Rondje Europa - VNO-NCW

Rondje Europaties steeds genoeg en op tijd informatie aan bedrijven verstrekkenten behoeve van hun voorbereiding op sepa. Hetblijkt dat nu de grote bedrijven redelijk bekend zijn met sepaen bezig zijn met de voorbereiding erop, maar dat in het mkbbewustzijn en voorbereiding nog laat zijn. Met het oog hierophouden vno-ncw en mkb-Nederland voorlichtingsbijeenkomsten.Het is verder belangrijk dat het overgangsproces naar de nieuwesepa-situatie voor ondernemingen bovenal een marktgedrevenproces is waarin het tempo van overgang zo veel mogelijkdient aan te sluiten bij de natuurlijke investeringscyclivan ondernemingen. Dit om bedrijven niet op onnodige kostente jagen. Daarom is vooralsnog nog geen formele einddatumbepaald zoals indertijd wel bij de overgang naar de euro.Dat marktgedreven proces zal primair bepalend moeten zijnvoor de keuze t.z.t. van de formele einddatum voor de overgangsperiodenaar sepa. Dat neemt echter niet weg dat binnenniet al te lange tijd formeel in Europees verband toch eenformele toekomstige einddatum zal moeten worden bepaald.Dit om hardnekkige achterblijvers tot extra actie aan te zettenen zo bij bedrijven en banken onnodig lange en kostenverhogendeduale periodes van verschillende systemen naastelkaar te voorkomen (bij de banken in Europa zijn de kostenvan de dubbele infrastructuur al 2 miljard per jaar). Over watde formele einddatum zal moeten worden vinden nu consultatiesplaats. Het Nederlandse bedrijfsleven heeft daarbijaangegeven dat die einddatum niet voor 2014 moet komen teliggen. Tevens hebben de meeste marktpartijen bij ons aangegevendat gekozen moet worden voor één enkele einddatumvoor alle sepa-producten en voor heel Europa.Inlichtingen:Jan Klaver (070 349 04 30; klaver@vno-ncw.nl)4.7 PatiëntenmobiliteitDe Europese Commissie presenteerde in juli 2008 eenontwerprichtlijn betreffende de toepassing van de rechtenvan patiënten bij grensoverschrijdende gezondheidszorg. DeCommissie wil de rechtszekerheid en duidelijkheid op hetgebied van grensoverschrijdende gezondheidszorg vergroten,onder meer door de arresten van het Europese Hof overde rechten van patiënten op medische behandeling in hetbuitenland te codificeren. De ontwerprichtlijn bestaat uitdrie pijlers.In de eerste pijler worden de gemeenschappelijke beginselenvoor het gezondheidsstelsel uiteen gezet. De Commissie steltonder meer voor de lidstaten te verplichten een kwaliteitskaderop te stellen voor verleende zorg, opdat burgers erop kunnenvertrouwen dat zorg in een andere lidstaat kwalitatiefhoogwaardig is.De tweede pijler biedt een specifiek kader voor grensoverschrijdendezorg, waarbij vergoedingsregels worden gegevenin geval een burger zorg in een andere lidstaat wil gebruiken.Expliciet is vastgelegd dat patiënten hetzelfde bedrag vergoedkrijgen als wanneer de behandeling in eigen land zou plaatsvinden.De Europese samenwerking op het gebied van de gezondheidszorgis uiteengezet in de derde pijler van de ontwerprichtlijn.Door middel van de derde pijler beoogt de Commissienadere samenwerking tot stand te brengen tussen delidstaten, teneinde de grensoverschrijdende gezondheidszorgte verbeteren. Deze samenwerking onder leiding van deEuropese Commissie vindt plaats in de vorm van Europesereferentienetwerken van zorgaanbieders.De ontwerprichtlijn biedt tevens een kader om te komen totgemeenschappelijke indelingen en normen die door verschillendesystemen en verschillende landen kunnen worden gebruiktrespectievelijk tot het bevorderen van ict-gebruik en-ontwikkeling binnen de gezondheidszorg. Dit als randvoorwaardenom een passend antwoord te realiseren op de toenamebinnen de eu van het aantal mensen met één of meerderechronische ziekte(n).In april 2009 heeft het Europees Parlement in eerste lezingplenair gestemd over de ontwerprichtlijn van de EuropeseCommissie betreffende patiëntenrechten bij grensoverschrijdendegezondheidszorg. Het Europees Parlement wildeonder andere de definitie van zorg overeenkomstig laten zijnaan de definitie in de betreffende lidstaat waar zorg wordtverleend. Verder moesten de nationale bevoegdheden op hetgebied van organisatie en verstrekking van gezondheidszorgten volle geëerbiedigd worden en moesten zorgaanbieders ineen lidstaat niet verplicht zijn om gezondheidszorg te verlenenaan een verzekerd persoon uit een andere lidstaat. HetEuropees Parlement voegde toe dat ook goederen welke gerelateerdzijn aan gezondheidszorg en gekocht in een anderelidstaat, vergoed moeten kunnen worden. Lidstaten mogen,onder bepaalde voorwaarden, een stelsel van voorafgaandetoestemming invoeren voor de vergoeding van de ziekenhuiszorg.Patiënten met een zeldzame ziekte of handicapmoesten recht hebben op gezondheidszorg en vergoeding ineen andere lidstaat, zelfs wanneer de behandeling in kwestieniet in de wetgeving van hun lidstaat is voorzien. Hiervoorzou geen voorafgaande toestemming nodig zijn. Er moetennationale contactpunten worden opgericht om patiënten vaninformatie te voorzien en hen te helpen verhaal te halen inhet geval van schade veroorzaakt door gezondheidszorg ineen andere lidstaat.De Nederlandse regering heeft steeds een kritische grondhoudinggehad daar waar het de subsidiariteit betreft. Hetrichtlijnvoorstel regelt zaken die verder gaan dan codificatievan jurisprudentie van het Hof, zoals waar het voorstel betrekkingheeft op eisen van kwaliteit en veiligheid. VanuitNederlands perspectief is er een beperkte meerwaarde vandit voorstel qua proportionaliteit en opportuniteit. Het gaathoofdzakelijk om het codificeren van hetgeen al voor de internemarkt en voor de bescherming van de consument isbereikt via het Europese Hof van Justitie. Met de invoeringvan de Zorgverzekeringswet heeft Nederland zich al geconformeerdaan deze uitspraken. Verder hoort de EuropeseCommissie zich niet meer te bemoeien met de organisatie enfinanciering van ons nationale zorgstelsel dan strikt noodzakelijkis op grond van de regels van de interne markt.Tijdens de Raad voor Volksgezondheid van 1 december 2009,hadden de ministers uiteindelijk geen politiek akkoord we-30