2 mensenkinderen 103

of in groepjes, waarbij er een grote keuzemogelijkheid inactiviteiten is en waarbij wereldoriëntatie het hart vormt?Allereerst wilde ik een nieuw formulier ontwikkelen. Hetzal dan ook geen blokuurformulier meer heten, maar eencontractbrief. In De Rozentuin wordt hierover zegt: ‘Het isveel beter om te spreken van een “contract” omdat danvan twee partners sprake is. Het contract voor een of meerblokperioden heeft betrekking op werk dat gedaan dientte worden en op activiteiten die vrij worden gekozen. Daarbijmoet, ook om leerpsychologische redenen, de nadrukworden gelegd op de inhoud van het werk en niet op hetvoltooien van de taak.’ Dit wil ik uiteindelijk ook bereikenmet mijn contractbrief en blokperiode, zodat het vanzelfspreekt dat geen twee contracten dezelfde inhoud hebben.Wat ik van het ene kind vraag, kan ik niet automatischvan een ander eisen.Een contractIk heb gekozen voor een formulier met doe-, mag- enalleen-voor-mij-taken en een smiley, waarmee kinderenkunnen aangeven hoe ze de taken vonden. Er is ook ruimtevoor een opmerking van de groepsleider. Deze contractbriefheb ik uitvoerig besproken met de kinderen en iederedag hebben we samen een moment gekozen om de contractbriefsamen in te vullen.Voor mij was het van belang om een vaste structuur te krijgenin de blokperiode, waarbij ik een onderscheid wildemaken tussen het stilwerkuur, dat betrekking heeft op dedoe-taken en de blokperiode, waarbij het accent op wereldoriëntatiezou moeten liggen. Tijdens het werken probeerdeik nu wel een rondje langs alle kinderen te maken,hoewel me dat vaak niet lukte, omdat ik me liet afleidendoor kinderen die hulp vroegen. De kinderen die moeitehadden met het plannen van de verschillende taken, zag ikwel en eigenlijk waren dit de kinderen met wie ik contractjesafsprak. Met hen plande ik het werk, zodat ze tijd overhielden voor hun mag-taken. Ik wilde echter ook de anderekinderen zien en samen met hen afspraken maken overhun planning en het noteren hiervan op de contractbrief.StamgroepsvergaderingDe groepsvergadering is op vrijdag een belangrijk gesprekbinnen onze groep. Inmiddels is het uitgegroeid tot eenechte vergadering met een voorzitter en een notulist. Ineen klapper kunnen kinderen punten noteren die henopvallen en die ze graag besproken willen hebben.In een vergadering heb ik mijn probleem met het makenvan rondjes aan de kinderen voorgelegd en zijn we samentot een aantal afspraken gekomen, waardoor de blokperiodemeer structuur kreeg: Na tien minuten stil werkenstart ik met een rondje en ga ik eerst bij alle kinderen langs.Een andere afspraak was dat ik niet meer van te voren vertelwat er af moet zijn, maar dat ik in de laatste tien minutenvan de blokperiode alles stil leg en met de kinderenafspreek welk werkje ik van hen wilde zien en wat ze dusin moesten leveren. Zo kon het werk dat ik wilde zien perkind verschillend zijn. Daarna hadden ze nog tijd om af teronden.Het was even wennen voor de kinderen, toen de blokperiodebegon en ik geen afspraken meer maakte over water af moest zijn. Vooral kinderen die erg gericht waren ophet afhebben van een taak vonden dit erg lastig. Tijdens deblokperiode kwam er meer rust door de duidelijke structuur.Zo bleef er voor mij ook meer tijd over om kinderente observeren. Het afsluiten in de laatste tien minuten wasvanaf het begin erg prettig. Kinderen waren serieus bezigmet hun contractbrief en vulden ze zorgvuldiger ingevuldin. Zo gingen ze meer verantwoordelijkheid voor hun eigenwerk dragen en voelen.J LIn het daarop volgende jaar ben ik gestart met de contractbrief,zoals hij er lag. Het invullen verliep niet bij alle kindereneven gemakkelijk. Het grootste probleem zat in determ ‘mag-taken’. Mag-taken waren voor mij taken die dekinderen zelf mochten kiezen. Maar ondertussen stondener ook taken bij, waaraan kinderen gedurende een langeretijd mochten werken. Zo stonden er taken als een verhaalschrijven of een poppenkastvoorstelling maken vermeld bijde mag-taken op het bord. Dit schepte veel verwarring bijeen aantal kinderen.Verder beviel de term ‘taken’ mij niet en wilde ik bedenkenwat er allemaal in de blokperiode paste. ‘Kinderen kunnener bijvoorbeeld voor kiezen om een (vrijwillige) leeskringvoor te bereiden, een dagopening te verzorgen, een bijdrageaan de weeksluiting te leveren of een vrije tekst teschrijven. Bij zoveel vrijheden past de term ‘taak’ niet.’ (AdBoes)Tijd voor de stamgroepsvergadering, waarin we tot de volgendeveranderingen in de contractbrief kwamen:• De term doetaken werd veranderd in dagtaken. ‘Takendoe je toch allemaal?’ Dagtaken vonden de kinderen de14MENSENKINDEREN 103september 2006