Vl lil - Vijfeeuwenmigratie.nl

WEST-INDIAN FILM SOCIETYDen H .. oKanloor: vil n Lumeysltilill 35.Tel. 070·5522 40FilmUlIl: Mu~eum voor hel Onderwijs,HemslerhuisslrZll3! 2eAmste,damKantoor: Waaktr"e! 102', Tel. 020·734256UtrechtFilmzaal. l epelenburg 1Kanloor: NIJen rodelaan 17.Tel. 030-44257D. Wal.tndl.,. f ,lm Socoel/" VOOI'IO~Pfoten ",u h~1 ~rdll t de fll"" he, ""."', vnl""l"e'- en cH:C'1.DItO def" VriJkHcn (Sur IOprlthtJog:t4agSvrIoogt.en Vet .. MtI\IIn ~.. In '963 begon HarryGanpat met de vertoningvan Hindostaanse filmsin het Museum voorOnderwijs in de Hemsterhuisstraat.Vanwegede grote belangstellingmoest hij later uitwijkennaar de bioscopen Seinposten Studio 2000.[Part. coll. E. Azimullah]~ De eerste Surinaamsevoetbalcl u bin Den Haag,Toofan, werd in '962 opgericht.Johan Gangadajal,op de foto uit '963 derdestaand van links, is sinds'964 voorzitter. [Part. col I.J. Gangadajal]128Vyayanthimal", actrice en danseresstraat; een bioscoop met twee projectoren enplaats voor zo'n tweehonderd mensen. Devoorstellingen draaiden op vrijdagavond enhet zat er altijd vol met Hindostanen, die overalvandaan kwamen, tot uit België. Ook medewerkersvan de Surinaamse, Indiase en Pakistaanseambassades bevonden zich onder hetpubliek. Mensen die in Den Haag bij kennissenop bezoek kwamen, combineerden dat met eenavondje film.Het succes van de filmvertoningen maakte datde overgang naar de grotere theaters niet konuitblijven. Op zondagmiddag werden voortaanvoorstellingen in theater Seinpost gegeven,later volgde Studio 2000. Beide theaterswerden belangrijke ontmoetingsplekken. Degrote films draaiden in Seinpost, kleinere filmsin Studio 2000 en films die al een paar keer warenvertoond, gingen naar Studio de Luxe in deKettingstraat. Daar werden tot 1967 de heleweek Hindostaanse films gedraaid. De distributiebreidde zich ook naar bioscopen buitenDen Haag uit, onder meer naar Rotterdam (hetVenster) en Amsterdam (Victoriatheater entheater De Liefde). Bij elkaar waren er zo'n vijftienvertoningsplekken in Nederland en België(Antwerpen). Ganpat haalde zijn films niet uitSuriname of India, maar uit Londen. Dat wasgoedkoper en verliep efficiënt. Het was overigensonmogelijk om, zoals weleens is gesuggereerd,de filmblikken tussen de groenten mee testuren. 42 Die blikken wogen tientallen kilo's.De films uit Londen, doorgaans vijf, zes filmstegelijk, kwamen per auto.De helft kocht ik. Dat waren A-klasse films,die kon je na vijf jaar nog draaien. Maar dieandere films huurde ik. Uit India haalde niemandfilms, dat was veel te duur voor Nederlandalleen. In Londen hadden ze de koe algemolken en wat er overbleef kwam naar DenHaag. Als er een dure, grote film kwam, wildeje in een weekend dat ding eruit halen. Dandraaide je hem op verschillende locaties tegelijk.Het was een uurtje rijden naar Utrecht,een uurtje naar Rotterdam en je plande hetzo dat als je pech kreeg onderweg, je het tochnog kon halen. Maar dat gebeurde niet vaakhoor, misschien vier, vijf keer. We hebbenheel grote films gehad, zoals Amar AkbarAnthony en The Great Gambler. Op KabhiKabhie heb ik heel veel winst gemaakt. 43Er was doorgaans een man of tien met de filmvertoningenbezig. Op de dag van de voorstellingwerd het programma voor de volgendeweek bekend gemaakt. Affiches hingen alleenaan de bioscoop, want reclame was niet nodigin een tijd dat Hindostanen het nieuws nog aanelkaar doorvertelden. De overstap naar videofilmsheeft Ganpat niet meer gemaakt. Datdeed John Rambali, die in 1982 met de videotheekRam op de Beeklaan begon en zelf ookvideofilms uit Engeland importeerde. HarryGanpat was toen al bezig zijn zaken af te bouwen.Een nieuwe onderneming met een reisbureauop de Laan van Meerdervoort liep opniets uit en in 1985 besloot hij terug te kerennaar Suriname.Geen takki takki op het veldToen Leo Marapin in 1968 naar Den Haag kwam,meldde hij zich direct bij een voetbalverenigingaan de rand van de stad. Hij hield van hetverenigingsleven, dat was in Suriname al gebleken.Maar de combinatie van een baan, opkamers wonen, zaterdagochtend boodschappendoen en dan ook nog om 10 uur op hetvoetbalveld present zijn, was net iets te veelvan het goede. Bovendien had niemand bij declub begrip voor zijn situatie als alleenstaandenieuwkomer en werd hij, als hij te laat kwam,