orgaan van de vereniging ter bevordering van het onderwijs aan ...

Ten geleideTijdens een gecombineerde redaktie- en bestuursvergaderingin oktober '73 werd herinnerd aande negatieve geluiden, die bij de leden ten aanzienvan het tijdschrift te beluisteren waren - o.a.dat de gebezigde taal in de artikelen te moeilijk zouzijn, dat de artikelen te hoog grepen, te ingewikkeldwaren etc.Het volgende citaat uit het nawoord van detaaimethodiek voor dove kinderen (van H. vanMierlo, ±15 jaar gelden) moge bewijzen, dat ditgeen nieuw probleem is.'Wensen: Ik wil dit geschrift graag besluiten metenkele wensen. Hoewel we de laatste 10 jaar,ook door onderlinge samenwerking in Amsterdamheel wat ontdekt en verwerkt hebben, verkeertde taaldidaktiek van het dovenonderwijs nog in eenbeginstadium, leder, die het hoofdstuk 'inventaris'leest, zal tot de conclusie komen, dat we nogte weinig van onze taal weten om er een verantwoordonderwijs aan doven op te bouwen. Ditheeft tengevolge, dat nog steeds onze leerlingenniet voldoende geholpen kunnen worden omtaalvaardige mensen te worden. Het merendeel vande dove bevolking van Nederland kan niet lezendoor gebrek aan taalvaardigheid. Dit moet en kanveranderen. Ten eerste is het te wensen, datdit taalonderzoek krachtig wordt voortgezet. Tentweede is het te wensen, dat steeds meer leerkrachtende moed vinden zichzelf te ontwrichten ende werkelijkheid onder ogen zien. Die werkelijkheidis niet aanmoedigend. Er is mij vaak verweten,dat wat ik schrijf zo ingewikkeld is. Dat kan aanm 'j liggen; ik bedoel aan de manier van stellen.Maar afgezien daarvan is de zaak waar het om gaatnu eenmaal buitengewoon ingewikkeld. OnzeNederlandse taal is een afschuwelijk moeilijksysteem, of eigenlijk een on-systeem. Wie dat nietonder ogen durft te zien, kan beter verdwijnenuit het dovenonderwijs, want zo iemand verkooptde kinderen knollen voor citroenen. Zo kom iktot de formulering van mijn laatste wens: Laat mentoch moedig zijn en de opgave reëel onder ogenzien; niet als een geïsoleerd deel, maar binnenhet grote geheel van de menswording van het dovekind. Laat men dit los als leerkracht, dan zoumen wel eens in lange jaren van schijnarbeid deeigen menselijkheid tot karikatuur laten verworden.'Wensen van toen, aktueel of niet, zegt U het maar.Het beginstadium van de taaldidaktiek is éénvan de door Van Mierlo aangeroerde punten. Welnu:de heer Berkhout is momenteel bezig geschriftenvan 'oudjes' (maar reuzen in hun vak) na te pluizenop bruikbaar materiaal voor het heden. Hij zalals "historisch-redakteur" zich met deze materiebezig blijven houden. Momenteel bestudeert hijHill. Wat de inventarisatie betreft: de heer van derVliet heeft de lijn Scholz-Van Mierlo weeropgevat en is opnieuw met inventariseren begonnen.Dit is een zeer tijdrovende bezigheid. Van zijnhernieuwde inventaris zullen regelmatig fragmentenin het tijdschrift verschijnen.In de inleiding van het jubileumnummer van O en Awerd door Prof. W. ter Horst opgemerkt:'De dagelijkse opvoeders hebben voor de abstractiegeen tijd - ze hebben de handen veel te vol.Daarom hebben ze dit werk uitbesteed aan dewetenschap, om zelf het echte werk te kunnenblijven doen. De wetenschap heeft in dit vakgeen doel in zichzelf; ze is geen op de Olympus zichafspelend gebeuren, vanwaar soms even naarbeneden wordt afgedaald, om het gewone volkjeiets te leren of te laten 'toepassen', maar een van depraktijk uitgaand en tot de praktijk terugkerendnoodzakelijk hulpmiddel. Wie dat uit het oogverliest, raakt in onoplosbare problemen.'Laten we niets uit het oog verliezen, maar weten,dat onze artikelen een beetje vanaf de Olympus,maar vooral van de praktijk uitgaande, welkom zijn.Redaktie Dovenonderwijs41