Hypertensieve aandoeningen in de zwangerschap - NVOG

59voorspeller voor mortaliteit. Studies die de mortaliteit over tijd vergeleken, zagen een afname vanmortaliteit per zwangerschapsduur, behalve bij de immaturen onder de 24 weken.Alle studies rapporteren meer cerebrale parese (CP) in de groep van ernstig prematuren (AD ≤ 32 weken)in vergelijking met de normale aterme populatie. De incidentie van spasticiteit varieert van 6 tot 9% onderde 32 weken, maar is 16-28% onder de 26 weken. De incidentie van spasticiteit is toegenomen bijgroeigeretardeerde kinderen. Ontwikkelingsachterstand wordt evidenter bij toename van dekalenderleeftijd. Prematuren hebben vaker een taalachterstand in vergelijking met hun controle.Significante gehoor- (1-2%) en visusstoornissen (10-2%) zijn afhankelijk van de zwangerschapduur, deincidentie is vergelijkbaar in de verschillende cohorten. Gedragsproblemen en problemen met socialeadaptatie komen frequenter voor bij ernstig premature kinderen in vergelijking met controlepersonen.Een meta-analyse van 3 verschillende motorische functietests bij ernstig premature (AD ≤ 32 weken) enpasgeborenen met een zeer laag geboortegewicht ( ≤ 1500 g) geeft duidelijk bewijs voor substantiëlemotorische ontwikkelingsachterstand bij ernstige premature en very low birth weight infants (VLBW)t.o.v. aterme leeftijdsgenoten (peers)(De Kievit 2009). Ex-prematuren blijven gemiddeld 0,57-0,88 SDachter t.o.v. hun aterm geboren leeftijdsgenoten. De gebruikt motorische functietests: BSID II, deMovement Assessment Battery for Children (MABC) en de Bruininks-Oseretsky Test of MotorProficiency (BOTMP) zijn consistent wat betreft die bevindingen.Inceptiecohorten van voldoende kwaliteit met > 80% follow-up zijn beschreven, zowel in internationaleliteratuur: EpiBel (Wood 2005), EpiCure (Marlow 2005), EpiPage (Charkaluk 2010), MOSAIC (Draper2009); als in nationale literatuur: POPS 1983 (Hille 2008; Walther 2000), LFUPP 1996-1997 (Rijken2007; Stoelhorst 2003).Er is geen systematische review van retrospectieve historische cohorten met consistentie (homogeniteit)van de afzonderlijke resultaten. Retrospectieve historische cohorten van voldoende kwaliteit zijn in denationale en internationale literatuur beschikbaar. Het lijkt niet zinvol een search te doen naar een reviewvan retrospectieve historische cohorten gezien de verwachte heterogeniteit van de verschillendeonderzoeken.Het vergelijken van langetermijnuitkomsten in historische cohorten geeft aan dat, door verbetering van deperinatale behandeling, weliswaar de mortaliteit is gedaald, maar dat deze verbetering wel heeft geleid toteen significante morbiditeit (Stoelhorst 2005). Mortaliteit, kortetermijnmorbiditeit enlangetermijnuitkomsten zijn vooral afkomstig uit onderzoeken met historische cohorten (EpiBel, EpiCure,