HULPMIDDELENBOEK VOOR HUISARTSEN - vzw farmaka asbl

onmiddellijk verlamd. Ik deed alles fout en zagde bestelling al aan onze neus voorbijgaan.Aangezien ik nog enkele XYZ in mijn doosjehad, heb ik bij mezelf gezegd : “het is maar ééntabletje…”.”- De arts : “En dan ?”- De patiënt : “Dan ? Het werkte meteen. Ik werdopnieuw kalm en vond het belangrijk om hettot 5 september vol te houden. Ik heb mijn XYZopnieuw ingenomen zoals voordien en heb debestelling geleverd.”- De arts : “En op 6 september ?”- De patiënt : “Dat was het probleem. Op6 september was ik doodop, ik heb dan bijmezelf gezegd morgen en ik heb het altijd maaruitgesteld.”- De arts : “Ok, het gebeurt vaak dat men het nietvolhoudt. Dat is jammer, maar het is geen drama.Wat ik in de eerste plaats onthoud, is dat u zichgoed voelde tijdens de periode zonder XYZ endat het vrij aangenaam was.”- De patiënt : “Daarom ben ik zo teleurgesteldin mezelf. Ik voelde mij zo fier dat ik het gekundhad. Ik dacht dat ik voor altijd gestopt was.”- De arts : “Daar kunnen we ook een les uit trekken :als je je onkwetsbaar voelt, ben je eigenlijk hetmeest kwetsbaar. Wat had u kunnen doen omniet in de val te lopen ?”- De patiënt : “Ik weet het niet… Ik had misschienin de eerste plaats het doosje moeten weggooientoen ik gestopt was met XYZ. Ik heb geaarzeld endan heb ik gezegd “je weet maar nooit”. Dat wasgeen goed idee.”- De arts : “Goed, dat onthouden we. Maar stelu voor, het is 3 september en u hebt geen XYZmeer : wat had u kunnen doen ?”- De patiënt : “In plaats van in paniek te raken,had ik de relaxatieoefeningen opnieuw kunnenproberen, maar zonder kinesist is het moeilijk. Ikhad een kwartiertje kunnen wandelen om weertot mezelf te komen. Omdat het eigenlijk niet zoverschrikkelijk was. Ik heb dat honderden kerengedaan.”- De arts : “Wilt u dat ik negen sessies voorschrijfbij de kinesist ?”- De patiënt : “Waarom niet ?”- De arts : “En is dat voldoende om te kunnenzeggen “nu is nu, straks is straks en morgen ismorgen” ?”- De patiënt : “Misschien niet.”- De arts : “Wij hebben het gehad over groepenvoor stressmanagement.”Kortom :> Geef nooit de hoop op ongeacht hoe traag depatiënt volgens u vooruitgang boekt en het aantalkeren dat hij hervalt. Een motivatieproces kan velemaanden in beslag nemen.> Ondersteun de patiënt regelmatig.> Aarzel niet om hulp in te roepen, als u de followupniet alleen aankunt.- 50 -