Sedatie en/of analgesie (PSA) bij kinderen - Nederlandse ...

51015202530354045tijdens PSA. Kain et al. analyseerden door middel van een multiple gematchte analyse vantwee prospectief verzamelde cohorten patiënten het effect van de aanwezigheid van oudersop de mate van stress van hun kind bij de inductie voor anesthesie. Alle kinderen haddeneen ASA classificatie van I of II en ondergingen een electieve procedure via de dagkliniek.Door te matchen voor leeftijd, geslacht, etniciteit, voorafgaande chirurgische ervaring entemperament werd een studie populatie van 568 kinderen (284 paren) (gemiddelde leeftijd5,7 jaar) gevormd: 284 kinderen in de “ouders niet aanwezig-groep” en 284 kinderen in de“ouders aanwezig-groep”. In beide cohorten was door middel van de modified YalePreoperative Anxiety Scale de angst gemeten bij het kind tijdens de inductie. Deze datawerden verder onderverdeeld op basis van de preoperatieve angst bij kind en ouders waarbijonderscheid werd gemaakt tussen 4 groepen: Groep 1:rustig kind + rustige ouder; Groep2:angstig kind + rustige ouder;Groep 3: rustig kind+angstige ouder;Groep 4:angstig kind+angstige ouder. Voor groep 1 en groep 2 bleek de aanwezigheid van de ouder bij de inductiegeen significant effect op de angst bij het kind te hebben. Een rustige ouder bij een angstigkind (Groep 2) bleek wel een significant stressverminderend effect te hebben. Omgekeerdbleek de aanwezigheid van een angstige ouder tot significant meer stress bij het kind teleiden. (Kain 2006)In een prospectief gerandomiseerd onderzoek naar distress bij de inductie voor anesthesiewerden 408 kinderen (2-12 jaar oud) en hun ouders gerandomiseerd voor één van de vierstudiegroepen: (1) een controle groep met een standaard beleid (geen aanwezigheid vanouders en geen premedicatie), (2) een groep met aanwezigheid van de ouders bij deinductie, (3) een groep die 30 minuten voor het afscheid van de ouders 0,5 mg/kgmidazolam oraal kreeg toegediend en (4) een groep waarin een nieuwe interventie werdtoegepast. Deze interventie was een zogenaamde family-centered gedragsgerichtevoorbereiding en bestond uit een uitgebreide voorbereiding met informatie voor de oudersover de inductietechniek hoe ze hun kind daarop het best kunnen voorbereiden, hoe ze hetbest met hun kind kunnen communiceren en omgaan op de dag van de operatie en in deoperatiekamer en welke afleidingstechnieken ze daarbij het best kunnen gebruiken. Deouders kregen ook een instructiesetje met daarin een inductiemasker, haarkapje enmondmasker. Tijdens de twee dagen voorafgaand aan de operatie werden de ouderstelefonisch gecontacteerd om na te gaan of ouders de voorbereiding hadden gevolgd en omte bespreken hoe de ouders zouden proberen hun kind af te leiden. Op de dag van deoperatie kregen de kinderen in de voorbereidingskamer een zak met leeftijdsaangepastspeelgoed en een verrassingsdoosje waarvan werd verteld dat ze het zouden kunnenopenen tijdens de maskerinductie. Ouders werden gestimuleerd om hun eigen“afleidingsplan” toe te passen. Na introductie van het inductiemasker in de operatiekamerwerd het cadeautje binnengebracht en geopend tijdens het opstarten van de inductie. Doorgetrainde observers (onder leiding van een psycholoog) werd door middel van bestaandegevalideerde meetschalen de preoperatieve angst van kind en ouders, de angst tijdens deinductie, de incidentie van delier tijdens de recovery, de nood aan postoperatieve pijnstillingen de tijd tot ontslag van de recovery afdeling gemeten. De preoperatieve angst wassignificant lager in de interventiegroep in vergelijking met de drie andere groepen. De angstbij de inductie was gelijk aan de midazolamgroep maar significant lager dan in de overigetwee groepen. Kinderen uit de interventiegroep hadden een significant lager incidentie vanRichtlijn Sedatie en/of analgesie (PSA)bij kinderen op locaties buiten de OK, 2010 129