MENSEN IN WORDING Theologische, ethische en pastorale ...

één van de ouders een genetische band hebben. De beslissing om deze weg in te slaan isechter verre van vanzelfsprekend. Afgezien van het feit dat hernieuwde onderzoeken nodigzijn, bieden de nieuwe technieken in veel gevallen onvoldoende zekerheid op resultaat. Deoplossingen die meer zekerheid bieden, zoals het gebruik van donorzaad of eiceldonatie bijonvruchtbaarheid van één der partners, vallen voor velen buiten het spectrum van datgene,wat aanvaardbaar is. Ook in het licht van de gewijzigde mogelijkheden kan het dus zijn dat departners ervoor kiezen om geen pogingen te ondernemen om de ongewenste kinderloosheidop te heffen.Voor alles ligt de taak van de pastor erin, een gesprekspartner te zijn, en een paar datgeconfronteerd wordt met onvrijwillige kinderloosheid te helpen zèlf te kiezen. Dat demedische advisering thuishoort in de medische hulpverleningssituatie betekent niet dat ook depastor niet op de hoogte zou moeten zijn van de belangrijkste feiten. Maar zijn of haar taakgaat verder: bij mensen die worden geconfronteerd met onvrijwillige kinderloosheid mag hijof zij, in het kader van de kennis van feitelijke mogelijkheden en onmogelijkheden, zaken aande orde laten komen die in de medische hulpverleningssituatie niet in de eerste plaats aandachtkrijgen.Een aantal vragen is daarbij van ethische aard: als In Vitro Fertilisatie een reële optieis, hoe aanvaardbaar is dan het bevruchten van meer eicellen? In hoeverre valt het investerenvan middelen te verantwoorden vanuit het oogpunt van verdelende rechtvaardigheid?Minstens even belangrijk zijn invoelende, kritische vragen, die de heilzame werkingkunnen uitoefenen dat zij afleiden van een eenzijdige fixatie op het krijgen van kinderen. Eente sterke fixatie op het krijgen van kinderen kan in mindering komen op relaties enverantwoordelijkheden die ook waardevol zijn. Het is duidelijk dat zelden een kind zogewenst is als een kind, waarvoor men bereid is geweest een groot aantal medische onderzoekente ondergaan. Soms zijn de verwachtingen over het medisch kunnen evenwel te hoog.De steeds verder voortschrijdende kennis en kunde op het gebied van de voortplantingstechniekenwekken hoop. Harde feiten wijzen er evenwel op dat het leven nog lang nietzo "maakbaar" is als wij vermoeden. Velen zullen, ondanks alle onzekerheid en hoop, uiteindelijkvoor een bitter feit komen te staan. De vele onderzoeken en de vaak jarenlangeonzekerheid kunnen, met name als er niet van tevoren rekening mee is gehouden, een zwarewissel trekken op de onderlinge verhouding van twee partners. De vraag komt dan op: is hetdit allemaal waard? Hebben we dit er allemaal voor over?Er zijn ook redenen om kritische vragen te stellen bij het gebruik van gedoneerdsperma of gedoneerde eicellen. Het betreft hier met name de vraag, of een dergelijk gebruikgeen inbreuk maakt op de onderlinge band van de partners. In tegenstelling tot de praktijk vanadoptie, waar geen der beide partners een genetische band heeft met het kind, is hier sprakevan een vorm van "genetische asymmetrie": de ene ouder heeft iets met het kindgemeenschappelijk, wat de andere niet heeft, en daarmee kan de solidariteit binnen een relatieop het spel komen. Het is dan ook van groot belang, voors en tegens van deze mogelijkheidzeer grondig af te wegen. Bedacht moet voorts worden dat het voor het kind verborgen houdenvan de ware stand van zaken tot grote praktische en relationele problemen kan voeren.Openheid tussen ouders en kinderen is voor het tot stand komen van een vertrouwensbandimmers van groot belang. Ook een andere vraag is in dit verband van belang, n.l. de vraagnaar de anonimiteit van de donoren. Het moet niet uitgesloten worden geacht dat het kind ineen later stadium grote behoefte krijgt om op zoek te gaan naar zijn biologische ouders. Het isdan ook de vraag of het verstandig is, deze mogelijkheid door het vernietigen van depersoonsgegevens van de donor bij voorbaat uit te sluiten. 33Een speciaal probleem ontstaat, wanneer kinderloosheid wordt geconstateerd zonder33In § 3.4.4. (voetnoot) stelden wij reeds dat het feit dat in de praktijk kinderen wel vaker niet te wetenkomen wie hun biologische vader is geen voldoende reden is om dergelijke situaties bewust te creëren.