n HET

V A N ROMULUS. -267deri aan alle zyden verzeld ging van defchrikkelykfte Donderdagen. Onder die alles. begaf het Volk zich op de vlucht, en zorgde, elk voor zich , een goed heénkoomente zoeken ; maar de Edelen voegden zichin eenen drom by eikanderen. Alsnu het onweder bedaard was, het licht wederomdoorgebrooken, en het Volk uit zynefchuilhoeken op nieuw by een fchoolde, begon men te vraagen naar den Koning, die vermist werdt ; dog de Grooten•wilden niet , dat men hier op meer onderzoekdoen, of zich moeite geeven zoude,maar vermaanden hen alle , dat zy ROMULUSeeren zouden en aanbidden als ten hemelonder de Goden opgenoomen, en van eengoed Koning nu voor hun een Befcherm-Godgeworden. De gemeene Man, zulks hoorenrde, was wel te vrede , en ging blymoedighenen den nieuwen God met de verzekerdftehoop aanbiddende. Maar eenige weinhge , die den Raad geen goed hart toedroegen, deeden fcherpelyk onderzoek op ditftuk , en joegen den Edelen geene geringeVreze aan door hun te verwyten, dat zyhet Volk om den tuin leidden, en den Koningzelve met eigene handen hadden om?gebragt.In deze verlegenheid waren zy, toen ,2egt men , JULIUS PROCULUS , een man ~vauhet