n HET

V A N R O M U L U S . 181weg voerden. Dit konden zy niet verdraagen:maakten 'er daarom eene groote flachtingeonder; dreeven ze op de vlucht enontnamen hun een groot deel van den roof:en als NUMITOR zich hierover te onvredentoonde, rekenden zy zulks niet; maar verzamelden,in tegendeel, tot zich een aantalvan behoeftige Lieden en Slaaven, aan welkenzy den Geest van onaf hankelykheid enmuitzucht mededeelden.Als ROMULUS, hier na, met het doen vanzekere offerhande onledig was (want hyhieldt veel van offeren en de Wichelkunst)ontmoetten de Herders van NUMITOR RE-MUS , die met klein gevolg op weg was.Men raakte handgemeen, en van wederzydenwerden 'er eenige getroffen en gewond.In het eind overwon het Volk van Numitor, en kreeg REMUS levendig in handen.Als deze, vervolgens, voor NUMITOR wasgebragt en befchuldigd, durfde die hem zelfniet ltraffen, uit vreze voor zynen Broeder,wiens verbolgen aart hy kende. Hy begafzich dan tot AMULIUS , en verzocht recht,eensdeels als broeder; en anderdeels, omdat hy verongelykt w^s door de Bediendenvan den Koning zeiven (o\ Ondertusfchentoon-(«) De Koning naamelyk , was zelf Rechter, endus de eerlte, die de misdaaden moest uraifen,M 3