n HET

VAN PLUTARCHUS. 37drift. Dan men zal, mogclyk, denken,dat zyn-e goedhartigheid en menfehenliefdehem hadden behooren af te maanen vanzelf ooggetuige dezer ftrafoeffening' te zyn:veel min dezelve met al het voorkoomen•ecner zagte gemaatigdheid te doen voortduwen;cn 'er is, misfchicn, welke die bedaardheidruim zo zeer af zullen keuren,tils de uitbundigfle vervoeringe van Toorn.Maar, wanneer men de tyden van PLUTAR­CHUS, en het groot vermogen der Gewoontegade flaat, dan zal men eenige verfchooning'vinden voor een gedrag, hetwelk ons,aan de dienstbaarheid van Slaaven, en denlyfeigendom niet meer gewoon, anderszinseen hoogflen laakbaar febynen moet (f).En wie zal dien Man niet hoog fchatten,welke zich dus uitdrukt, in de Verhandelingover de Bygeloovigheid (7): „ My asor„ gaande, ik heb liever, dat de menfehenvan my zeggen, dat 'er nimmermeer een,, PLUTARCHUS in de weereld was; dan darzy zeiden: PLUTARCHUS is een onftandvastio\.(s) De plaats, op welke de Slaaf, in het bovenverhaalde, het oog had en zich beriep, vindt men HDeel, bl. 459. Dat onze Schryver gewoonwas de flraf der Slaaven uit te flellen, tot dat zyneDrift bedaard waare, blykt uit II Deel, bl. 640.(O II Deel, bl. 169.C 3