Beslisboom Poliklinische Indicatiestelling Hartrevalidatie ... - cardss

Beslisboom Poliklinische Indicatiestelling Hartrevalidatie 2010 Januari 20102. Adviezen doorverwijzing en indicatiestelling hartrevalidatie2.1. InleidingHet hartrevalidatieprogramma – toegesneden op individu en ziektebeeld – is er enerzijds op gericht omde patiënt in een zo vroeg mogelijk stadium in de best mogelijke fysieke, psychische en sociale conditiete brengen en/of te houden om zijn of haar normale positie in de maatschappij terug in te nemen.Anderzijds is secundaire preventie een steeds belangrijker wordende functie van de hartrevalidatie:samen met de patiënten wordt gewerkt aan het verminderen van het risico op een nieuw incident, onderandere door professionele begeleiding bij het ontwikkelen en/of behouden van een gezonde leefstijl.De Beslisboom Poliklinische Indicatiestelling HartrevalidatieAls hulpmiddel bij het vaststellen van de individuele behoefte voor hartrevalidatie is een stroomdiagramontwikkeld: de beslisboom. De beslisboom ondersteunt en onderbouwt de indicatiestelling. Middels hetdoorlopen van een vijftal hoofdvragen over het fysiek functioneren, de psychisch en sociale gesteldheid,de risicofactoren, en het risicogedrag van de patiënt leidt de beslisboom tot mogelijke doelen voorhartrevalidatie en een advies voor het volgen van interventies om de doelen te realiseren. Nieuw in destructuur van de beslisboom is dat na het verzamelen van zoveel mogelijk objectieve gegevens er eerstbepaald wordt welke doelen relevant zijn voor de revalidatie. Vervolgens wordt door het afstemmen vanhet zorgaanbod op de zorgvraag, gekeken welke doelen middels een interventie op maat gerealiseerdgaan worden. De beslisboom vervangt dus niet de verantwoordelijkheid van de cardioloog en de anderedisciplines binnen het hartrevalidatieteam: zij beslissen in overleg met de patiënt welke interventieshet meest geschikt zijn. Indien het zorgaanbod binnen de instelling niet beantwoord aan de zorgvraagdient doorverwijzing plaats te vinden naar een instelling waar dat mogelijk wel het geval is.Allochtone patiëntenIn deze beslisboom wordt er vanuit gegaan dat patiënten de Nederlandse taal goed kunnen lezen enspreken en de vragenlijsten goed kunnen interpreteren. Bij een deel van de allochtone (en autochtone)patiënten is dit niet het geval (7). Bij deze patiënten zal klinische ervaring en een extra intake(desgewenst met tolk) als leidraad moeten worden genomen om te kijken wat de allochtone patiëntnodig heeft betreffende de hartrevalidatie (8-10). Verder vraagt het behandelen en begeleiden vanallochtone patiënten meer individuele tijd van de behandelaren. Het werken met een tolk kost meer tijden er kan minder in groepsverband worden gewerkt, doordat patiënten verschillende talen spreken encultuurachtergronden hebben (11).Overzicht hoofdstukVoor het beantwoorden van de hoofdvragen is het nodig om een aantal begrippen te operationaliseren enmeetbaar te maken. In dit hoofdstuk worden eerst de verwijsredenen voor poliklinische indicatiestellinghartrevalidatie beschreven. Vervolgens wordt een overzicht gegeven van de aanbevolen tijdstippen voorde verschillende onderdelen van de indicatiestelling. Daarna worden per hoofdvraag de nieuwe adviezenweergegeven om de indicatiestelling te verbeteren en objectiveren. Tot slot worden aanbevelingen voortussentijdse en eindevaluatie van het hartrevalidatieprogramma gedaan. Onder iedere aanbeveling staateen korte motivatie, voor een uitgebreide motivatie en onderbouwing met literatuur wordt verwezennaar Hoofdstuk 3.Pagina 14