HULPMIDDELENBOEK VOOR HUISARTSEN - vzw farmaka asbl

De patiënt zit in de derde fase, namelijk die vanambivalentie. Ofwel overweegt hij misschien om ietste doen, maar is hij bang dat hij zich nog slechter zalvoelen, ofwel heeft hij iets geprobeerd, maar wouhij alles meteen bereiken en is het uitgelopen op eenmislukking. De negatieve gevolgen waren groterdan de positieve gevolgen. De interventiestrategieis cognitief en experimenteel, stap voor stap. Ditis vaak een goed ogenblik om een specialist voor testellen die de patiënt kan coachen.VOORBEELD :- De arts : “En hoe is de vakantie geweest ?”- De patiënt : “Afschuwelijk, dokter, echtafschuwelijk. Ik dacht dat ik kon stoppenwanneer ik dat wou. Heus… De dag van hetvertrek, heb ik bij mezelf gezegd “ik neem niets”.Eerst was er het vliegtuig, ik heb dat altijd leukgevonden, en dan was er het hotel, het strand,het nietsdoen. Alles ging goed tot dat weopstegen. Dan begon de hel. Ik heb me zo slechtgevoeld. En mijn geneesmiddelen zaten in hetbagageruim. Gelukkig was de sterkedrank gratis.Mijn vrouw heeft geen opmerkingen gemaakt,maar de volgende morgen bij het ontbijt heb ikbegrepen dat het oorlog zou worden. Om hetvol te houden, ben ik ermee doorgegaan zoalstevoren.”- De arts : “Ah ja, het is niet gemakkelijk om testoppen. We kunnen er alleen maar lering uittrekken. Het was misschien het juiste moment,maar u hebt misschien te veel in één keer gewild.Beslissen om te stoppen is goed en we onthoudendat u in staat bent om zo’n beslissing te nemen,ook al is het niet gelukt. Een beslissing nemenvolstaat dus niet om te slagen. Om te slagen,moet u zichzelf kennen, uw grenzen kennen endaar kunt u bij geholpen worden.”- De patiënt : “Ja, dat is allemaal mooi, maar daarbegin ik morgen nog niet mee.”- De arts : “Ok, er is geen haast bij. Probeer teanalyseren wat er gebeurd is. Wat had u anderskunnen doen, opdat het zou lukken ?”- De patiënt : “Denkt u echt dat het de zaken zouveranderen als ik mezelf een hoop vragen stel ?Schrijf mijn XYZ maar voor en we praten er nietmeer over.”- De arts : “Ik denk inderdaad dat het heelmoeilijk zal worden als u het alleen moet doen.Ontwennen is geen lachertje. Maar ik kan u welhelpen met het plannen opdat uw ontwenningeen succes wordt. Naast het ontwennen moetenwe ook nagaan waarom u XYZ neemt. Zonderhulp is het heel moeilijk.”- De patiënt : “Ik zal erover nadenken.”- De arts : “U moet niet onmiddellijk een beslissingnemen, maar misschien kunt u er iets over lezen.In elke boekhandel vindt u boeken over stress. Enu vindt er zelfs informatie over op internet !” 3> De patiënt zit in de vierde fase, namelijk die van debeslissing. Een beslissing nemen impliceert als eerstevereiste dat het belangrijk genoeg is in de ogenvan de patiënt, dat hij genoeg vertrouwen heeft inzijn capaciteiten om te slagen en dat dit het juisteogenblik is. Deze drie punten volstaan echter nietvoor een goede afloop. De patiënt moet ook eenstrijdplan en een coach hebben. De strategie houdtdus in dat de ontwenning gepland wordt en dat erhulp gevraagd wordt aan een bekwaam iemand.VOORBEELD :- De arts : “Aangezien u besloten hebt om nietnaar een ontwenningskliniek te gaan, zullen welangzaam en op uw eigen ritme ontwennen. Webeginnen dus gewoon door uw XYZ te vervangendoor diazepam in dezelfde dosis twee keer perdag en dan bouwen we af met een half tabletgedurende tien dagen. Lijkt u dat realistisch ?”- De patiënt : “Ja, dat lijkt me zelfs te eenvoudig.”- De arts : “Des te beter, als het te gemakkelijkis, kunnen we onze planning afhankelijk van uherzien, maar als we niets aan uw werksituatiedoen, de oorzaak van uw stress, zullen we snelvastzitten.”- De patiënt : “Ik kan mijn werk niet veranderen.Er zal altijd zoveel werk zijn, de deadlines wordenaltijd maar korter en sinds de directie in Amerikagevestigd is, moet ik niet veel medelijdenverwachten.”3 In het Nederlands kunt u de volgende website raadplegen : http://www.wvvh.be (motivationele aanpak) en in het Frans de website vande stresskliniek http://homepages.ulb.ac.be/~phcorten (documenten stress)- 48 -