Hypertensieve aandoeningen in de zwangerschap - NVOG

42De timing van de eerste kuur corticosteroïden is essentieel. Omdat de verwachte verlenging vanzwangerschap bij zwangerschapgeïnduceerde hypertensie en pre-existente hypertensie 5 weken of langeris (SCOG-richtlijn 2008), is toediening van corticosteroïden waarschijnlijk niet nodig, tenzij klachten entekenen van pre-eclampsie of een andere reden voor iatrogene vroeggeboorte zich voordoen. Omdat dekans op bevalling binnen de volgende 2 tot 10 dagen groot is bij constatering van pre-eclampsie voor 34weken, lijkt het geven corticosteroïden voor foetale longrijping in die situatie ook voordelig voor depasgeborene te zijn.De gemiddelde verlenging van een zwangerschap gecompliceerd door pre-eclampsie en behandeld meteen expectatief beleid in vergelijking met een beleid van directe bevalling na stabilisatie was 12-15 dagen,met een grote bandbreedte van enkele uren tot 4 weken in 2 studies.Als de corticosteroïden tussen 30 en 34 weken gegeven zijn, is routinematig herhaling van decorticosteroïden niet aan te bevelen en mogelijk zelfs nadelig (zie vraag 4.2, herhaalde kuren). Bijzwangeren met pre-eclampsie aan wie de corticosteroïden voor 30 weken gegeven zijn, zal er een kleinegroep overblijven die na 14 dagen nog zwanger zijn. In de groepen zwangeren metzwangerschapshypertensie en pre-existente hypertensie zal de meerderheid nog zwanger zijn. Deherhaling van corticosteroïden in deze groepen is controversieel. Er zijn geen studies om deze vraag tebeantwoorden.De amenorroeduur bij aanvang van de pre-eclampsie is een belangrijke factor om te overwegen omdat deeffectiviteit van corticosteroïden voor 26 weken niet uit de literatuur is op te maken. Ook een metaanalysemet subgroepanalyse op zwangerschapsduur toonde een afname van de gunstige effecten opfoetale en neonatale sterfte, respiratory distress syndrome en alle graden van intraventriculaire bloedingenin de groep onder 28 weken (zie richtlijn Perinataal Beleid bij Extreme Vroeggeboorte 2010; NVOG &NVK 2010).*Pre-eclampsie:USA studie (Sibai 1994): intervenieren versus afwachten: de amenorroeduur bij de bevalling wasstatistisch significant verschillend tussen de twee groepen (vrouwen in de interventiegroep bevielen bij30,8 ± 1,7 weken, in de afwachtende groep was dat 32,9 ± 1,5 week, p < 0,0001).SA studie (Odenzaal 1990):De amenorroeduur bij de bevalling was significant verschillend tussen de tweegroepen (interventiegroep 211 ± 15 dagen, afwachtende groep 223 ± 13 dagen, p < 0,05).