2.3 Mb. - Zuivelhistorie Nederland

Pas na 8 maanden zag men in dat het zo niet moest. De grote verliezen waren geleden.Met artikelen in het orgaan en adressering aan Minister en Kamerleden werd hiertegengeprotesteerd. Het was weer een van die zo uiterst onaangename gelegenheidsoplossingenwaarbij de redelijkheid zeer bepaald ver te zoeken was. Consumentenvoorschrijven wat ze te betalen hebben, het wondermiddel van schier allelanden, maar ook de mislukking van alle landen, omdat er ook nog zoiets alskoopkracht en economische wetmatigheid is.Naast het vele goede dat de regering in de loop der jaren tot stand bracht en hadgebracht, wat door de landbouw behoort te worden gewaardeerd en ook is gewaardeerd,konden deze luk-raak genomen maatregelen slechts ontstemming wekken.Het zou hier niet bij blijven. De veehouderij in de zuivere weidestreken, de varkens-en kippenhouderij en de kleine zandboer die voor zijn bestaan graan moetbijkopen, zouden een nieuwe ervaring opdoen. Het zou veel beroering brengen.Zonder redelijke voorbereiding en zonder dat de veehouderij (hier verder bedoeldte samen met varkens- en kippenhouderij) daarin ernstig was gehoord, werd, omde binnenlandse productie van grove granen van de akkerbouwer lonend te maken,een invoerrecht gelegd op de importgranen. Men noemde dit niet invoerrechtenmaar monopolieheffingen, omdat ze niet door het Ministerie van Financiënwerden geheven maar door de Crisis Akkerbouw Centrale. Wellicht wilde menhet woord „invoerrecht” wat camoufleren, omdat dit woord nog al herinneringenaan politieke strijd 092 opwekt en niet zo'n beste klank heeft. Hoe ook de naam▲ Heruitgave zuivelhistorienederland.nl68© Bond van Kaasproducenten