orgaan van de vereniging ter bevordering van het onderwijs aan ...

Maar het tempo van geschreven zinnen opnemen moetook getraind worden. Dit kan als volgt gedaanworden. Het leeslesje is bijv. geschreven op het bord:we laten de kinderen een regel zien, een paar secondenlang, verbergen die dan, en vragen de kinderen dezin van buiten te zeggen of op te schrijven. Ik heb ergvaak in klassen een soort (wat ik genoemd heb)'kip-schrijven' gezien! De kinderen kijken naar het bordop dezelfde manier als een kip water drinkt: somskijken ze voor elke letter naar het bord, schrijven die op,kijken weer naar het bord, schrijven weer op etc,zodat voor een woord als 'stoel' 5 keer of meer naar hetbord gekeken wordt! De kinderen moeten daaromgetraind worden om 2 woorden, 3 woorden etc.tegelijk op te nemen, en het van buiten op teschrijven.9. De leerkracht vergeet de flexibiliteit van de woordenen van de fantasie te trainenHet is nodig dat de fantasie van dove kinderen wordtuitgestrekt tot buiten de dagelijkse ervaringen.Films en televisie kunnen een belangrijke hulp op ditgebied zijn. Maar we moeten niet vergeten dat fantasieallereerst iets is van onze eigen fantasie, dat is onzeeigen creativiteit, niet groeit door alleen maar anderelanden, andere omgevingen, andere culturen etc.te zien. Een eerste stap in de richting van dezecreativiteit is het vertellen van sprookjes. Deze moeteninderdaad worden verteld, niet getoond op film ofin prenteboeken. Films en prenteboeken beperken defantasie. Als een sprookje echter verteld wordt aande kinderen, moeten ze zich de situaties zelf voorstellen.Plaatjes en films kan men achteraf tonen. Eenandere hulp in deze richting is het vertellen vandromen: sommige kinderen hebben soms erg leukedromen waarover ze ons kunnen vertellen, hoestuntelig ze dit dan ook nog doen.Een ander zeer belangrijk punt is het leren vanhomoniemen. Sommige leerkrachten verdoen eenheleboel tijd met de kinderen series synoniemen teleren, zich niet bewust van het feit dat ze daarmee degedachten van de kinderen beperken. Het zichbewust zijn van homoniemen echter staat in onmiddellijkverband met de flexibiliteit van het denken.54Bijv. de vele betekenissen van maken, van zijn, vanhebben etc. etc. Verder de figuurlijke betekenissen vanwoorden als bijv. 'Heldere ogen' 'Stoute spijker'(die een kous kapot trok) 'Arme tekening' etc. Bovendiende verandering in betekenissen (analogie):'Het lichaam is gezond', 'De sinaasappel is gezond'(= voedzaam), 'Je hebt gezonde wangen' (= een tekendat het lichaam gezond is) etc.; 'Ik ben lid van dieclub', 'Ik ga naar de club' (= het huis waar de clubvergadert) etc.Bovendien moeten de 'algemene woorden' (gebruikdie term!) als fruit, verkeer, dieren, leven, doen,dingen, kleren, meubels enz. gebruikt en gevraagdworden van de kinderen, altijd, om de abstractie,begrijpend denken te trainen.Het moge duidelijk zijn, dat die homoniemen,figuurlijke betekenissen, veranderingen in betekenissen,algemene woorden en ook synoniemen, meer enmeer door de kinderen ontdekt moeten worden.10. Vele dovenscholen beperken de leertijd tot een tejeugdige leeftijdVele dovenscholen houden op bij de leeftijden 16-17jaar. Na deze leeftijd gaan vele dove kinderen deindustrie in of naar kantoren voor werk, anderen gaannaar scholen voor normaal horenden etc. Het moetechter gezegd worden, dat vele dove kinderen juist nade leeftijd van 16 jaar bizondere hulp nodig hebben,dat vele dove kinderen beginnen uit de bloeien juist inde leeftijd van 1 6-20 jaar. Waarom zouden we zedie hulp niet geven?Conclusie:Ik zou deze lezing willen afsluiten met te wijzen openkele fundamentele aspecten van ons werk: dehouding van de leerkracht en zijn plaats in deorganisatie.Ik geloof dat er 3 graden zijn van gevaarlijke didaktischehoudingen van dovenleerkrachten:a. De gevaarlijkste houding is: 'Zo zijn dove kinderen nueenmaal! .... Ze kunnen onze taal niet leren' .... Alseen leerkracht zo denkt, kan men voorspellen dat zijnkinderen zeker onze taal niet zullen leren.