MENSEN IN WORDING Theologische, ethische en pastorale ...

gedachte dat ieder in moeilijke situaties en belangrijke keuzen maar aan zichzelf overgelatenzou zijn. De gemeente is een gemeenschap, waarbij iedereen iedereen nodig heeft.Dat wij als gelovigen ieder een eigen verantwoordelijkheid hebben gekregen, die onsdoor geen kerkelijke autoriteit kan worden afgenomen, betekent niet dat we bij ons handelenniet aan bepaalde richtlijnen zouden zijn gebonden: de gemeente wil zich laten leiden door deSchriften. Niet dat de bijbel gezien kan worden als een handboek voor bio-medische ethiek.Daarvoor bestaan er teveel hermeneutische problemen. Maar bijbelse opvattingen enrichtlijnen over de mens en zijn taak in de schepping, zijn opdracht om leed te verzachten,over liefde en over onderlinge solidariteit vormen toch de bakens voor ons handelen in dezetijd.Het zoeken naar het juiste handelen met behulp van de Schriften is een gezamenlijkproces. Naast menselijke nabijheid mag van de professionele pastor daarom allereerst eentoerustende en verhelderende inbreng worden verwacht, zowel met betrekking tot Schrift entraditie als over de concrete keuzesituaties, die zich kunnen voordoen. Zijn of haar taak isniet, om keuzen voor mensen te maken, maar wèl, om ze te helpen maken.7.2 Pastoraat bij nieuwe voortplantingsmethodenVoor veel mensen betekent het krijgen en opvoeden van kinderen een belangrijke en zinvollelevensvulling. Bij het volk Israël zien we dat het krijgen van kinderen werd ervaren als eenzegen van God. Het bood allereerst het perspectief van verzorging bij het ouder worden. Ookhielp men door kinderen te krijgen mee aan de opbouw van het volk Isral. Indirect kon zo hetkrijgen van nageslacht worden gezien als een bijdrage aan de komst van de Messias, die aanhet volk Israël als bevrijder was beloofd.Ongewenste kinderloosheid betekende dan ook een groot verdriet. Evenals het krijgenvan kinderen als een zegen werd ervaren werd de onmogelijkheid daartoe ervaren als eenniet-gezegend worden. Maar meer dan eens blijkt in de Bijbel God een God te zijn die zichhet lot van kinderloze mannen en vrouwen aantrekt, en hun ten langen leste de zegen van hetouderschap schenkt, of een bijzondere invulling geeft aan het leven van kinderloze mensen.God staat op bijzondere wijze naast hen, die geen kinderen kunnen krijgen. Dat mag ook inonze tijd een houvast zijn.Onvrijwillige kinderloosheid is ook nu voor veel mensen een enorme emotionelelast. Het zicht op het mogen bijdragen aan de toekomst van de gemeenschap lijkt te zijnontnomen, terwijl het voortbestaan van de eigen identiteit, die door het krijgen van kinderenwordt gewaarborgd, op het spel lijkt te staan. Het zelfvertrouwen van de partners als man ofals vrouw wordt op de proef gesteld. Degene bij wie, na vele dikwijls emotioneel belastendeonderzoeken, de primaire oorzaak van de kinderloosheid wordt vastgesteld kan naar departner toe vaak schuldgevoelens ervaren. Het verdriet wordt bij de afwezigheid vanmogelijkheden om er met elkaar of anderen over te praten nog zwaarder, en mensen kunnenzich in gemeente, familie en vriendenkring geïsoleerd gaan voelen. Het wordt als probleemonderschat of men wijst op het voordeel van kinderloosheid.Als uiteindelijk met vrij grote zekerheid wordt vastgesteld dat langs natuurlijke weggeen kinderen kunnen worden voortgebracht begint een vaak lange weg van kiezen. Tot voorkort kon men besluiten tot adoptie of tot het opnemen van pleegkinderen. Aan dezeoplossingen kleven dikwijls nadelen, zoals de lange weg die bewandeld moet worden voordatmen een kind kan opnemen, het feit dat het kind vaak pas op een leeftijd van één tot een paarjaren kan worden opgenomen en, niet in de laatste plaats, het bezwaar dat het kind met geender beide ouders een genetische band heeft. Door de nieuwe medische technieken bestaanechter mogelijkheden om "eigen" kinderen te krijgen, d.w.z. kinderen die op zijn minst met