Richtlijn voor diagnostiek en behandeling van ... - Kwaliteitskoepel

More documents

Recommendations

Info

$Refractiechirurgie - Nederlands Oogheelkundig Gezelschap$

3.3.2. Zijn er onderlinge verschillen in effectiviteit tussen verschillende (combinaties) vanantibiotica voor de behandeling van oculaire toxoplasmose?InleidingBij een visusbedreigende haard (< de grote vaatbogen en juxtapapillair) wordt er therapie met antibioticaingesteld. Omdat deze antibiotica vaak veel bijwerkingen hebben leek het de werkgroep zinvol om teonderzoeken of er verschillen in effectiviteit kunnen worden gevonden in de literatuur, om zodoende nietalleen een aanbeveling te kunnen doen naar het meest veilige antibioticum maar ook het meest effectieve.Wetenschappelijke onderbouwingEr werden drie studies gevonden waarin behandeling met één of meerdere antibiotica met elkaar werdenvergeleken. Eén studie werd alsnog uitgesloten (Abreu et al. 1988) omdat hierin alleen voorlopigeresultaten werden vermeld in de vorm van een abstract.In een kleine studie van Colin et al (1989) 1 werden 29 patiënten met verdenking op toxoplasmoseretinochorioiditis, bij wie de laesies visusproblemen veroorzaakten, verdeeld in een groep die oralepyrimethamine plus sulfadiazine kreeg en een groep die subconjunctivale clindamycine-injecties kreeg.Beide groepen kregen eveneens prednison per os. Na een follow up duur van 14 maanden werden geenstatistisch significante verschillen gevonden in visus noch in subjectieve verbetering en genezing van deretinale laesies. Beide behandelingen leken even effectief alhoewel de systemische behandeling relatiefvaker tot recidieven leidde. Er werd niets vermeld over ‘cells’, macula oedeem of effecten op lange termijn.Bosch-Driessen et al. (2002) 2 randomiseerden 46 patiënten met een ‘active focus of toxoplasmic retinitiswithin the major temporal vascular arcades’ naar behandeling gedurende vier weken met pyrimethamineplus azitromycine of behandeling met pyrimethamine plus sulfadiazine. Beide groepen kregen eveensprednisolon en foliumzuur. Na een maand werd er geen verschil gevonden tussen de twee groepen watbetreft de tijdsduur tot het verdwijnen van de ontsteking, visus, grootte van de retinale laesies en aantalrecidieven (binnen een jaar). In de azitromycine groep waren geen uitvallers ten gevolge van ernstigebijwerkingen, in de sulfadiazine groep was 14% uitval (3/22). Matig ernstige bijwerkingen zoalstrombopenie, diarree, huiduitslag en braken, kwamen frequent voor, respectievelijk 33% versus 64%. Deauteurs concluderen dat beide therapieën effectief zijn maar dat behandeling met azitromycine tot minderbijwerkingen leidt.In geen van bovenstaande studies is vooraf een power-analyse verricht. Wellicht dat er geen significanteverschillen tussen de groepen konden worden aangetoond ten gevolge van inadequate groepsgrootten.Eveneens ontbrak een adequate beschrijving van de randomisatieprocedure. Alhoewel in de studie vanColin et al. geen bijwerkingen worden vermeld, wordt uit de andere twee studies duidelijk dat interventiemet antibiotica gecombineerd met glucocorticoïden frequent leidt tot bijwerkingen.ConclusieNiveau 2In twee gerandomiseerde studies van matige kwaliteit en geringe omvang kon geeneffectiviteit worden aangetoond van één soort antibiotica(combinatie) plusglucocorticoïden ten opzichte van een ander vergelijkbaar regime voor de behandelingvan uveitis posterior ten gevolge van toxoplasmose. Follow up was 14 à 15 maandenen eindpunten waren voornamelijk visus en recidieven.Richtlijn diagnostiek en behandeling van uveitis 15 mei 200732
B Colin et al. 1989 8 ; Bosch-Driessen et al. 2002 9Overige overwegingen: geenAanbeveling(en)Door de werkgroep wordt geadviseerd om bij uveitis posterior door toxoplasmose destandaardbehandeling te geven: zie p.31.Bewijsklassetabel 3.2. Antibiotica plus glucocorticoïden versus antibiotica in een anderetoedieningsvorm plus glucocorticoïden ter behandeling van oculaire toxoplasmose - Zie bijlage 83.3.3 Welke behandeling is geïndiceerd bij uveitis posterior op basis van sarcoïdose?InleidingUveitis posterior met sarcoïdose als etiologie betreft een auto-immuun systeemziekte die gekenmerktwordt door reuscelgranulomen waarbij meestal de longen zijn aangedaan. In Nederland komt de ziektevooral voor bij negroïde mensen. Oogheelkundig wordt er zowel een granulomateuze uveitis anterior alsposterior gezien. Ook andere uitingsvormen zijn mogelijk zoals neuritis optica. Bij een uveitis posteriorstaan de chorioretinitis en de periphlebitis op de voorgrond.Wetenschappelijke onderbouwingEr werden geen gerandomiseerde klinische studies gevonden over behandeling van uveitis posterior opbasis van sarcoïdose.ConclusieNiveau 4Er zijn geen RCT’s gevonden over de behandeling van uveitis op basis van sarcoïdose.De beschreven therapie is gebaseerd op consensus van de werkgroep.Overige overwegingenAangezien voor sarcoïdose uveitis geen specifieke therapie beschikbaar is, is als standaard therapieimmuunsuppressie met glucocorticoïden zowel topicaal als systemisch aangewezen. Voor de bijwerkingenen desbetreffende voorzorgsmaatregelen in verband met deze bijwerkingen wordt verwezen naar par. 1.3en Bijlage 7.Hetzelfde geldt voor de idiopathische vorm van uveitis posterior.Aanbeveling(en)De werkgroep adviseert de volgende therapie:Bij geringe, milde uveitis posterior kan in eerste instantie worden volstaan met lokale therapie.Topicale glucocorticoïden in druppelvorm geven vaak niet voldoende resultaat en dient subtenonaleinjectie met betamethason of triamcinolonacetonide te worden overwogen.Indien de lokale therapie niet voldoende resultaat oplevert, moet systemische therapie wordenRichtlijn diagnostiek en behandeling van uveitis 15 mei 200733
Page 2: Jim- two more meetings to get in Ch
Page 9 and 10: 4. McCannel CA, Holland GN, Helm CJ
Page 11 and 12: waargenomen (50-70%). Mannen zijn 5
Page 13 and 14: Tabel 1.1Indeling vormen van uveiti
Page 15 and 16: Non-Steroidal Anti-Inflammatory Dru
Page 17 and 18: intramusculaire injecties met koeme
Page 19: kregen vier keer per dag cycloplegi
Page 22 and 23: 25. De Groot-Mijnes JD, D de Visser
Page 24 and 25: Wetenschappelijke onderbouwingConcl
Page 26 and 27: Hoofdstuk 3Uveitis posteriorDr. M.S
Page 28 and 29: worden gezien. In al deze gevallen
Page 30 and 31: valide. Er werden geen statistisch
Page 34 and 35: ingesteld. Dit is tevens het geval
Page 36 and 37: • reeds opgetreden complicaties v
Page 38 and 39: • herpesvirus (kerato-)uveitis.
Page 40 and 41: AanbevelingenDe werkgroep adviseert
Page 42 and 43: AanbevelingenDe werkgroep adviseert
Page 44 and 45: Hoofdstuk 5Episcleritis en scleriti
Page 46 and 47: ond de nervus opticus, gepaard met
Page 48 and 49: 5.4 Overige overwegingenDe werkgroe
Page 50 and 51: Hoofdstuk 6Ingrepen bij patiënten
Page 52 and 53: punctie bij 361 patiënten, van wie
Page 54 and 55: Bijlage 1.Vragenlijst uveitis pati
Page 56 and 57: MAAG EN DARMENHeeft u ongewild gewi
Page 58 and 59: Kunt u goed uw ledematen bewegen?He
Page 60 and 61: Bijlage 3.Aanbevolen laboratorium-
Page 62 and 63: Bijlage 5Gebruikte afkortingenACE =
Page 64 and 65: #13 Search #11 AND #12 6643#12 Sear
Page 66 and 67: effecten. (zie tabel 7.1 voor het b
Page 68 and 69: Verminderen van de glucocorticoïd
Page 70 and 71: 7.4.1 Werking: T-cel afhankelijke i
Page 72 and 73: Tabel 7.5 Laboratoriumcontroles e.a
Page 74 and 75: Young et Bal. (RCT)1982 37n= 100 ac
Page 76 and 77: Foster et A2al. (RCT)1996 38The Lot
Page 78 and 79: Tabel 1. 3. Lokaal toegediende gluc
Page 80 and 81: Tabel 1.4. Niet-glucocorticoïden v
Page 82 and 83:
Rothova Bet al. (interventies1993 4
Page 84 and 85:
Tabel 3.1a. Additief effect van ant
Page 86:
Bosch- BDriessen (RCT)et al.2002 9n
show all

Richtlijn voor diagnostiek en behandeling van ... - Kwaliteitskoepel

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?