Bevers in het Zuidlaardermeergebied Het landschap als ...

Het landschap alsinspiratiebronHet Groninger landschap is voor veelkunstenaars een onuitputtelijke bronvan inspiratie. De Golden Raand sprakmet drie van hen. Gertjan Scholte-Albers, de buitenschilder die hetlandschap als zijn atelier ziet en debeeldend kunstenaars Martin Borcherten René de Boer. Van beide prijkt eenbeeld bovenop de waddijk.tekst Addo van der Eijk foto’s Omke OudemanGertjan Scholte-Albers - drieluik Reidepdal 3Schilders, beeldhouwers, fotografen, dichters: velen zijnschatplichtig aan het zo karakteristieke Groninger landschap.Voorbeelden te over. Neem Ede Staal met zijn odes aanhet landschap - ‘Dat is mien laand, mien Hogelaand’ - ofmeer recent Alex Vissering, die zingt over zijn liefde voorWesterwolde en het Zuidlaardermeer. Bekend zijn ook dePloeg-schilders, zoals Jan Wiegers en Johan Dijkstra, diebegin vorige eeuw met felle kleuren het Reitdiep op doekvastlegden. Aan het Reitdiep is Gertjan Scholte-Albers vaak tevinden. Hij schildert altijd buiten, al meer dan tien jaar lang.‘Het landschap is mijn atelier. Buiten ervaar ik de natuur,beleef ik de omgeving. Schilder ik vanaf een foto, dan ga ikplatter werken. Buiten schilder ik een driedimensionaal beeld,waar de kijker echt instaat. De natuurbeleving is voelbaar inmijn schilderijen.’Met zijn fietskar vol schildersspullen – zijn nog legeschildersdoeken erop gebonden - trekt Scholte-Albers erdagelijks op uit, ook als het koud is of regent. Zijn ezel zethij soms expres tussen het riet, langs één van de Groningermaren. ‘Het riet is zo mooi van kleur. Dat spreekt me erg aan.Die kleuren prikkelen me’, vertelt Scholte-Albers. Hij houdtvan het Groninger landschap. Jarenlang studeerde hij aan dekunstacademie in Enschede, maar inmiddels is hij weer terugin het open landschap waar hij opgroeide. Nu woont hij inWinsum, dichtbij het Reitdiep. Scholte-Albers schildert vaak‘negatief’, wat slaat op zijn omgekeerde kleurkeuze. Net alsnegatieven van zwart-wit foto’s hebben kleuren volgens hemook een tegenhanger. Een tegenovergestelde kleur. Blauwwordt rood, … wordt …. Een kleurexperiment, zegt hij zelf,wat een verrassend resultaat oplevert.WaaiboeiNaast schilders zijn er ook tal van beeldend kunstenaarsdie zich laten inspireren door het landschap. Sommigekunstobjecten van hen bepalen inmiddels zelf het landschap.Neem de karakteristieke Waaiboei. Het beeld van bijnaacht meter hoog en tweeduizend kilo zwaar staat op de dijkbij Nieuw Statenzijl. Achter de dijk ligt de Dollard met inde verte de Kiekkaaste van Het Groninger Landschap. DeWaaiboei kan bewegen, al gelang de wind. Hoe harder hetwaait, hoe platter hij overhelt en aan de hoek is te zien waarde wind vandaan komt. ‘Ik moest rekening houden meteen zware fundering, zo werd mij verteld. Zo kwam ik ophet idee om helemaal geen fundering te gebruiken’, verteltkunstenaar Martin Borchert. Hij vertelt met het kunstwerkeen verhaal. ‘De Waaiboei staat op de grens van zee en land.Enerzijds doet de vorm denken aan een boei in het water,die kan bewegen door de wind. Anderzijds oogt het bovenstedeel van de Waaiboei als een kerktorenspits. Zo markeert deboei de plek tot waar de zee is ingepolderd.’ Kunstwerken alsGertjan Scholte-Albers schildert in het veld: 'De natuurbeleving is voelbaar in mijn schilderijen.'Martin Borchert - Waaiboei16 Golden Raand Lente 2009 Het Groninger Landschap 17