Richtlijn voor diagnostiek en behandeling van ... - Kwaliteitskoepel

worden gezien. In al deze gevallen is aanvullende diagnostiek te overwegen. Het alleen in het bloedbepalen van de IgG titer is niet zinvol omdat een overgroot deel van de bevolking hiervoor positief is. Eenpositieve IgM titer echter kan wijzen op een recente infectie. Door middel van een voorsteoogkamerpunctie(bepalen van de GWc en DNA via PCR) in combinatie met serologisch bloedonderzoekkan lokale infectie in het oog worden aangetoond 1 . (zie p. 51). Hierbij moet worden aangetekend dat ookdeze onderzoeken soms fout negatieve resultaten kunnen geven.3.2.2 Uveitis posterior op basis van sarcoïdoseAanvullende diagnostiek is alleen nodig bij patiënten bij wie de diagnose sarcoïdose nog niet is gesteld. Opeen X-thorax kunnen vergrote hilusklieren worden gezien. Indien er zichtbare granulomen zijn is het zinvolom een conjunctiva- of huidbiopsie te verrichten. Men kan zoeken naar vergrote lymfeklieren. Bij twijfel iseen consult van longarts of internist zinvol. Bij fluoresceïneangiografie is vaak ook maculaoedeem,papiloedeem en perifere flebitis te zien. Bij een ernstig beeld met papiloedeem verdient het aanbevelingom een MRI te verrichten om neurosarcoïdose, wat levensbedreigend is, uit te sluiten, eventueel in overlegmet de neuroloog.Differentiaal diagnose:• Glasvochtbloeding.• Maskerade syndromen, zoals een intraoculaire tumor, bijv. melanoom of primair non-Hodgkin lymfoomof een oculaire lokalisatie van een gegeneraliseerd of cerebraal lymfoom.• Metastase van een tumor.• Ablatio retinae met cellen in het glasvocht.• Bij trauma achtergebleven corpus alienum.• Phacogenetisch, na cataractoperatie achtergebleven lensresten.3.3 TherapieEen standaardtherapie bij uveitis posterior is niet beschikbaar. In het algemeen kan worden gezegd dat hetaanbeveling verdient om zo snel mogelijk door middel van aanvullend onderzoek een aanwijzing voor eenetiologie te vinden en op basis van die bevinding een passende therapie in te zetten. Met name eeninfectieuze oorzaak moet, eventueel door middel van een voorste-oogkamerpunctie (zie p.51), wordenaangetoond en adequaat behandeld 1 . Indien systemisch toedienen van glucocorticoïden of andereimmunosuppressiva wordt overwogen, dan dient bij patiënten, behorende tot een risicogroep en bijgranulomateuse vormen, tuberculose te worden uitgesloten d.m.v. een X-thorax en een Mantoux-reactie.Wanneer er tevens lokale prikkeling is van het voorsegment dan dient dit eveneens te worden behandeld 2 .Hiervoor gelden dezelfde richtlijnen als voor uveitis anterior (zie standaardtherapie bij uveitis anterior p.16)Richtlijn diagnostiek en behandeling van uveitis 15 mei 200728