beleidsnota - Gemeente Boxtel

Nota gemeentelijk archeologiebeleid BoxtelPlanschade en excessieve kostenArcheologie kan een financieel risico vormen in iedere exploitatie. Dat begint al bij delocatiekeuze voor de ontwikkelingen: locaties zonder archeologische waarde of verwachtingverdienen vanzelfsprekend de voorkeur vanuit het Malta-devies: ‘behoud gebieden metarcheologische waarden zoveel mogelijk in situ’. Als dat niet mogelijk is, of wanneer demaatschappelijke afweging anders uitvalt, dan moet rekening worden gehouden metarcheologisch onderzoek en de kosten daarvan. De aard en omvang van de vindplaats(en),evenals de toegankelijkheid en de vereiste onderzoeksmethode is bepalen in belangrijke matede kosten. Vooral uitvoerend onderzoek op dorps en stadskern-, beekdal-, ensteentijdvindplaatsen is arbeidsintensief en dus relatief duur, maar ook opgravingen bijgrootschalige planontwikkelingen zijn kostbaar. Het risico op planschade zou kunnen wordengeminimaliseerd door archeologische waarden slechts beperkt op te nemen op dearcheologische beleidskaart en de verbeelding van bestemmingsplannen. Het nadeel hiervan isdat daarmee mogelijk belangrijke archeologische waarden verloren gaan en het risico vantoevalsvondsten wordt vergroot. Zou de gemeente geen gebieden met archeologische waardeaanwijzen, met andere woorden, legt de gemeente geen beperkingen middelsbestemmingsplan of verordening op, dan is elke aangetroffen archeologische waarde perdefinitie een toevalsvondst. De kosten voor het opgraven van dergelijke toevalsvondstenkomen in de regel altijd volledig voor rekening van de gemeente en zorgen bovendien voorvertraging bij de planrealisatie, met het risico van verhaal van deze kosten door eenontwikkelaar bij de gemeente. Middels de archeologische beleidskaart en de daaraangekoppelde ondergrenzen voor onderzoek wordt het vinden van toevalsvondsten en het risicoop planschade zoveel als mogelijk voorkomen en de kosten voor de burgers geminimaliseerd.Bij toepassing van het veroorzakerprincipe kunnen zich situaties voordoen die politiek ofmaatschappelijk onwenselijk zijn. De belangrijkste daarvan is de situatie waarbij dearcheologische waarden op het terrein van een grondeigenaar van zodanige betekenis ofomvang is, dat winstgevende exploitatie van die locatie niet (meer) mogelijk is. Dit kan zichvoordoen bij: Kleinschalige initiatieven, in zowel ruimtelijke als economische zin, waarbij de kostenvoor de archeologie zich niet verhouden tot de totale projectkosten, Grote(re) projecten met een zeer omvangrijke en/of complexe archeologischecomponent, die om andere maatschappelijke redenen toch doorgang moeten vinden;Artikel 34a van de herziene Monumentenwet van 1988 meldt de regeling (per Amvb) van eenrijksbijdrage in excessieve kosten voor die gevallen waarin de kosten voor archeologischonderzoek redelijkerwijs niet (geheel) ten laste kunnen komen van de desbetreffendegemeente (of provincie). Voorwaarde is dat de archeologische waarden niet op een anderewijze te beschermen zijn dan door een opgraving, en dat de archeologie een vast onderdeel isgeweest bij de planvoorbereiding en besluitvorming van het project, inclusief de locatiekeuze,en dat de archeologische waarden die in het geding zijn van bovenregionale of nationalebetekenis zijn.38