Dans-bewegingstherapie in de Justitiële ... - KenVaK - Zuyd

Daarbij benadrukken Andrews en Bonta de ‚Big Four‛ criminogene factoren, die recidive sterkvoorspellen:a. Antisociale cognities: (opvattingen, waarden, houdingen, rationalisaties, encognitief-emotionele toestanden als wrok, verzet, wanhoop of haat)b. Antisociaal netwerkc. Antisociaal gedrag (nu en in het verleden). Ook verslavingsgedrag is een sterkerisicofactord. Antisociale persoonlijkheidscomplex, waaronder een agressief, egocentrisch,impulsief en/of ongevoelig temperament, psychopathie, een zwakke socialisatie enzwakke probleemoplossende vaardigheden.Het responsiviteitsbeginsel gaat in op het waarmee, op de vorm van de vereiste behandeling. Voor deaanpak van die criminogene factoren moeten behandelingsprogramma's en behandelaars wordengezocht die passen bij de jongere. In algemene zin gaat het daarbij altijd om de keuze voor een methode/programma of elementen daaruit waarvan bekend is dat zij criminogene factoren effectief veranderen.Gedragsmatige en cognitief-gedragsmatige programma’s scoren daarbij goed, vooral als de jongere actiefkan werken aan het leren van concrete vaardigheden, die direct relevant en toepasbaar zijn in dedagelijkse sociale context (bijvoorbeeld een werk- of stageomgeving, en in de vriendenkring). Met namevoor jongere delinquenten is het van groot belang ook het familienetwerk hierbij te mobiliseren. Ditlaatste is niet altijd mogelijk, maar moet wel altijd het uitgangspunt zijn bij het denken over een aanbod,refererend aan het eindrapport gedragsinterventies).In meer individuele zin benadrukt dit beginsel drie zaken: de motivatie van de jongere, zijn stijl van leren,en de (on-)mogelijkheden van zowel de jongere als zijn directe omgeving. Voorbeelden van deze(on)mogelijkheden zijn intelligentie, taal, en sociale steun. Belangrijk is, dat bij deze directe omgevingook de behandelingsomgeving wordt verstaan. Ook een hulpvorm of een hulpverlener kan niet responsiefzijn! Een aanbod moet voor de jongere passend zijn, aantrekkelijk zijn, en er moet een goedesamenwerkingsrelatie zijn tussen de jongere en de begeleiders / hulpverleners die worden ingeschakeld.De rol van de klinische blik van de werker mag dan bij het inschatten van het risico op recidive zijnbeperkt, bij het vaststellen van de responsiviteit is deze blik van groot belang.Het beginsel van behandelmodaliteit houdt in dat ingespeeld wordt op diverse criminogene factoren.Door het groot aantal factoren kan geen enkele specifieke interventie afzonderlijk delinquent gedragbeïnvloeden. Diverse methoden zijn nodig om het gedrag te beïnvloeden. Dit impliceert onder meer dathet totaalpakket moet voorzien in methoden gericht op het individu, op het systeem, op cognitie, emotieen gedrag.Het integriteitbeginsel stelt het hoe van de uitvoering aan de orde. Het beginsel benadrukt dat degekozen programma’s moeten worden uitgevoerd volgens de oorspronkelijke opzet. Een ander woordhiervoor is modeltrouw. Dit beginsel is alleen van belang, als aan de eerste drie beginselen is voldaan.Immers, als een behandeling niet nodig is, zich op de verkeerde doelen richt, niet effectief is, of niet pastbij de jongere, dan maakt het ook niet uit of er volgens het boekje wordt gewerkt.22 Dans-bewegingstherapie in de Justitiële Jeugdinrichtingen en Gesloten Jeugdzorg