Deelrapport 2: De weg naar Haren - Universiteit Twente

Nederlandse jongeren en op een reeks van interviews onder jongeren en hun ouders die gehoudenwerden voor het deelrapport Hoe Dionysos in Haren verscheen. Ofschoon Haren bezocht werd doormensen uit het gehele land, bestaat het overgrote deel van de bezoekers toch uit jongeren vanbeneden de 25 jaar uit de drie Noordelijke provincies.In dit hoofdstuk wordt nagegaan wat de invloed geweest is van Facebook- en Twitter-berichten,de massamedia, ouders en autoriteiten op de beslissingen van jongeren om naar Haren te gaanen zich daar op een bepaalde manier te gedragen.Hoofdstuk 5 gaat over de rol van de massamedia. Zij worden er door menigeen van beschuldigd olieop het vuur gegooid te hebben. Is dat werkelijk gebeurd? Hebben zij ervoor gezorgd dat Haren in eenpaar dagen een ware mediahype werd? Met behulp van de Nederlandse Nieuwsmonitor is eenuitgebreide inhoudsanalyse gemaakt van de berichtgeving in 34 landelijke en regionale dagbladen(gedrukt en online), radio- en televisiestations. Redacteuren van de meeste van deze media zijnondervraagd naar hun motieven, opstelling en gedrag in de berichtgeving over Haren. Wanneerhebben de massamedia Haren geagendeerd? Onder invloed waarvan? Wat was de aanhef en destrekking van hun berichtgeving? Is deze veranderd in de week die voorafging aan Haren? In welklicht werd het gebeuren geplaatst? Hebben de massamedia in hun berichtgeving een mobiliserendeof demobiliserende rol gespeeld? Hadden zij zich anders kunnen opstellen?Hoofdstuk 6 behandelt de rol van twee andere sociale media: Twitter en YouTube. Zij spelen vaak eenintermediërende rol tussen de massamedia en sociale netwerksites als Facebook en Hyves. Twitter iseen commentaarmedium dat een reflectie is van een steeds groter deel van de publieke opinie. Hetgeeft de actuele stemming aan van zijn gebruikers, op dit moment nog vooral jongeren en opiniemakers.Het is een thermometer die op een gegeven moment, net als Facebook en de massamediatevens mobiliserend kan werken. YouTube speelt een belangrijke rol in de hedendaagse jeugdcultuurwaarin beeld en muziek toonaangevend zijn. Videofragmenten van de film Project X, van andereFacebook evenementen, van programma’s op televisie of eigen opnamen van jongeren in allerleicontexten hebben een zekere rol gespeeld in de opvoering van de stemming rond Haren. Er is eenuitgebreide Twitteranalyse en een beperkte YouTube-analyse gemaakt.Hoofdstuk 7 is een cruciaal hoofdstuk. Hierin komen de interacties tussen Facebook, massa-media,Twitter, YouTube en de jongerenmobilisatie zelf (mond-op-mond en via mobiele telefoon) aan deorde. In deze tijd van crossmedia ligt hier de sleutel voor veel versterkende, versnellende enmobiliserende processen in onze samenleving die kunnen leiden tot hypes en flashbewegingen.Wie heeft precies op wie gereageerd in de aanloop naar Haren?Hoofdstuk 8 bespreekt de rol van de autoriteiten, doch alleen in de communicatie over Haren naarhet publiek en de mogelijke bezoekers. Hebben de burgemeester van Haren, de lokale en regionalepolitie en andere gezagsdragers een duidelijke boodschap verkondigd over hetgeen de bezoekers tewachten stond in Haren? Hebben zij het verloop van de mobilisatie gevolgd op Facebook en Twitter?Hebben zij deze proberen te beïnvloeden? Zo ja, op welke manier? Wat was hun boodschap over hetnaderende evenement in Haren? Wat vonden de jongeren van deze boodschap?Het slothoofdstuk 9 bevat de conclusies en aanbevelingen. Wat zijn nu de belangrijkste drijvendekrachten achter de mobilisatie voor Haren? Wat hadden de belangrijkste betrokken actoren(jongeren, sociale media aanbieders en gebruikers, massamedia, ouders en autoriteiten) anderskunnen doen? Welke aanbevelingen kunnen worden gedaan om mobilisaties als die voor Harenvoortaan in betere banen te leiden?COMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN | 7