2.3 Mb. - Zuivelhistorie Nederland

werkte op de melkvoorziening en de industriële melkverwerking in een gebiedwaar de consumptie steeds een ongeveer zelfde kwantiteit vraagt, maar de productiezeer onregelmatig en juist ongunstig in de wintermaanden en overtollig in dezomermaanden verloopt. Het gevolg van een en ander was bovendien, dat een relatiefhoog percentage der boerenkaas in de weidetijd werd bereid, hetgeen dekwaliteit en daarmede de naam van het product ten goede kwam.Toch speelde er bij dit alles nog een andere factor een rol, n.l. de liefde - ditwoord is voor die tijd werkelijk niet overdreven - voor de kaasmakerij bij de boerin.Het was haar trots goede, maar ook mooie kaas te maken en te kunnen afleveren.De zorg hiervoor ging vóór alles. Wanneer de boer met de melk binnenkwam, staakte de vrouw alle werk en ging aan de verdere bewerking der melk beginnen.Was de kaas gemaakt dan kreeg ze een nazorg om de korst het mooist mogelijkeaanzien te geven. En als dan de kaaskamer vol lag met een partij voor afleveringgeschikte kaas, die toch nog elke dag even werd gekeerd en met een doekwerd afgewreven, dan was dit haar werk, haar voldoening, háár trots. Zij voeldezich medeverzorgster van het bedrijfsinkomen en daarnaast had zij zelfvoldoeningover het gepresteerde.Waren de boerinnen in meerdere of mindere mate trotse vrouwen die tot hinderlijkeeigengereidheid overhelden? Allerminst.030 Juist in de zelfkazende streken vond men de meest eenvoudige boerinnen ende meest stram werkende boeren. Het omvangrijke arbeids-intensieve bedrijf hieldhen in de pas.Was het trots, die de boerin, elke boerin er toe bracht, bij de zgn. buren-kortavondenen bij de familiedagen steeds de kaas te laten zien? Neen! En toch, men zouhet nooit overslaan. Natuurlijk, wanneer de kaas goed was en er mooi bij lag ennog eens een goede beurt gehad had voor het bezoek, dan ging de waardering derbezichtigers niet langs haar heen. Maar de overtuiging, dat ondanks de zorg er aanbesteed, de kaas toch kan afwijken, behoedde voor al te groot zelfvertrouwen.Voor hen, die nu nog dit alles in verre herinnering meemaken, staan deze kaas-bezoekenveel meer in het teken van geluk te hebben gehad wanneer de partij er primabij lag, dan wel dat men zich hiervoor op de borst mocht slaan. Deze stemminguitte zich soms in de hartelijk bedoelde uitdrukkingen van collega-boerinnenvan de soort als: „meid, wat een mooie kaas, wat ben je er gelukkig meegeweest!”Toch schakelde de boerin zich hierbij niet geheel uit. Als een partij eens wat ergwas teruggelopen, dan kwam het voor dat de boerin ze niet liet zien aan haar gasten.Wanneer deze de huisdeur bij het verlaten van de visite achter zich haddengesloten dan hoorde men: „Vrouw heeft zeker wat met de kaas, dat zij ze niet lietzien”.▲ Heruitgave zuivelhistorienederland.nl23© Bond van Kaasproducenten