Hypertensieve aandoeningen in de zwangerschap - NVOG

40In de tweede studie (Wapner 2007) onderzocht men de langetermijnresultaten van kinderen uit eengerandomiseerde studie die enkele en routinematig herhaalde kuren van antenatale corticosteroïdenvergeleken. Vrouwen met een zwangerschapsduur van 23 tot 31 weken die 7 dagen na een eerstecorticosteroïdkuur nog niet bevallen waren, werden gerandomiseerd naar een wekelijkse kuurbetamethason (12 mg i.m. een keer herhaald na 24 uur), of een identieke placebo. Kinderen die na dezebehandeling geboren werden, werden onderzocht toen zij tussen 2 en 3 jaar oud waren (gecorrigeerdeleeftijd). In totaal waren 556 kinderen beschikbaar voor follow-uponderzoek; 486 kinderen (87,4%)ondergingen een lichamelijk onderzoek en 465 (83,6%) een Bayley-scoretest. Er werden geen significanteverschillen gevonden tussen beide groepen in Bayley-resultaten of antropometrische onderzoeken. Zeskinderen (2,9% van alle zwangerschappen) in de groep met routinematig herhaalde corticosteroïdenhadden een cerebrale parese in vergelijking tot één kind (0,5%) in de placebogroep (RR 5,7; 95%-BI 0,7-46,7; p = 0,12). Hoewel het verschil tussen beide groepen niet significant verschillend was, is het hogereaantal gevallen van cerebrale parese onder kinderen met routinematig herhaalde kuren corticosteroïdenreden voor aanvullend wetenschappelijk onderzoek (Wapner 2007).Eenmaal herhaalde gerichte kuur corticosteroïdenBehalve studies over routinematig herhaalde kuren van antenatale corticosteroïden zijn er ook studies diespecifiek kijken naar het geven van één gerichte ‘rescue’-kuur (bestaande uit 2 giften gegeven met eeninterval van 24 uur). Deze wordt gegeven als na de eerste kuur corticosteroïden de vroeggeboorte nietheeft doorgezet, maar patiënte vervolgens opnieuw symptomatisch wordt en vroeggeboorte dreigt. Erwerden drie studies gevonden.De eerste studie (Garite 2009) betreft een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerdemulticentertrial. Geïncludeerd werden vrouwen die minimaal 14 dagen eerder een enkele behandeling metbetamethason hadden ondergaan voor 30 weken AD, bij wie opnieuw vermoeden bestond van eendreigende vroeggeboorte in de aankomende week. Patiënten (n = 437) werden gerandomiseerd om ééngerichte herhaalde kuur betamethason (2 giften van 12 mg, 24 uur na elkaar) te ontvangen of een placebo.Er was een significante reductie in neonatale morbiditeit beneden de 34 weken in de interventiegroepversus placebo (42,5 vs. 63,3%, RR 0,67; 95%-BI 0,54-0,83; p < 0,0002) evenals een significant verlaagdrisico op RDS, ondersteuning van de ademhaling, en gebruik van surfactant. Perinatale mortaliteit enandere complicaties waren niet significant verschillend in beide groepen. Wanneer alle neonaten (n = 578)werden geïncludeerd in de analyse (ongeacht de AD bij geboorte) was een significante reductie inmorbiditeit in de interventiegroep nog steeds aantoonbaar (30,3 vs. 41,7%; RR 0,73; 95%-BI 0,58-0,91; p< 0,0055) evenals een verbetering in overige respiratoire complicaties, maar geen verschil in uitkomst