outlawbikers-in-nederland

van de hun opgelegde voorlopige hechtenis. 85 Deze verzoekenwerden grotendeels afgewezen door de Rechtbank (Respondent4). Overigens werd een vervolgens geëiste schadevergoedingvoor onrechtmatig handelen door de Staat ook niet toegekend aanstichting Hells Angels. De rechtbank oordeelde dat ondanks deniet-ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie in de zaak tegende individuele Hells Angels, uit de stukken van de strafzaak nietbleek dat sprake was van onschuld van de stichting. De rechtbankstelde vast dat in die zaak wel degelijk sprake was van eenredelijk vermoeden van schuld, in de zin van artikel 27 Wetboekvan Strafvordering. 86 Het Hof Amsterdam heeft deze uitspraakbekrachtigd. 87Hiernaast heeft het Openbaar Ministerie verzoekschrifteningediend bij zes rechtbanken om zeven rechtspersonen van deHells Angels te laten ontbinden wegens strijd met de openbareorde (artikel 2:20 BW). In eerste aanleg, hoger beroep encassatie is echter geoordeeld dat het grondbeginsel van vrijheidvan vereniging en vergadering een groot goed is en beperkingdaarvan terughoudend moet worden toegepast. 88 In bovengenoemdeprocedures was de rechtsprekende macht van oordeeldat niet kon worden vastgesteld dat de gedragingen van derden(in dit geval: de (bestuurs)leden) konden worden beschouwd alsgedragingen van de rechtspersoon. Hierbij speelde mee of debestuurders en leden die de strafbare feiten hadden gepleegd,ook waren veroordeeld. Dit was destijds niet het geval bij deHells Angels in Harlingen. 89 Recentelijk merkte het OM tweerechtspersonen van verschillende outlaw motorcycle gangs aanals verdachten: een vereniging werd verdacht van wapenhandel85 Een gewezen verdachte kan binnen drie maanden nadat de strafzaak tegen hem/haar isgeëindigd een verzoek indienen om schadevergoeding vanwege ondergane voorlopigehechtenis en/of advocaatkosten en/of reiskosten indien aan hem/haar geen straf ofmaatregel is opgelegd.86 Rechtbank Amsterdam, ECLI:NL:RBAMS:2009:BL0639.87 Hof Amsterdam, ECLI:NL:GHAMS:2011:BU8921.88 Hoge Raad, ECLI:NL:HR:2009:BI1124.89 Hoge Raad, ECLI:NL:HR:2009:BI1124, JOR 2009/222.156