panneels, een familie van jumpingkampioenen - De Zemstenaar

ELEWIJT - Een gouden jump van Tia “Hellegoud” in het hoogspringen en zilver op de 4 x 100 meter aflossing voor devrouwen. Prachtige momenten en de atletiekdelegatie redt de meubelen voor onze Olympiërs. Een magere eindbalans,hoewel de grootste optimisten het wel zullen uitleggen als vier keer zilver en één keer goud. Ooit was dat anders. Elewijtenaaren handboogschutter Hubert Van Innis is nog steeds de succesrijkste Belg op de Spelen met negen medailles.Hij pakte in zijn eentje zes gouden en drie zilveren plakken. Daarmee staat hij in de wereldranglijst op een zeventiendeplaats tussen grootheden als de Finse hardloper Paavo Nurmi, de Amerikaanse zwemmer Mark Spitz , supersprinterCarl Lewis en natuurlijk de nieuwe Amerikaanse dolfijn Michael Phelps.Hubert Van InnisschootnegenOlympische medaillesHubert werd als negende kind in het gezinVan Innis geboren. Hij was nog geentien toen hij zijn eerste pijlen schoot bijde vereniging Sint-Hubertus op de wipweidelangs de Barebeek in Elewijt. Alsnel bleek zijn talent. Als veertienjarigeknaap verbaasde hij iedereen en won hijin Tilburg de prestigieuze Grote Prijs vande koningin van Nederland en dat deedhij nadien nog zeven keer.Hubert gaf zijn prijzen wegVoor zijn tijd was Van Innis eigenlijkeen prof. Dat was mogelijk omdat hijin Schaarbeek een bloeiende bierhandelen café uitbaatte, waar hij ook hetboogschieten importeerde en de schuttersverenigingLa Fraternité oprichtte.Met die vereniging werd ook de eersteoverdekte staande wipstand gebouwd.Voor de opening daagden driehonderdschutters op. Het verhaal gaat dat eeneuforische Van Innis zijn café liet schrobbenmet champagne.Met paard en sjees trok hij van de eneschieting naar de andere, waarbij hijsoms op één dag aan meerdere wedstrijdendeelnam. De hoofdprijs, vaak eenzilveren tafelbestek, gaf hij meteen weerweg. Volgens zijn familie zou hij er zo wel350 gewonnen en weggegeven hebben.ning op een Olympischtornooi. In 1920, op deSpelen van Antwerpen,schoot hij vier keer gouden tweemaal zilver. Decompetitie was wel watonthoofd omdat er geruziedwerd over het reglementen alleen Frankrijk,Nederland en Belgiëdeelnamen. Tussendoorvestigde hij in Le Touqueteen wereldrecordafstandsschieten met eenschot van 256,89 meter.Wereldrecord afstandsschietenIn 1900 op de Spelen van Parijs behaaldehij tweemaal goud en eenmaal zilver. Erwerd geschoten op doelen van op 28, 33en 50 meter en ook op bewegende doelen,individueel en in ploeg. Die prestatie staatgeboekt als de eerste Belgische overwin-Wisselde van arm“Hubert was al zestigtoen hij last kreeg vanstramheid in zijn rechterhand”,zegt Willy Collys,secretaris van Sint-HubertusElewijt. “Zijn tijdals schutter leek voorbij,maar in alle stilte oefende hij met zijn linkerhandom weer als de beste te schieten.In 1933 werd de 67-jarige Van Innisnog wereldkampioen in Londen. Van zijnmedailles en trofeeën is niets terug tevinden. Hij gaf de meeste weg aan vrienden.Hubert Van Innis overleed in 1961.Borstbeeld en huldeschietingToen Van Innis tachtig werd lieten zijnschutterskameraden een borstbeeldmaken, dat op de schuttersweide inElewijt geplaatst werd, waar Hubert hetboogschieten leerde. ”Doordat de schuttersweinu verkaveld is, staat het beeldWilly Collys bij het borstbeeld van de Elewijtse Olympiërhier wat verloren” vindt Willy Collys. ”Hetzou beter een nieuwe locatie krijgenwaar het wat meer in the picture staat.Mogelijkheden zijn de nieuwe wippen inde Driesstraat, de verkaveling, waar eennieuwe straat naar Van Innis genoemd is,het kerkplein of het aan te leggen voetwegjein de pastorijtuin. Als het maarwat meer in het centrum staat, want hierkijkt geen mens er naar om.”De roemrijke Elewijtenaar wordt nogjaarlijks herdacht in een herdenkingsschietingin september.Juliaan Deleebeeckde Zemstenaar | september 200835