Tienerseks; vormen van instrumentele seks onder tieners - WODC

18aangifte wordt gedaan. Jongeren die negatieve seksuele ervaringen hebben gehad of dieproblemen ervaren op het gebied van seksualiteit kunnen op dit moment niet goed terecht bijde hulpverlening. Jongeren ervaren het contact met de jeugd-GGZ als stigmatiserend enhaken snel af. De jeugd-GGZ is vaak niet toegesneden op de leefwereld van jongeren enwerpt drempels op, bijvoorbeeld doordat zij volwassen vaardigheden als het formuleren vaneen hulpvraag te veronderstelt. Door de huidige financieringsstructuur wordt dehulpverlening gedwongen om in producten te denken, hetgeen soms niet aansluit bij deindividuele hulpbehoefte van jongeren. Tenslotte bestaat er bij seksueel geweldsdelicten doorjongeren nu vaak eenzijdig aandacht voor de pleger en komt het slachtoffer somsonvoldoende in beeld.3.2 Behoefte aan beleid, interventies en onderzoekAllereerst zou seksuele voorlichting op scholen meer gecombineerd moeten worden metvormende elementen, waarin veel aandacht is voor de beleving van seksualiteit en voor deontwikkeling van eigen opvattingen over wensen en grenzen. In de seksuele communicatietussen jongeren gaat het regelmatig mis, waardoor er onduidelijke signalen over wensen engrenzen afgegeven worden of deze signalen onvoldoende opgepikt worden. Hier zou in devoorlichting aandacht aan besteed kunnen worden. Daarnaast is er behoefte aan meercoördinatie, kwaliteitsborging en effectonderzoek als het gaat om preventieactiviteiten.Er is grote behoefte aan een meer outreachende wijze van hulpverlening aan jongeren en aanplekken waar jongeren in een ongedwongen sfeer met hun verhaal terecht kunnen, zoals inhet verleden bij de JAC’s. Bij seksueel geweldsdelicten is een meer actieve benadering vanslachtoffers mogelijk, bijvoorbeeld huisbezoek waarbij slachtoffers allerlei dingenaangeboden krijgen. Bij seksuele geweldsdelicten gaat er vaak van twee kanten iets mis in decommunicatie, zodat ook slachtoffers van seksuele dwang mogelijk gebaat zouden zijn bijeen intensieve training, zoals in de leerstraf seksualiteit wordt aangeboden. Daarnaast is erbehoefte aan hulpverlening die aansluit bij de ontwikkelingsfase van jongeren en henondersteunt bij de bewustwording van de eigen wensen en grenzen en hen weerbaar maakt.Professionals zouden daarnaast een sterkere signalerende functie kunnen hebben en mogelijkproblematische situaties waar jongeren bij betrokken zijn eerder kunnen melden bij het AMKof de Raad voor de Kinderbescherming, zodat er sneller zorg gemobiliseerd kan worden. Ditis bijvoorbeeld het geval als jongeren op straat dreigen te belanden of als het ouderlijktoezicht wegvalt doordat ouders (tijdelijk) niet meer voor hun kinderen kunnen zorgen, zoalsbij een psychiatrische opname het geval is. Wellicht is deskundigheidsbevordering vanprofessionals als het gaat om signaleren van seksuele risico’s bij jongeren noodzakelijk.Tenslotte bestaat er behoefte aan meer kennis op een aantal deelgebieden. Er is vooralbehoefte aan onderzoek naar de achtergronden van het seksueel gedrag van jongeren, naarhun beleving van seksualiteit en seksuele grenzen, de invloed van de peergroup en demediacultuur, naar risico- en beschermende factoren, en naar de positieve en negatieve langetermijn effecten van instrumentele seks. Experimenteel of prospectief onderzoek naar de