3xGpZh

Context, organisatie & implementatie, pagina 217en autonomie op te geven, als je het gevoelhebt dat je elkaar niet echt begrijpt en dat je heteigenlijk over verschillende dingen hebt (VanLoon & Wijsbek, 2003). Spraakverwarring tussende deelnemende partijen is één van de groteproblemen van samenwerkingsvraagstukken(Noordegraaf & Van der Steen, 2001). Nietinhoudelijk verschil van inzicht, maar juist deverwarring die ontstaat door verschillen in taal,in verwachting en in perceptie, is vaak hetprobleem.In die gevallen kan het helpen eengemeenschappelijke bril en bijbehorendetaal te hanteren om naar de samenwerkingte kijken. In deze paragraaf wordt eensamenhangende manier van kijken naarsamenwerken geïntroduceerd die is gebaseerdop interdisciplinaire inzichten en de analysevan bestaande samenwerkingsprocessen. Ophoofdlijnen gaat deze manier van kijken uit vanhet volgende perspectief:Een samenwerking is kansrijk wanneer mensenen organisaties zich met elkaar weten teverbinden in een betekenisgevend proces datrecht doet aan de belangen en gericht is op eenbetekenisvolle ambitie (Kaats en Opheij, 2012).Een samenhangende manier van kijken helptde partners om samen de ambitie, belangen encontext te analyseren en te bepalen wat er goedloopt in de samenwerking en waar de knelpuntenzitten. Deze omschrijving is gestoeld opverschillende denk- en onderzoekstradities rondsamenwerking. De samenhangende manier vankijken is schematisch in figuur 1 weergegeven.De invalshoeken worden hierna op hoofdlijnenbeschreven.• Ambitie – werken aan een gedeelde ambitieOrganisaties gaan niet zomaar samenwerken.De samenwerking moet iets opleveren.Wat het moet opleveren kan verschillen persamenwerkingsverband en per partij die bijdat samenwerkingsverband betrokken is. Eengezamenlijke ambitie is voor de betrokkenmensen en voor hun organisaties echt vanbetekenis. Belangrijke vragen betreffen deambitie van de samenwerking: kunnen wesamen meer bereiken dan ieder voor zich?Wat is dan voor ieder van de partnersbetekenisvol, voor de organisatie en persoonlijk?Verwaarlozing van de gemeenschappelijkeambitie leidt ertoe dat het proces vanbetekenisgeving niet tot stand komt. Desamenwerking verwordt dan tot het nalopenvan acties en lijstjes en de inspiratie loopt weg.Er ontstaat schijnsamenwerking waarin departners nog wel communiceren, maar vooralover operationele issues en verbetering vanwerkwijzen, en niet komen tot een echte dialoogover nut en noodzaak van de samenwerking.De samenwerking vervlakt tot een operationeelproject en verliest de samenhang met haaroorspronkelijke legitimatie en omgeving. Alsje in een samenwerking samen een wenkendperspectief levend houdt, is dat een bron vaninspiratie met een mobiliserend effect, steedsaangepast aan nieuwe omstandigheden. Hetgevoel dat de samenwerking ’klopt‘ geeft departners de stimulans om ermee verder te gaanen draagt ertoe bij dat in de samenwerkingdaadkracht worden getoond.