Rapport Patiëntveiligheid, de rol van de bestuurder - Veilige zorg ...

van de MIP commissie aan het woord waardoor zij een zekere bekendheidkregen. Hierdoor kregen de MIP leden letterlijk “een gezicht” en zagen demedewerkers dat de MIP bemenst werd door hun eigen collega’s.Het toevoegen van een lid van het medisch stafconvent aan het DagelijksBestuur van de MIP leidde binnen het Stafconvent tot meer bekendheid metde MIP. Dit uitte zich ondermeer in een aantal verzoeken van de MIP aan hetStafconvent om mee te denken met bepaalde incidenten. Het vergrootte ookhet professionele netwerk van de MIP.Werkwijze MIP: van inhoudelijke variëteit naar selectieDe MIP ontving een brede variatie aan incidentmeldingen en beoordeeldeiedere melding. Hierdoor had de MIP een grote variëteit aan opties metbetrekking tot welke incidenten de moeite loonden om te selecteren voornadere analyse. Door de incidenten te classificeren met behulp van eenrisicoscore ontstond binnen de commissie meer transparantie over waarombepaalde incidenten in aanmerking kwamen voor nadere analyse. Dit hielpde MIP vervolgens ook bij het beargumenteren aan divisies waarom eenbepaald incident wel of niet nader onderzocht werd. Het invoeren van eenvoorselectie voorkwam dat de MIP verlamd raakte door de forse toename vanhet aantal meldingen terwijl het proces van variëteit naar selectie toch instand werd gehouden.Geen inhoudelijke keuzes voorafDe commissies konden zelf de inhoud bepalenDe uitkomst van elk deeltraject stond vooraf niet vast en de deelnemershadden de mogelijkheid om deze te beïnvloeden. De Kerncommissie Patiëntveiligheidstelde een advies op aan de Raad van Bestuur hoe patiëntveiligheidals strategisch onderwerp kon worden vormgegeven. Onderdeel hiervanwas de beoogde nieuwe werkwijze van de MIP. Er waren vooraf geen contourengeschetst waaraan de nieuwe werkwijze zou moeten voldoen. De commissiewas volledig vrij om dit zelf te bepalen. De MIP op haar beurt werdniet gedwongen om de adviezen van de Kerncommissie over te nemen. Zijwas vrij om zelf de vorm en het tempo van de wijzigingen in werkwijze tebepalen. In elk deeltraject kon de groep die dit deeltraject uitvoerde zelfbepalen in hoeverre zij verder gingen met de uitkomsten en aanbevelingenvan het voorgaande deeltraject (zie figuur 4). Zo ontstond bij geen enkeldeeltraject het gevoel dat men voor een fait accompli werd gesteld en werd ersteeds een beroep gedaan op de intelligentie van de deelnemers om eigenPatiëntveiligheid, de rol van de bestuurder 185