Stedelijk Museum-directeur Gijs van Tuyl - Flore de Vries

Herboren wijken
Steden zijn net organismen. Voortdurend in ontwikkeling,
naar buiten toe en van binnen. Sommige delen raken in
verval, maar steeds vaker transformeren juist deze
verpauperde wijken tot een nieuw kloppend hart. Vier
wereldse voorbeelden van geslaagde stedelijke vernieuwing:
de Kop van Zuid in Rotterdam, South Beach in Miami, Poble
Nou in Barcelona en Roppongi Hills in Tokio.
FLORE DE VRIES (TEKST)
Poble Nou, Barcelona
Voor de Olympische Zomerspelen in 2000 werd in Barcelona onder
andere de wijk Poble Nou onder handen genomen. De wijk
stond destijds beter bekend als zona morta; hier moest het olympisch
dorp gebouwd worden. Poble Nou bestond deels uit verlaten
industriegebied en deels uit arbeiderswoningen. Het aangrenzende
strand was voornamelijk in gebruik als dumpplaats voor
huishoudelijk afval. Vanaf het begin werd er gewerkt aan een
ruimte die na de Spelen volledig geïntegreerd kon worden in de
stad. De infrastructuur werd aangepast en gericht op de kustlijn.
De spoorweg die langs het strand liep en een barrière vormde,
werd ondergronds geplaatst. Daarnaast werden er nieuwe ondergrondse
metrolijnen en een snelweg aangelegd om Poble Nou met
het centrum van Barcelona te verbinden. Er werd een haven aangelegd,
18 hectare strand gewonnen en er werden 2.000 woningen
gebouwd om de 15.000 atleten te herbergen. Hoe ingrijpend deze
veranderingen ook waren, het 19de-eeuwse stratenpatroon – ontworpen
door de progressieve Catalaanse stedenplanner Ildefons
Cerdà – bleef grotendeels in tact. En na de spelen werden de appartementen
verkocht voor prijzen waarvan in Poble Nou tot dan
toe alleen maar gedroomd kon worden.
46 / Audimagazine Vernieuwers / 47