Vitamine D en calcium - vzw farmaka asbl

More documents

Recommendations

Info

10jaargang 20 februari 2013 geneesmiddelenbriefVoordelen van hormonalesubstitutietherapie inde menopauze in de preventievan chronische aandoeningenBespreking van:aaNelson HD, Walker M, Zakher B.Menopausal hormone therapy forthe primary prevention of chronicconditions: a systematic review toupdate the U.S. preventive servicestask force recommendations. AnnIntern Med 2012;157:104-13.In het hoofdstuk ‘Hormonaal Stelsel’van het WZC-Formularium komen wetot de conclusie dat “de nadelen vanhormonale substitutietherapie groterzijn dan de voordelen”. Om die redenselecteren we geen enkel geneesmiddelvoor deze indicatie, met uitzonderingvan lokaal estriol voor de behandelingvan vaginale atrofie en recidiverendeurineweginfecties.Een nieuw systematisch literatuuroverzichtwerd recent gepubliceerd. Doelvan deze publicatie was het updatenvan onze kennis over de werkzaamheidvan hormonale substitutietherapievoor wat betreft het verminderenvan de incidentie van chronische aandoeningenen voor wat betreft ongewensteeffecten. Waar mogelijk en relevantwerden ook verschillen tussensubgroepen geëvalueerd.De auteurs verzamelden de gegevensvan 9 studies, waarvan de Women’sHealth Initiative 1,2 de belangrijksteblijft, met 11 jaar follow up. Oestroprogestatieveassociaties verminderenhet aantal fracturen (46 fracturenminder per 10000 patiëntenjaren)maar verhogen het risico op invasieveborstkanker (8 gevallen meer),CVA (9 gevallen meer), diepe veneuzetrombose (12 gevallen meer), longembolie(9 gevallen meer), mortaliteitdoor longkanker (5 gevallen meer),blaasaandoeningen (20 gevallen meer),incontinentie (872 gevallen meer) endementie (22 gevallen meer). Ook eenmonotherapie met oestrogenen verminderthet aantal fracturen (56 fracturenminder per 10000 patiëntenjaren)en daarnaast ook het risico opborstkanker (8 gevallen minder) en opoverlijden (2 gevallen minder), maarverhoogt het risico op CVA (11 gevallenmeer), diepe veneuze trombose(7 gevallen meer), blaasaandoeningen(33 gevallen meer) en urinaire incontinentie(1271 gevallen meer). Deze bevindingenverschillen niet in functievan leeftijd of comorbiditeit.De auteurs wijzen op een lage therapietrouwen hoge studie-uitval, op deonvoldoende power voor bepaaldeeindpunten en op het beperkte aantaltherapeutische schema’s dat geëvalueerdwerd.Commentaar van de redactieDit nieuwe literatuuroverzicht bevestigt,binnen de beperkingen vande geïncludeerde studies, de afwezigheidvan een netto klinisch voordeelvan hormonale substitutietherapietijdens de menopause.Referenties1 Rossouw JE, Anderson GL, PrenticeRL et al; Writing Group for theWomen’s Health Initiative Investigators.Risks and benefits of estrogenplus progestin in healthypostmenopausal women: principalresults From the Women’s HealthInitiative randomized controlledtrial. JAMA 2002;288:321-33.2 Anderson GL, Limacher M, AssafAR et al; Women’s Health InitiativeSteering Committee. Effectsof conjugated equine estrogen inpostmenopausal women with hysterectomy:the Women’s HealthInitiative randomized controlledtrial. JAMA. 2004;291:1701-12.Palliatieve sedatie: geen invloedop de overlevingsduurin de laatste levensfase?Bespreking van:aaMaltoni M, Scarpi E, Rosati M et al.Palliative sedation in the end-of-lifecare and survival: a systematic review.J Clin Oncol 2012;30:1378-83.Soms wordt gesteld dat palliatieve sedatiede levensduur verkort. Palliatievesedatie wordt dan ook soms omschrevenals een trage vorm van euthanasie1 . Maar is dit werkelijk zo?Dit systematisch literatuuroverzichtprobeert hierin duidelijkheid te brengen.De auteurs verzamelden gegevensvan 11 onderzoeken waarbij eenvergelijking gemaakt werd tussen deoverlevingsduur met en zonder palliatievesedatie bij terminale patiënten.Geen van de geselecteerde studieswas gerandomiseerd, 7 waren retrospectief,4 prospectief. De meeste studieswaren opgezet om bij terminalepatiënten de verschillende symptomenen hun prevalentie te evalueren, maarook de overlevingsduur bij gesedeerdeen niet-gesedeerde patiënten werdvergeleken. De geboden zorgvoorzieningen de manier waarop de gegevensverzameld werden in de verschillendestudies waren zeer heterogeen.Sedatie had voor het overgrote deelals indicaties delirium, dyspnoe en/ofpijn. Psychische nood werd ook vaakals reden voor het toepassen van palliatievesedatie aangegeven. De auteursvan dit onderzoek beschouwen dezelaatste indicatie als controversieel (o.a.omdat deze problematiek zich in elkefase – ook in het begin – van eenfataal aflopende aandoening kan voordoenen een zeer onvoorspelbaar enwisselend karakter heeft). Midazolamwas het meest gebruikte geneesmiddel.Palliatieve sedatie werd niet steedsmet dezelfde modaliteiten uitgevoerd:deze gingen van het intermittent toedienenvan sederende middelen tothet bewerkstelligen van aanhoudende
11diepe sedatie. Deze laatste groep wasslechts een kleine minderheid. In degeïncludeerde onderzoeken werd depalliatieve sedatie het meest voor korteperiodes aangewend.Voor zover vergelijkingen tussenbeide groepen op basis van dit literatuuronderzoekmogelijk zijn, blijkt deoverleving bij gesedeerde en niet-gesedeerdepatiënten niet te verschillen.De auteurs stellen dat wanneer palliatievesedatie zuiver en alleen voorsymptoomverlichting (lees: intermittent)wordt toegepast, deze praktijkgeen invloed heeft op de overlevingsduurbij de laatste levensfase.Commentaar van de redactieDe zeer uiteenlopende handelswijzein het toepassen van palliatieve sedatiein de studies in dit literatuuronderzoekdoet twijfel ontstaan overwat onder palliatieve sedatie preciesverstaan moet worden. In het WZC-Formularium gaan we ervan uit dateens de palliatieve sedatie wordtingesteld, deze tot aan het momentvan overlijden wordt aangehouden.De auteurs van besproken literatuuroverzichthebben hier klaarblijkelijkeen andere mening over: palliatievesedatie wordt hier als een symptomatischeaanpak van anders onbehandelbareklachten aanzien en nietals een beslissende keuze voor hetlevenseinde. Het antwoord op devraag of palliatieve sedatie al danniet de levensduur beïnvloedt lijktdus eerder af te hangen van wat onderpalliatieve sedatie precies wordtbegrepen.Referenties1 Billings JA, Block SD. Slow euthanasia.J Palliat Care 1996;12:21-30.Extrapiramidale ongewensteeffecten van eerste en tweedegeneratie neurolepticaBespreking van:aaPeluso MJ, Lewis SW, Barnes TRand Jones PB. Extrapyramidal motorside-effects of first- and secondgenerationantipsychotic drugs. BrJ Psychiatry 2012;200:387-92.Lange tijd werd gedacht dat behandelingmet atypische antipsychoticagepaard ging met minder extrapiramidaleongewenste effecten. Recentestudiegevens lijken dit echter tegen tespreken.In de CUtLass 1-studie werden 227schizofreniepatiënten, waarvan detherapie met neuroleptica gewijzigddiende te worden omwille van onvoldoendewerkzaamheid of ongewensteeffecten, gerandomiseerd overgeschakeldnaar ofwel een neurolepticumvan de eerste generatie (typisch neurolepticum)ofwel een neurolepticumvan de tweede generatie (atypischneurolepticum, clozapine uitgezonderd).Binnen deze klassen was de behandelendearts vrij om een specifiekproduct te kiezen. Enkel de beoordelaarvan het effect van de behandelingen de ongewenste effecten was blindover de keuze van medicatie. Primaireindpunt was levenskwaliteit. Een secundaireanalyse werd uitgevoerd omna te gaan of er een verschil was in hetvoorkomen van extrapiramidale ongewensteeffecten zoals acute dystonie,acathisie, parkinsonisme en tardievedyskinesie. Als klinisch belangrijk effectwerd een odds ratio van 2 ofwel0,5 vooropgesteld, dit wil zeggen: eenverdubbeling ofwel een halvering vanhet risico op extrapiramidale ongewensteeffecten van tweede generatieneuroleptica ten opzichte van eerstegeneratie neuroleptica. Een beoordelingvond plaats op 12 weken en 52weken.Na 12 weken vond men volgens devooropgestelde criteria klinisch relevantminder ontstaan van parkinsonismeen acathasie, maar het verschilwas niet statistisch significant na 52weken. Omgekeerd kwam tardievedyskinesie na 12 weken klinisch relevantmeer frequent voor bij de behandelingmet tweede generatie neuroleptica,al was dit verschil ook hier nietstatistisch significant na 52 weken. Erwas geen statistisch significant verschilin het verbeteren van bestaande extrapiramidaleverschijnselen tussen beideklassen neuroleptica zowel op 12 als 52weken.Wijzigen van klasse was toegelaten tijdenshet verloop van de studie. Doorde intention-to-treat analyse blijvenpatiënten die wisselden van klasse welgerekend bij de klasse van neurolepticabij randomisatie, wat volgens deauteurs een mogelijke verklaring isvoor het verdwijnen van het verschilop 52 weken.Commentaar van de redactieDeze kleine studie besluit dat ergeen verschil bestaat in het voorkomenvan extrapiramidale verschijnselentussen eerste en tweede generatieneuroleptica. De verkeerdeopvatting dat er een verhoogd risicozou zijn met de eerste generatie tenopzichte van de tweede is mogelijkontstaan doordat in de eerdere studiesde tweede generatie neurolepticavaak werden vergeleken methaloperidol in hoge dosis.
Page 1 and 2: Uitgave van vzw Farmakajaargang 20
Page 3 and 4: 31.5 Bewezen nut vanhet toedienen v
Page 5 and 6: 5De resultaten van dergelijk onderz
Page 7 and 8: 7van 62 tot 85 jaar) met een forsem
Page 9: 9cal Guideline CG101, June 2010.htt

Vitamine D en calcium - vzw farmaka asbl

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?