2.3 Mb. - Zuivelhistorie Nederland

De Bond heeft heel vaak in die tijd aangeraden minder intensief 088 te werken omdaardoor de totaal-productie iets te ontlasten en eigen risico te verkleinen.Hoe „fors”! het ging met de directe steun blijkt dat in Juni 1932 een drieweken-steunkwam van.... f 0.75 per week en per koe dus in drie weken f 2.25 perkoe. En tegen deze steun van f 2.25 na meer dan een jaar overleggen en praten,dus te zien als een jaarsteun.... kwam een soort hetze van een zekere stedelijke industriëlebevolking, die hierin een verhoging van lasten en een verminderde exportgeschiktheidvoor de industrie zagen. En.... de boer paste lang niet genoeg opzijn bedrijf enz., aldus heette het. Geluiden die de boeren van na de tweede wereldoorlogniet vreemd in de oren klinken. Wanneer zal men eens even critischgaan zien en s p r e k e n over het klungelen van sommige industrieën of over hetgelegenheidswerk zonder zicht vooruit van sommig soort handel?In 1934 kwam het nog eens tot een uitkering van f 5.- per koe.Dit schraal resultaat mag allerminst als uitsluitend falen bij hogere instantie wordengezien. Wanneer men de regeling der monopolieheffing op granen, hierna nogte behandelen - onder deze omstandigheden dubbel onjuist - buiten beschouwinglaat, dan kan er zeer zeker gesproken worden van ernstige pogingen, voor de veehouderijwat te bereiken. Maar de prijs ophalen van producten wier prijsvormingin laatste instantie door de afzet naar het buitenland wordt bepaald, is veel moeilijkerdan zulks te doen voor een zuiver binnenlands product waar import bij nodigis. Het was daarom werkelijk geen hobby of gril wanneer de Bond aldoor de verbeteringzocht bij de afzet in binnen- en buitenland en daar aldoor aandacht voorbleef vragen. Het vertrouwen in overheidssteun en overheidsgaranties is steedsbetrekkelijk geweest. De gerustheid op overheidssteun en waarde van garanties isbij belanghebbenden soms wel al te groot.Anderzijds, wanneer de regering niet volkomen zeker is, dat zij 089 aan gewekteverwachtingen ook z a 1 k u n n e n v o 1 d o e n, is het beter, zulke toezeggingniet te doen. Vooral dàn niet, wanneer aan de steuntoezegging en aan garantiesconcessies van de betrokkenen zijn verbonden. Men moet nooit vergeten dat zulketoezeggingen mede bepalend zijn voor de te volgen wegen bij de bedrijfsvoering.Dit „zal kunnen voldoen” is er feitelijk alleen dan, wanneer de regering hiervoorspeciale fondsen achter de hand heeft. Hieraan was verbonden de bepaling, datdeze alleen mocht worden uitbetaald wanneer de boer alle regelingen goed wasnagekomen. Deze conditie heeft de uitbetaling enorm vertraagd, tenzij men zichmaar niets van die bepaling aantrok, omdat ze schier onuitvoerbaar was, wat hieren daar aldus plaats had. Waar - zoals bovengezegd - in de kaasstreken de boerverplichtingen vaak verkocht had, gelijk overal in den lande waar men dit moestdoen, was het al uitzonderlijk moeilijk.Deze f 5.- per koe gaf de Bond aanleiding om eens een berekening op te maken bijeen boer van 30 koeien en meer dan 100 zware mestvarkens. Deze man ontvingf 150.-, maar had tot op dat moment pl.m. f 1500 hoger uitgave aan bijgekochtevoedermiddelen gehad ten gevolge der ingestelde graaninvoerrechten ten bate vande steun aan de akkerbouw. Hierop zal nog worden teruggekomen.▲ Heruitgave zuivelhistorienederland.nl66© Bond van Kaasproducenten