Vl lil - Vijfeeuwenmigratie.nl

----------In de jaren zestig vorm·den huisfeestjes enbijlegfuiven een goedalternatief voor de durenachtclubs en dancings.De kamer van AnnHarris i n de 2e Sweel ick·straat 111 was zo' n plekwaar Surinamers danstenen musiceerden.[Part. col I. A. Harris]vangen waren. Ik heb toen een vergunningaangevraagd bij de burgemeester en via dagbladenen radio en televisie reclame gemaaktvoor dit unieke samengaan tussen mens envogel. Aan de inheemse mensen die de wedstrijdenbezochten, probeerde ik zoveel mogelijktekst en uitleg te geven.Ine miene mutteCafé Sans Souci op de Regentesselaan was eentrefpunt voor Surinamers. Niet het eerste Surinaamsecafé in Den Haag, wel een waar nogsteeds over wordt gesproken. Dat geldt ookvoor de Corrida bodega naast de winkel vanGanpat. De Nederlandse eigenaren (eerst NicoVollebregt, later JooP Parree) zorgden voorZuid-Amerikaanse platen in de jukebox, deSurinaamse bezoekers deden de rest. Het uitgaanslevenvan de Surinamers in de jaren vijftigen zestig speelde zich verder af in de gelegenhedenwaar elke jonge Hagenaar in die tijdte vinden was. L'Etoile was een belangrijketrekpleister en de vele dancings in Scheveningen,zoals Palais de Danse, Sheherazade, Tiffany'sen Pam Pam. Heen met de tram en middenin de nacht lopend en zingend terug naar huis. 49De eerste bands uit Suriname sloegen DenHaag over en trokken direct door naar de universiteitsstedenom voor studenten te spelen.Voor het optreden van de Golden Gate Boys inLeiden moesten de Haagse Surinamers eenkoude, doorwaakte nacht op het Leidse stationvoor lief nemen. so Op de podia van studentenverenigingenbegon ook de carrière van de in1965 opgerichte band Oscar Harris and theTwinkle Stars, de populairste Surinaamse groepin Nederland in de jaren zestig en zeventig. sIZij traden regelmatig in Den Haag op, maar hetbleef natuurlijk een 'Amsterdamse' band. OscarHanis had een zus in Den Haag, Ann, diezong in de in Suriname opgerichte zanggroepThe Ebonies, waarvan ook Truus Promes,Mildred Paton, Haniette Elia en Sonja Grauwdedeel uitmaakten. s2 Samen met Truus Promeswas Ann Hanis in 1961 naar Den Haag gekomen.Door haar studie aan de kweekschoolen een baan ernaast, bleef er voor zingen nietveel tijd over, laat staan voor optredens. Tochheeft ze in Den Haag opgetreden in L'Etoile enPam Pam en voor de Surinaamse verenigingSuvrikri. Maar de grootste muziekfestijnen dieAnn Hanis zich kan herinneren, waren die ophaar zolderkamer in de 2e Sweelinckstraat IIl.Huisfeestjes en 'bijlegfuiven' waren razendpopulair in een tijd dat er niet genoeg geld wasom elke week uit te gaan. S3Een van de bekendste Surinaamse zangers,Max Nijman, kwam in 1965 naar Den Haag S4omdat zijn vrouw hier een opleiding voor verpleegstervolgde. In Moengo was hij elektriciengeweest en met die achtergrond kon hij meteenaan de slag. ss In het bedrijf waar hij terechtkwamdrong langzaam door dat hij in Surinameeen bekend zanger was en verder wilde hettoeval dat de personeelschef een ware muziekliefhebberwas. Vanaf het moment dat de tweeelkaar ontmoetten, behoorde het huren van artiestenvoor bedrij fsfeesten tot de verledentijd. De eerste keer dat Max Nijman voor hetbedrijf optrad, bevond de directeur van het arbeidsbureauzich onder de gasten. Hij vroegmeteen ofNijman belangstelling had om vakerop te treden en vanaf dat moment speelde hijop talloze Hollandse en Indische feestjes metzijn gelegenheidsband The South Siders. Hetbegon met Amerikaanse gospels, maar later ginghij echte Surinaamse muziek spelen: kaseko enbigi-poku, soul en ballads. s6 Regelmatig stondhij op het podium met de percussionist FranklinArdin, die in 1968 uit Paramaribo was vertrokken,waar hij in de huisband van hotel Toraricaspeelde. De meeste Surinamers kennenhem onder zijn bijnaam Coppi, die hij in Surinamekreeg, vanwege de gelijkenis met de beroemdetengere Italiaanse wielrenner. S7Nijmans hits Ine miene mutte en Adjossi warente horen in de Houtrusthallen, Amicitia enop feestjes van voetbalvereniging Robin Hood.Toen er na de onafhankelijkheid steeds meerSurinamers naar Den Haag kwamen, trad hijavond aan avond op voor Surinaamse stichtingen.Daarnaast is hij altijd als elektricien blijvenwerken; muziek moest een hobby blijven.In zijn Surinaamse tijd zong Max Nijman veelliedjes van Brook Benton, vandaar dat hij welde Surinaamse Brook Benton werd genoemd.