rapport 'Vertrouwen in burgers' - Wetenschappelijke Raad voor het ...

andvoorwaarden voor succes81Dansen anderen mee, dan moet ergens plaats worden gemaakt voor de nieuwkomersen “dan wordt het ingewikkeld”, zegt Van Noortwijk. “Die initiatievenhebben geen naam of organisatie achter zich. Je kunt ze negeren, en dat wordtmassaal gedaan.” De trekkers van het eerste uur staan dan vaak ook voor eenmoeilijke keus: doorhappen of stoppen. Je moet ook professionaliseren: best practicenastreven, zoals Verloop het uitdrukt, maar dan wordt het vaak bijna eenvoltijds baan. Na twee en een half jaar inzet constateerde een bevlogen trekker:“Ik heb er nu zoveel tijd in gestoken, mijn vrouw vindt het niet meer zo leuk, mijnbaas vindt het niet meer zo leuk. Dan merk je dat je het eigenlijk niet meer kanvolhouden.”Soms doven de initiatieven dan, maar vaak blijft het vuurtje als een ondergrondseveenbrand smeulen. Siegfried Woldhek bestudeerde als initiatiefnemer vanNabuur hoe buren in geval van nood de kennis en middelen die nodig zijn, mobiliserenin een spontane projectorganisatie. “Als het dan gedaan is, zakt iedereenweer in zijn rol als buur en vijf jaar later doet zich opnieuw iets voor en danontstaat uit die populatie weer een nieuwe subgroep die het volgende klusjeaanpakt.” Anderen, zoals Willemijn Verloop, happen door en proberen op hetsnijvlak met beleidsparticipatie hun initiatief door te ontwikkelen tot een ngo.Weer anderen ontpoppen zich op het snijvlak van maatschappelijke participatieals sociale ondernemers met een kleurrijk scala van zorgdiensten zoals RestoVan Harte, De Opvoedpoli, Buurtzorg. Het onderscheid met de koplopers in het‘normale’ bedrijfsleven is soms klein, maar steeds is er die combinatie van maatschappelijkedoelstelling en financiële continuïteit die de trekkers voortstuwt.“Toen ben ik gaan kijken: kunnen we dit niet verder brengen en hoe doe je dat dan?” Na het eerstesucces van Computerwijk meldde trekster Wilma Borgt zich aan bij het Oranjefonds, “want ik hadeigenlijk geen benul van hoe zo’n organisatie er dan uit zou moeten zien.” Hun ‘groeicursus’ ginguit van een eenvoudige filosofie: “Kijk nou eens wat lokaal werkt en pik dat op en maak dat groter.Kies nou een aantal dingen uit die gewoon bewezen werken en stop daar je energie in.” Vooral dewisselwerking met twintig lotgenoten was buitengewoon zinvol: “Dat is een heel hechte groepgeworden, die continu met elkaar uitwisselt: hoe doe jij dat nou?” Ze noemt zichzelf nu sociaalondernemer met 35 locaties in zes steden (www.conputerwijk.nl). “Het is gewoon ondernemerschap.Op een andere manier.”3.1.2 verbindersNiet alleen bij maatschappelijke initiatieven, maar ook bij beleids- en maatschappelijkeparticipatie is het opbloeien van burgerbetrokkenheid afhankelijk van deaanwezigheid van gerespecteerde verbinders. Verbinders zijn te vergelijken met‘tweetaligen’; ze kunnen zich bewegen in verschillende netwerken, kunnen debrug slaan tussen groepen burgers aan de ene en beleidsmakers of bestuurders aan