Verslag keuzecoschap Kindergeneeskunde Kathmandu, Nepal

Faculteit: Geneeskunde
Bestemming: Nepal, Kathmandu
Verslag keuzecoschap Kindergeneeskunde Kathmandu, Nepal
Mijn keuzecoschap duurde 7 weken zodat ik op tijd mijn artsenbul kon aanvragen. De eerste 4
weken zat ik in het Kanti Children hospital en de laatste 3 weken in Shahid Gangalal, the
National Heart Centre. Beide waren gelokaliseerd in Kathmandu een plek op 1350m met een
aangenaam klimaat al kan het in de winter best fris worden aangezien de huizen ook niet echt
goed zijn geïsoleerd. Kathmandu heeft ruim 800.000 inwoners en ligt in een vallei waarbij je
helaas niet omringd wordt door mooie witte bergen. Het is eigenlijk een best chaotische vaak
smerige stad. Iedereen gooit zijn afval rustig op straat, maar er is dan ook nergens een
prullenbak te ontdekken. Het is een stad waar je een mooie mix ziet van cultuur en religie. Zo
komt het boeddhisme vooral uit het noorden (Tibet) en het hindoeïsme vooral uit het zuiden
(India). Daarbij horen de zeer vele en mooie tempels en stupa’s die Kathmandu rijk is. Nepal
is een zeer arm land en ze zeggen dat het bij de 10 armste landen ter wereld hoort. Religie is
daarom in Nepal erg belangrijk. Daarbij gaan het hindoeïsme en het boeddhisme waarbij het
laatste officieel geen religie is, heel goed samen.
De eerste week dat ik daar was, bleek het Dashain festival aan de gang te zijn. Dit is het
grootste festival in Nepal waarbij iedereen een “tika” krijgt van de oudere van de familie en
welke zeer belangrijk wordt gevonden. Het ziekenhuis draaide dus op een erg laag pitje en
heb ik vooral bij de IC unit gezeten.
Deze is gesplitst in een unit voor pasgeborenen en voor jonge kinderen.
De 2 e week werd het wat beter en zat ik vooral bij de Medical Ward waar je wat meer de
gelegenheid had de patiënten te onderzoeken en vragen te stellen. Hier waren er ook vooral de
jonge dokters die soms op de eerste hulp werkten (24u dienst) waar je dan een tijdje mee kan
lopen. Echt bizar hoe dat daar aan toe gaat, met verschrikkelijk veel mensen in de gang, te
wachten voordat ze aan de beurt zijn. De bewaker bij de ingang van een ruimte met 4 tafels

wat onderzoektafels en 4 dokters. In deze ruimte was het vaak benauwd door alle mensen en
een enorm kabaal. Best wel een chaos dus, maar het werkte wel. Je kan hier vooral meehelpen
bij het lichamelijk onderzoek, want de taalbarrière was helaas wel een probleem bij het
afnemen van een goede anamnese. Al kon je met handen en gezichtsuitdrukkingen wel al veel
te weten komen.
De 3 e week bij Kanti ben ik vooral met de chirurgen meegelopen, omdat ik graag wat
operaties wilde zien bij kinderen. Die waren best mooi om te zien, maar de hygiëne was echt
ver te zoeken. Zo droegen de chirurgen hun mondkapjes niet over hun neus.. en was een
operatie assistent een beetje moe van het wachten dus ging ze maar even in een stoel zitten
terwijl ze steriel moest blijven.. Het frappante is ook dat ze elke hechtdraad tot in de
millimeters gebruiken om maar zo de kosten te besparen. De operaties waren altijd op 3 dagen
in de week, zondag, woensdag en vrijdag. Daarnaast was het vooral zaalwerk en poli draaien.
In de 4 e week ging ik naar de Oncologie afdeling welke echt verreweg de leukste afdeling was
van het hele ziekenhuis. De kinderen die daar voor een lange tijd liggen kennen de dokters en
de verpleging goed en hebben daardoor veel minder angst dan de kinderen op andere
afdelingen. Hierdoor zijn ze vaak zelfs vrolijk en willen graag met je spelen. Dr. Prakash is
daar 1 van de oncologen die je ook erg veel uitlegt over de situatie en de verschillende ziektes
die daar heersen. Helaas is er geen goed balans tussen de dokters onderling en de directeur
van het ziekenhuis, waarbij er vooral veel onenigheid bestaat over het oncologie fonds. Als
student moet je 50 dollar per week betalen waarvan de helft naar het fonds gaat en de andere
helft naar het ziekenhuis. Er moeten 3 verschillende mensen een handtekening plaatsen als het
fonds wordt gebruikt om bepaalde medicatie te kunnen betalen. Soms is echter 1 van hun niet
aanwezig en kan de medicatie niet gekocht worden, waardoor de behandeling uitgesteld moet
worden. Dit kan soms levensbedreigend zijn, omdat op het juiste moment toedienen van
medicatie bij chemotherapie erg belangrijk is. Daarom denk ik persoonlijk dat het Medicine
for ALL fonds beter werkt. Hier wordt de medicatie gekocht en de rekening opgestuurd naar
Nederland met de daarbij behorende details. Het bedrag wordt dan direct overgemaakt. Je
weet het natuurlijk nooit, maar ik denk dat dit systeem iets minder corrupt werkt, het klonk
i.i.g. erg overtuigend. (www.medicineforall.nl)
De laatste 3wk van mijn coschap ben ik naar een ander ziekenhuis gegaan. Het Shahid
Gangalal. De nationale hart centrum van Nepal wat eigenlijk pas sinds ongeveer 10j bestaat.
Mijn doel was om bij wat hartoperaties mee te kijken, maar eerst liep ik met een
kindercardioloog de eerste week mee. Hier zag ik enorm veel echo’s bij kinderen die soms
vrij bijzonder waren. Naast de gebruikelijke VSD, ASD en tetralogie v Fallot, zag ik hier ook

een keer een kindje die maar 1 ventrikel had.
De laatste 2 weken leerde ik de hartchirurgen kennen en de anesthesisten wat een fantastische
ervaring bleek te zijn. Zelf ben ik ook geïnteresseerd in Cardiochirurgie en na mijn oudste
coschap op de Vu daarin was ik erg benieuwd hoe het eraan toe ging in Nepal, 1 van de
armste landen ter wereld. Het hele ziekenhuis was overigens een enorm contrast met het
ziekenhuis in Kanti. Ik leerde daar een man kennen, Bhagawan Koiralab, een hartchirurg die
jaren daar directeur was geweest en het hele ziekenhuis had opgebouwd van bijna niks in 8j
tijd. Voor die tijd moest je naar India als je een hartoperatie wilde. Nu zijn alle hartoperaties
gratis voor kinderen onder 15 jaar en bij volwassenen wordt de eerste hartklep vergoed. Dit
alles wordt betaald door de overheid waar de heer Koiralab uiteraard goede connecties mee
heeft. Toch zie je dat denk ik vaker in arme landen, waar de basale zorg nog zeer slecht is
geregeld. Ze willen maar al te graag de meest specialistische zorg in huis halen.
De operaties die ik daar gezien heb, zal ik de rest van mijn leven waarschijnlijk niet meer
zien, ondanks dat ik nu bij de cardiochirurgie werkzaam ben. Zo ongelofelijk gecompliceerd
en toch altijd succesvol met een ruim 10x zo goedkoop budget doordat ze alles hergebruiken.
Het meest bijzondere vond ik denk ik de jonge kindjes van soms maar 2 maanden waarvan de
borstkas dan open werd gezaagd. Ik heb ook een aantal keren mogen assisteren wat natuurlijk
fantastisch was, maar de anesthesie was ook erg leuk. Zo mocht ik de kinderen intuberen,
arterielijnen leggen en een subclavia of jugularis lijn inbrengen.
De tijd die ik daar gehad heb in dat ziekenhuis was echt om nooit te vergeten en ben dan ook
iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt enorm dankbaar voor.
Tips en highlights:
1. neem een witte jas mee met stethoscoop, lampje en reflexhamer.
2. neem flesjes antiseptic gel mee voor bij de oncologie afdeling
3. bij het huis van Bishop hebben ze sinds kort WIFI..
4. Pinnen kan soms erg lastig zijn, vooral voor ABN houders. Die kunnen alleen terecht
bij NABIL bank.
5. ga naar Bhaktapur, Nagarkot, Bouddhanath, Pashupatinath en monkey temple.
6. mountain flight om de mount everest te zien.
7. Een trek: Langtang, Annapurna Basecamp of circuit, Everest basecamp etc.

8. ga naar Pokhara een absolute aanrader om de drukke stad Kathmandu te ontvluchten
met wel mooie witte bergen aan de voet. Paragliden is ook een must.
9. Chitwan NP
Contactgegevens:
1. Bishop Joshi: de eerste contactpersoon die alles voor je regelt. bjoshi@wlink.com.np
2. Arun Masky: de directeur van het ziekenhuis Shahid Gangalal.
maskeyarun@yahoo.com. Bij hem moet je zijn als je graag naar dat ziekenhuis wil.