 93% (2,6%), apneu (1,5%), luchtwegobstructie (1,3%),agitatie (0,7%) waren de belangrijkste complicaties. 7 patiënten die propofol kregen werdenin verband met apneu geïntubeerd om de procedure te kunnen afronden. Alle complicatieskonden door het PSU team goed behandeld worden en er was geen lange termijnmorbiditeit of mortaliteit. In alle procedures was sprake van een effectieve sedatie. (Lowrie1998)Pitetti et al onderzochten in een ziekenhuis 14 386 sedaties bij kinderen met de vraag of hetimplementeren van de Joint Commission on Accreditation of Healthcare Organizationsguidelines leidde tot een vermindering van het aantal complicaties ten gevolge van dezeprocedure. Deze richtlijn, gepubliceerd in 2001, definieert de randvoorwaarden waaraan eenPSA moet voldoen en bevat aanbevelingen die sterke overeenkomst vertonen met deaanbevelingen van de American Society of Anesthesiologists uit 2002 (ASA 2002). Door hetimplementeren van de richtlijn ontstond een sedatiebeleid dat wat betreft protocol enrandvoorwaarden uniform was voor het hele ziekenhuis. Gedurende de studie werd ditprotocol ingevoerd en bleek het aantal incidenten af te nemen. De auteurs concludeerdendat het implementeren van een uniforme en gestandaardiseerde manier van werken,gebaseerd op de richtlijnen, de kans op complicaties doet afnemen. (Pitetti 2006)Conceptrichtlijn Sedatie en/of analgesie (PSA)178 bij kinderen op locaties buiten de OK, 2009