Richtlijn 'Antistolling bij tandheelkundige ingrepen' - PAOT

Richtlijn ‘Antistolling bij tandheelkundige ingrepen’evidence uit de literatuur leverde in deze review de uitkomst op dat de OAT niet gestopt hoeft teworden bij een INR lager of gelijk aan 3.5. Overbruggingstherapie met low-molecular weight heparins(LMWH) wordt niet geadviseerd omdat er in dat geval nauwkeurige monitoring moet plaatsvinden ende patiënt bovendien meer complicaties zou kunnen ondervinden dan wanneer decoumarinetherapie gewoon wordt gestopt, omdat LMWH trombocytopenie kan veroorzaken (Madrid2005). Het verminderen van de dosis coumarinederivaten of het geheel stoppen van de therapieenkele dagen voor de ingreep is een strategie die wereldwijd veel wordt gebruikt (Mulligan & Weitzel1988). Het doel is de INR-waarde te verlagen in een range variërend van 1.5 tot 2.1 teneindebloedingen te voorkomen, maar deze daling is vaak onvoorspelbaar. In een groep van 65 patiëntenmet een INR variërend van 2 tot 4 werd de therapie gestopt ten bate van het uitvoeren vankiesextracties en bij meer dan 50% van deze patiënten slaagde men er niet in de INR te verlagen toteen waarde binnen het gewenste gebied (Devani et al 1998). Het stoppen van therapie is dus vaakzinloos voor het voorkomen van bloedingen, terwijl de kans op een trombo-embolie wordt vergroot.Als de therapie wordt gestopt, keert de stolbaarheid van het bloed terug naar pretherapeutischewaarden binnen vier dagen (White et al 1995). Daarnaast is er evidence voor een reboundstollingseffectdat optreedt door sterk toegenomen trombineproductie wanneer met decoumarinederivaten wordt gestopt (Genewein et al 1996). Het risico op trombo-embolieën waaraande patiënt wordt blootgesteld door te stoppen hangt af van de indicatie voor OAT en decomorbiditeit, maar is in alle gevallen aanzienlijk verhoogd (Dunn & Turpie 2003). Dit kan ernstigegevolgen hebben en resulteert in zware beperking of de dood in 70% van de gevallen (Kaplan et al2005). Bovendien kan myocardischemie optreden wat zorgt voor een twee tot vier keer zo grote kansop overlijden (Kini et al 2004).De review van Wahl leverde de volgende resultaten op (17). Het artikel beschreef 950patiënten die in totaal 4200 tandheelkundige ingrepen hadden ondergaan en niet zijn gestopt methun therapie met coumarinederivaten. Bij 12 patiënten (1.3%) trad een bloeding op die klinischrelevant was, dat wil zeggen, die niet gestopt kon worden door lokale maatregelen. Slechts 3patiënten (0.3%) hadden een INR lager of gelijk aan 3.5, dus binnen het therapeutische streefgebied.Bij 526 patiënten die in verband met in totaal 575 tandheelkundige ingrepen zijn gestopt met hunmedicatie, trad in vijf gevallen een trombo-embolische complicatie op (0.95%). Vier van de vijfpatiënten zijn overleden. Volgens deze review is dus de kans op een bloeding bij patiënten diedoorgaan met OAT drie keer zo klein als de kans op een trombose of embolie bij patiënten diestoppen. Daarnaast zijn de gevolgen van een trombose of embolie vaak ernstig.Uit de studie van Cannon (18) kwam als resultaat dat noch in de controlegroep, noch in detestgroep serieuze bloedingscomplicaties optraden als gevolg van de ingreep. De daling van de INR inde controlegroep als gevolg van therapiestop van twee dagen varieerde in hoge mate, van 1.1 tot- 18 -